Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

12 Οκτωβρίου 2013

Τσοχατζόπουλος και «δικαιοσύνη»

Μπήκε λοιπόν μέσα ο Τσοχατζόπουλος.
Και άρχισαν οι τυμπανοκρουσίες για την «απόδοση δικαιοσύνης» στο «άτεγκτο» ποινικό μας σύστημα.
Φυσικά όλο αυτό το πανηγύρι δεν είναι παρά μία συγκάλυψη για τους ανεγκέφαλους και με μνήμη χρυσόψαρου ψηφοφόρους. Η συνταγή είναι πανάρχαια:
1) Πιάνεις το πιο κορόιδο ή εκείνον που είχε τα λιγότερα στοιχεία για τους άλλους, γιατί  ως γνωστόν όλοι φακελώνουν όλους για να τους κρατάνε στο χέρι.
2) Τον καταδικάζεις σε κάποια ποινή και πάντα με τις σχετικές τυμπανοκρουσίες και ίσως να τον βάλεις να επιστρέψει «κάτι» από όσα έφαγε. Η ποινή είναι τόση ώστε να μην ανοίξει το στόμα του και αρχίσει να μιλάει για τους άλλους.
3) Οι ψηφοφόροι-πρόβατα ευχαριστιούνται με την «απόδοση δικαιοσύνης» και ξεχνάνε όσους έφαγαν τα πολλά.
4) Η απλή λογική ότι ο κλέφτης πρέπει να επιστρέψει ΟΛΑ τα κλεμμένα, πάει στον κάλαθο των αχρήστων και δεν αναφέρεται ΠΟΤΕ από ΚΑΝΕΝΑΝ.
-Μετά από μερικά χρόνια (και αφού περάσει μπέικα στην φυλακή) ο ένοχος βγαίνει έξω και «αποδίδεται καθαρός στην κοινωνία» ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ.
Εν τω μεταξύ οι υπόλοιποι συνεχίζουν να τρώνε και να στέλνουν τον λογαριασμό στους χαχόλους, αφού «μαζί τα φάγανε».
Ή δεν τα φάγαμε μαζί κοροϊδάρες;