Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

21 Δεκεμβρίου 2011

Ο θάνατος της πατρίδας μου 2



Χάθηκαν οι μακρυμάλληδες Αχαιοί και οι Δωριείς με το μαύρο σίδερο.
Οι Κρήτες δεν κυβερνούν πια τα μακρόπρωρα πλοία τους στην αλμυρή θάλασσα.
Σιώπησαν οι Ολύμπιοι και οι φιλόσοφοι πέθαναν.
Και κάνεις πια δεν φωνάζει «Αέρα» στα βουνά της Πίνδου.
Η πατρίδα μου χάθηκε.
Χάθηκε κάτω από τόνους κέτσαπ και κιτς τηλεόρασης.
Γέμισαν οι δρόμοι με μαλθακά παιδοβούβαλα που φοράνε καρφιά στα μούτρα και κάνουν τατουάζ με πεταλουδίτσες και φίδια.
Τα παιδιά μας έχουν πίεση και χοληστερίνη.
Τα μαθητούδια ξέρουν ποια είναι η Μαντόνα αλλά όχι τι έγινε στην Μικρασιατική καταστροφή.
Και στην πατρίδα του αμπελιού πίνουν ρετσίνα αμερικάνικη και τρώνε σταφύλια Αφρικής.
Και όλοι λένε «οκέι» και «θένκς».

«Χαμαί πέσε Δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».

Οι λαοί (έλεγαν οι Παλαιοί) δεν εξαφανίζονται από το σπαθί. Εξαφανίζονται από την καλοπέραση