Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

24 Απριλίου 2009

Ανάμεσα στις χειρότερες χώρες για τα παιδιά η Ελλάδα

Σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου του Γιορκ, η Ελλάδα κατέχει την 23η θέση στην κατάταξη 29 ευρωπαϊκών χωρών, με κριτήριο την ευημερία των παιδιών. Τα πιο ευτυχισμένα παιδιά ζουν στην Ολλανδία ενώ ακολουθούν η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Φινλανδία. Η Κύπρος βρίσκεται στη 12η θέση.

Ο λόγος που επικαλέσθηκαν οι ερευνητές είναι ότι οι σκανδιναβικές χώρες γενικά παρουσιάζουν τη χαμηλότερη συχνότητα θανάτων σε δυστυχήματα, ενώ παράλληλα στις χώρες αυτές οι νέοι είναι λιγότερο επιρρεπείς σε «επικίνδυνες συμπεριφορές», όπως πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις, κάπνισμα και κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.

Μόνο η Βρετανία, η Βουλγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία και η Μάλτα παρουσιάζουν χαμηλότερες επιδόσεις από τη χώρα μας όσον αφορά την ευημερία των παιδιών και των εφήβων έως 19 ετών. Παραδόξως, την 24η θέση, δηλαδή μια θέση μετά την Ελλάδα, κατέλαβε η Βρετανία, με την αιτιολογία ότι «ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός παιδιών της χώρας ζει σε οικογένειες στις οποίες δεν εργάζονται οι γονείς».

Όπως βλέπετε ευτυχία δεν σημαίνει:
Να μπορείς να φοράς κουκούλα και να ρίχνεις μολότωφ.
Να κάνεις καταλήψεις.
Να καπνίζεις και να πίνεις ασύστολα από 15 χρονών.
Να ξενυχτάς μέχρι το πρωί.
Να έχεις κινητά, γκάτζετ και αμάξια πληρωμένα από τον πατέρα σου.
Να σε κανακεύει η αντιπολίτευση μιλώντας για την «αγανάκτηση» και την «επαναστατικότητα» των νέων
Γενικά δεν γίνεσαι ευτυχισμένος όταν έχεις ασύδοτη ελευθερία ούτε την τελευταία λέξη της μόδας.

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ
Εμπρός όλοι μαζί να κατακτήσουμε την εικοστή ένατη θέση. Καλώ σε συστράτευση τους πάντες:
-Τον Καραμανλή που είναι τόσο κουρασμένος από την δουλειά.
-Την εξωκοινοβουλευτική αριστερά που έχει γεμίσει την Αθήνα αφίσες για την «αγωνίστρια Κούνεβα» αλλά δεν πήρε είδηση εκείνον τον ΗΛΙΘΙΟ που έκανε απεργία πείνας κατά των καρτέλ εμπορίου (ΠΩΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΛΕΓΑΝΕ;Γενοβέζο, Κιρκινέζο κάτι τέτοιο...).
-Τον Παπανδρέου (αν τον αφήνει η μαμά του βέβαια).
-Όλα τα μεσημεριανάδικα κανάλια με την τόσο ποιοτική ενασχόληση με την ζωή των επωνύμων.
-Την Παπαρήγα που σκοτώνεται στο πεζοδρόμιο για τα δικαιώματα του εργάτη.
-Τους μεγαλο-δημοσιογράφους που πάντοτε τα λένε «έξω από τα δόντια» αρκεί να βολεύει το αφεντικό τους.
-Τον Λαζόπουλο που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει», που κόβει φλέβα για την νεολαία μας, και που δεν βρίσκει ΠΟΤΕ τίποτε να σατιρίσει στα κόμματα της αριστεράς.
-Τον Τύπο (νεοελληνιστί μίντια), τον τόσο ανεξάρτητο και τόσο καυστικό στα τρέχοντα θέματα.
-Τον Αλαβάνο που ξέρει τι σημαίνει να τρέχεις για το μεροκάματο.
-Τον πολύ προοδευτικό Κανάκη και την παρέα του που δεν έχουν πάρει είδηση ότι πουρέψανε και πρέπει να πάψουνε να παριστάνουνε τους ροκάδες και τους δήθεν επαναστάτες.
-Τους τριακόσιους βουλευτές μας που συμφωνούν μόνο όταν κάνουν αύξηση στον εαυτό τους και μόνο σε τέτοια θέματα ΠΑΝΕ ΟΛΟΙ στην Βουλή.
-Τον Τσίπρα που έχει κάλους στα χέρια από την πολλή δουλειά.
-Τους «διεθνιστές» και τους «προοδευτικούς» που τόσο πολύ υπερασπίζονται τους θεσμούς της πατρίδας μας και για τους οποίους όλοι είμαστε κακοί εκτός από τους «καλούς μετανάστες» που γέμισαν την χώρα με ναρκωτικά, πορνεία, ληστείες και φόβο.
-Όλους εσάς τους Έλληνες που ξυπνάτε μόνον όταν έρθουν οι εκλογές για να πάτε να «βγάλετε το κόμμα» σας για να συνεχίσει να σας κατακλέβει.

Έτσι κι αλλιώς είμαστε η μόνη χώρα που το Πολυτεχνείο της, τα σχολεία της και το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσάς της παρουσιάζει αυτήν την οικτρή κατάσταση με τα γκράφιτι, τις «επαναστατικές» αφίσες και τα καμένα μαγαζιά.