Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

22 Ιουλίου 2008

Δημοσθένους λέξεις

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι πολιτικό. Μπορεί όμως να αποκτήσει μία τελείως "εσωτερική" χροιά. Αρκεί να το διαβάσεις με διαφορετικό μάτι. Είσαι εγκλωβισμένος μέσα σε μία εσωτερική ψυχολογική φυλακή. Όταν βγεις από εκεί θα είσαι μόνος σου γιατί στην ψυχολογική χώρα σου δεν θα υπάρχουν πια άνθρωποι. Όλα τα ελαττώματα που κουβαλάς (οι φίλοι) θα έχουν πεθάνει και η ψυχολογική σου χώρα θα σου είναι πλέον ξένη. Ελεύθερος θα "καβαλικεύεις" τον αέρα και όλοι θα σταθούν εκστατικοί μπροστά σου. Θα πεις στον φρουρό (τον εσωτερικό Νόμο) την εσωτερική λέξη που θα σου δώσει την ελευθερία σου...

Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θάναι αδειανοί
κι η πολιτεία μου πιό ξένη.

Τα καφενεία όλα κλειστά
κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει
κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή.

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί
μες τα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου
οι φίλοι μου και οι εχθροί.

Μαρμαρωμένοι θα σταθούν
οι ρήτορες κι οι λωποδύτες,
ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες
μαρμαρωμένοι θα σταθούν.

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ
με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι
θα χαιρετήσω το φρουρό.

Χωρίς βουλή, χωρίς Θεό
σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα
μπροστά στην πύλη θα σταθώ.