Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

14 Μαρτίου 2009

Επικίνδυνη αστυνομική βλακεία;

Όλοι μάθατε για το περιστατικό με την ληστεία που είχε τραγικό τέλος.
Πράγματι ήταν επικίνδυνη αστυνομική βλακεία. Αλλά μόνο από την άποψη της ηγεσίας. Ο άνθρωπος έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Όμως ήταν ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΣ. Οι αστυνομικοί αναγκάζονται να αγοράζουν μόνοι τους τις σφαίρες για να πηγαίνουν στο σκοπευτήριο. Επομένως είναι λογικό ότι με τους μισθούς που παίρνουν είναι ζήτημα αν εξασκούνται καν, όπως θα έπρεπε να γίνεται.
Αντί να φωνάζει ο κάθε βλάκας για αστυνομική βλακεία θα έπρεπε να φωνάζεις για καλύτερη και πιο εκπαιδευμένη αστυνομία.
Κάποτε θα πρέπει να σταματήσει αυτό το κακό. Είναι πια καθεστώς ο κάθε ΑΛΗΤΗΣ (έλληνας ή ξένος) να παίρνει ένα όπλο και να πηγαίνει ανενόχλητος να κάνει ληστεία. Και υπάρχουν οι ανεγκέφαλοι που θέλουν την αστυνομία να είναι απούσα παντού.
Αν καθαρίσουν μερικούς ληστές (ή «επαναστάτες» όπως τους ονομάζουν κάποιοι του αριστερού χώρου), τότε θα «σφίξουν οι κώλοι».
Βαρέθηκα τους Παλαιοκώστες και τα κάθε λογής καθίκια που λυμαίνονται την πατρίδα μου.
Είναι κρίμα που σκοτώθηκε η κοπέλα. Αλλά τελικά την σκότωσε ο αλβανός. Έχει κανείς «προοδευτικός» να πει κάτι για αυτό; Το πιθανότερο είναι ότι θα πείτε πως φταίει ο αστυνόμος που έδρασε. Εγώ θα πω ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ.
Και το δηλώνω από τώρα. Αν τύχει και σε κάποιο παρόμοιο περιστατικό φάω εγώ την σφαίρα ή κάποιος από την οικογένειά μου, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ του αστυνομικού, πάλι θα πω ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ.
Προτιμώ αυτό από το να αισθάνομαι μόνιμα ξεβρακωμένος απέναντι σε ληστές, κουκουλοφόρους «επαναστάτες», τραπεζίτες, πολυεθνικές, τούρκους, αλβανούς, αμερικανούς και όλα αυτά τα αποβράσματα που ο καλός θεούλης δημιούργησε μόνο και μόνο για να υποφέρει ο κόσμος.
Σιχτίρι πια!

Να "είμαστε ο εαυτός μας" ή όχι;

Στην ζωή μας τα διάφορα γεγονότα μας έρχονται σε κύματα και θεωρούνται ευχάριστα και δυσάρεστα.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μας έρχονται και τα συναισθήματα, τα οποία συνήθως εξαρτώνται από τα γεγονότα.
Πολλές φορές ακούτε την φράση «να είσαι ο εαυτός σου». Αυτό ακούγεται μεν ωραίο, αλλά εμπεριέχει την μεγαλύτερη ψυχολογική παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει κάποιος. Το «να είσαι ο εαυτός σου» σημαίνει ταύτιση με το συναίσθημα που εμφανίζεται σε μία δεδομένη στιγμή. Με την λέξη ταύτιση εννοούμε ότι εσείς και το συναίσθημα είσαστε ένα πράγμα και το θεωρείτε δικό σας. Όμως δεν είναι έτσι.
Υποθέστε ότι έχετε καλή διάθεση και πηγαίνετε στην δουλειά. Εκεί συμβαίνει κάτι και ένα συνάδελφος σας επιτίθεται φραστικά. Εσείς τότε θα χάσετε την ευχάριστο συναίσθημα που ΤΥΧΑΙΑ είχατε το πρωί. Θα αισθανθείτε θυμωμένοι ή προσβεβλημένοι. Μετά από μία ώρα, ο συνάδελφος έρχεται και σας ζητάει συγνώμη λέγοντας ότι έσφαλλε. Ο θυμός σας θα φύγει και θα εμφανιστεί κάποιο άλλο συναίσθημα ΑΝΑΛΟΓΟ με όσα θα σας πει ο συνάδελφος. Κατόπιν θα πιάσετε κουβέντα για την γυναίκα του αφεντικού και θα κυριαρχηθείτε από το συναίσθημα ας πούμε της κακίας για τον προϊστάμενο.
Μέχρι σήμερα πιστεύατε ότι τα συναισθήματα είναι δικά σας. Αλλά αυτό΄δεν ισχύει.Το πιο πάνω απλοϊκό παράδειγμα δείχνει ότι τα συναισθήματα είναι ανεξέλεγκτα και εσείς είσαστε ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ με το συναίσθημα που ξεπηδάει κάθε φορά. Αυτό είναι που ονομάζεται «ταύτιση με το συναίσθημα».
Πρέπει λοιπόν να προσπαθεί κανείς να μην γίνεται ένα με τα συναισθήματα (δηλαδή να μην ταυτίζεται με αυτά) και ο λόγος είναι απλός.
Σίγουρα σας έχει τύχει, υπακούοντας σε κάποιο συναίσθημα, να κάνετε την αντίστοιχη πράξη στην οποία σας υποκινεί χωρίς όμως να έχετε τα αποτελέσματα που περιμένατε. Μάλιστα κάποιες φορές μετανιώνετε για την πράξη σας.
Οπότε δεν αρκεί «να είσαι ο εαυτός σου» και να λειτουργείτε όπως επιτάσσει το κάθε συναίσθημα, αλλά θα πρέπει να κάνετε υπολογισμούς πριν από οτιδήποτε. Χρειάζεται ανάλυση του τι συμβαίνει, του πως αισθάνεστε, του τι σας σπρώχνει το συναίσθημά σας να κάνετε και του τι πιθανόν να συμβεί εάν το κάνετε. Έτσι «ξεφεύγετε από τον εαυτό σας» με αποτέλεσμα να δράτε σωστότερα στην επαφή σας με τους άλλους.
Με λίγα λόγια δεν πρέπει να είσαστε μόνιμα ο εαυτός σας και να κάνετε «ότι σας καπνίζει» αλλά να τα φέρετε όλα σε ισορροπία.
Βέβαια αυτό δεν γίνεται έτσι εύκολα όπως το περιγράφω, αλλά σαν ιδέα προς εφαρμογή αυτά είναι αρκετά για να αρχίσετε να το σκέφτεστε.