Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

25 Αυγούστου 2012

Πανάθεμά σας γιὰ καπνιστὲς

Τὸ κάπνισμα εἶναι ἕνα πολὺ ἰδιαίτερο πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει πολὺ κόσμο. Ἡ νικοτίνη εἶναι μία ἰδιαίτερα ἐθιστικὴ οὐσία δεύτερη μετὰ τὴν ἡρωίνη, ἡ ὁποία γιὰ λόγους ποὺ γνωρίζουν μόνο οἱ πολυεθνικές, εἶναι νόμιμη οὐσία καὶ κατατάσσεται στὰ τρία νόμιμα ναρκωτικὰ (τσιγάρο, οἰνόπνευμα, ζάχαρη). Τὸ ὅτι πρόκειται γιὰ ναρκωτικὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ καπνιστὲς ἀδυνατοῦν νὰ κόψουν τὸ κάπνισμα. Ἔτσι κρύβουν τὸ πρόβλημα ἀλλὰ καὶ τὴν ἀδυναμία τοὺς πίσω ἀπὸ δηλώσεις τοῦ τύπου: «ἐγὼ γουστάρω νὰ καπνίζω» καὶ ἄλλα τέτοια μάγκικα. Μέχρι ἐδῶ ὅλα καλά. Κάποιοι ποὺ εἶναι ἐθισμένοι σὲ μία οὐσία ἀναγκαστικὰ κάνουν χρήση της. Δὲν κάνω τὴν καταχώρηση γιὰ ὅλους αὐτούς. Ἡ καταχώρηση γίνεται γιὰ μία μερίδα καπνιστῶν. Γίνεται γιὰ ἐκείνους τοὺς ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ ποὺ πετᾶνε ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ αὐτοκινήτου τοὺς ἀναμμένες γόπες καλοκαιριάτικα. Φέτος τὸ καλοκαίρι ἔμεινα στὴν Ἀθήνα καὶ πήγαινα γιὰ μπάνια στὰ λιμανάκια τῆς Βουλιαγμένης. Στὶς διαχωριστικὲς νησίδες ποὺ ξεκινᾶνε ἀπὸ τὸν πρώην ἱππόδρομο στὸ τέλος τῆς Συγγροῦ μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἀποκαΐδια ἀπὸ πολλὲς μικρὲς φωτιὲς ποὺ ἔχουν μπεῖ πρόσφατα. Εἰδικὰ τὸ κομμάτι ἀπὸ τὴν Συγγροὺ μέχρι τὴν ἀρχὴ τοῦ Φλοίσβου -καμιὰ τρακοσαριὰ μέτρα μῆκος- ἔχει καεῖ σχεδὸν ὁλόκληρο. Ἐγὼ ὁ ἴδιος εἶδα μία φορᾶ τὴν πυροσβεστικὴ νὰ σβήνει τὴν φωτιὰ στὴν νησίδα καὶ πρόσεξα ἄλλη μία φωτιὰ ποὺ τὴν εἶχαν σβήσει κάποια στιγμὴ τῆς ἡμέρας ποὺ δὲν εἶχα πάει γιὰ μπάνιο. Παρατηρώντας, εἶδα στὴν «βάση» τῆς Συγγροῦ καὶ μία ἄλλη πρόσφατη πυρκαγιὰ ποὺ εἶχε κάψει καμιὰ εἰκοσαριὰ εὐκαλύπτους, πέντε ἕξι ἄλλα δέντρα καὶ κάμποσους θάμνους. Στὸ σημεῖο ἐκεῖνο εἶναι πρακτικὰ ἀδύνατον νὰ πάει πεζός. Ποτὲ δὲν ἔχω δεῖ πεζὸ ἐκεῖ, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ «νεκρὸ σημεῖο» ὅπου δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κανενὸς εἴδους ἀνθρώπινη δραστηριότητα, ἀφοῦ εἶναι περικυκλωμένο ἀπὸ δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Ἔτσι ὁ φταίχτης εἶναι τὰ ἀναμμένα τσιγάρα ποὺ κάθε τόσο πετᾶνε οἱ καπνιστὲς ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν αὐτοκινήτων. Δὲν φτάνει ποὺ τὸ πράσινο εἶναι ἐλάχιστο… Δὲν φτάνει ποὺ σὲ κάθε νέα «πολυτελῆ» πολυκατοικία ποὺ χτίζεται στὰ ἐναπομείναντα οἰκόπεδα κόβουν ὅτι δέντρο ὑπάρχει (στὴν γειτονιά μου ἔχτισαν πολυώροφο γυμναστήριο κόβοντας ἀπὸ τὸ πεζοδρόμιο ΟΛΕΣ τὶς ἐλιὲς ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ (σύνολο 10)… Δὲν φτάνει ποὺ τὰ γύρω βουνὰ ἔχουν ἀρχίσει νὰ θυμίζουν ἔρημο… Τώρα ἔχουμε καὶ τοὺς ΗΛΙΘΙΟΥΣ καπνιστὲς νὰ πετᾶνε γόπες καίγοντας ὅτι ἀπέμεινε μέσα στὴν πόλη. Ἀδιάψευστος μάρτυς τῆς καπνιστικῆς ἠλιθιότητος, μία γυναίκα ὁδηγὸς στὸ ἀλσάκι τῆς Πετρούπολης. Περνώντας (μὲ δυνατὸ ἀέρα καὶ καύσωνα) ἔριξε στὸν δρόμο τὴν γόπα της. Εἶναι ἀπίστευτο τὸ πόσες σπίθες τινάχτηκαν καὶ ἔφτασαν σχεδὸν μέχρι τὸ ἀπέναντι πεζοδρόμιο σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ τὰ ξερὰ χόρτα τοῦ ἄλσους. Εὐτυχῶς ἡ γόπα ἔσβησε μὲ τὸ χτύπημα στὴν ἄσφαλτο. Μέχρι στιγμῆς τὸ ἀλσάκι ἔχει σταθεῖ τυχερό. Δὲν ξέρω μέχρι πότε, ἀφοῦ τὸ μέρος βρίσκεται σὲ ἄθλια κατάσταση: Τὰ αὐτοκίνητα τῆς πυροσβεστικῆς θὰ δυσκολευτοῦν νὰ μποῦν στὸν χῶρο καὶ τὸ σύστημα μὲ σωλῆνες πυρόσβεσης εἶναι κατεστραμμένο. Ἔτσι νομίζω ὅτι δικαιοῦμαι νὰ φωνάξω: Πανάθεμά σας γιὰ καπνιστὲς (οἱ ἠλίθιοι ποὺ πετᾶνε ἀναμμένες γόπες δηλαδή).