Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

7 Απριλίου 2009

Αριστοτέλης και θεωρητική φυσική

Το αρχαιοελληνικό Χάος η Έρεβος είναι αυτό από το οποίο ξεπήδησαν Θεοί, κόσμοι και άνθρωποι. Η χρονική απόσταση από τα πρώτα γραπτά περί Χάους η Ερέβους και η Υλιστική Θεώρηση και Ερμηνεία των αρχαίων ελληνικών κειμένων, κάνουν σχεδόν αδύνατη την σύνδεση της ελληνικής φιλοσοφίας με το θέμα αυτό.
Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις. Για παράδειγμα το αμφισβητούμενο από πολλούς κείμενο του Αριστοτέλη όπου περιγράφει την σύνδεση ενέργειας και ύλης, δηλαδή την Θεωρία της Σχετικότητας. Πολλοί δεν το δέχονται αυτό, αλλά αν διαβάσουν προσεκτικά τα κείμενα του Αριστοτέλη θα ανακαλύψουν αρκετές ομοιότητες με την σύγχρονη φυσική. Κρίνετε μόνοι σας:

Μιλάει για την Σχετικότητα του Χρόνου:
Άπειροι γαρ αι διχοτομίαι του μεγέθους, ώστε δυνάμει μεν εστιν, ενεργεία δ' ου. Αλλ' αεί υπερβάλλει το λαμβανόμενον παντός ορισμένου πλήθους. Αλλ' ου χωριστός ο αριθμός ούτος της [διχοτομίας], ουδέ μένει η απειρία αλλά γίγνεται, ώσπερ και ο χρόνος και ο αριθμός του χρόνου. Επί δε των μεγεθών τουναντίον εστι. Διαιρείται μεν γαρ εις άπειρα το συνεχές, επί δε το μείζον ουκ εστίν άπειρον. Όσον γαρ ενδέχεται δυνάμει είναι, και ενεργεία ενδέχεται τοσούτον είναι. Ώστε επεί άπειρον ουδέν εστί μέγεθος αισθητόν, ουκ ενδέχεται παντός υπερβολήν είναι ωρισμένου μεγέθους. Είη γαρ αν τι του ουρανού μείζον. Το δ' άπειρον ου ταυτόν εν μεγέθει και κινήσει και χρόνω, ως μία τις φύσις, αλλά το ύστερον λέγεται κατά το πρότερον, οίον κίνησις μεν ότι το μέγεθος εφ' ου κινείται η αλλοιούται η αυξάνεται, ο χρόνος δε δια την κίνησιν. Νυν μεν ουν χρώμεθα τούτοις, ύστερον δε ερούμεν και τι έστιν έκαστον, και διότι παν μέγεθος εις μεγέθη διαιρετόν.

Μιλάει για την Βαρύτητα:
Βούλεται δ' ακίνητος είναι ο τόπος. Διο ο πας μάλλον ποταμός τόπος, ότι ακίνητος ο πας. Ώστε το του περιέχοντος πέρας ακίνητον πρώτον, τούτ' εστίν ο τόπος. Και δια τούτο το μέσον του ουρανού και το έσχατον το προς ημάς της κύκλω φοράς δοκεί είναι το μεν άνω το δε κάτω μάλιστα πάση κυρίως, ότι το μεν αιεί μένει, του δε κύκλω το έσχατον ωσαύτως έχον μένει. Ώστ' επεί το μεν κούφον το άνω φερόμενον εστί φύσει, το δε βαρύ το κάτω, το μεν προς το μέσον περιέχον πέρας κάτω εστίν, και αυτό το μέσον, το δε προς το έσχατον άνω, και αυτό το έσχατον. Και δια τούτο δοκεί επίπεδον είναι τι και οίον αγγείον ο τόπος και περιέχον. Έτι άμα τω πράγματι ο τόπος. Άμα γαρ τω πεπερασμένω τα πέρατα.

Μιλάει για το Χωροχρονικό συνεχές:
Επεί δε πάσα μεν κίνησις εν χρόνω και εν άπαντι χρόνω δυνατόν κινηθήναι, πας δε το κινούμενον ενδέχεται και θάττον κινείσθαι και βραδύτερον, εν άπαντι χρόνω έσται το θάττον κινείσθαι και βραδύτερον. Τούτων δ' όντων ανάγκη και τον χρόνον συνεχή είναι. Λέγω δε συνεχές το διαιρετόν εις αιεί διαιρετά. Τούτου γαρ υποκειμένου του συνεχούς, ανάγκη συνεχή είναι τον χρόνον.

Τρομερός αθλητής

Ὁ Μπρούς Λί εἶναι γνωστός σάν ἠθοποιός. Ἐκεῖνο ὅμως πού δέν εἶναι γνωστό εἶναι ὅτι εἶχε ἀπίστευτες ἱκανότητες. Ἕνα μικρό δεῖγμα αὐτῶν τῶν ἱκανοτήτων του μπορεῖτε νά δεῖτε στό βίντεο.