Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

28 Νοεμβρίου 2013

Ο Μεγάλος Αδελφός είναι εδώ 14

Μεταφράζοντας κατά καιρούς βιβλία σχετικά με την Νέα Τάξη Πραγμάτων, μετέφρασα πρόσφατα το «Σιωπηλά όπλα για ήσυχους πολέμους». Είναι ένα κείμενο σχετικά γνωστό, και κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει κάποια αποσπάσματά του.
Σε αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε το αγγλικό κείμενο. Δεν  μπορώ να σας δώσω την μετάφραση, αφού αυτή εκδίδεται σε βιβλίο. Θα σας πω όμως την εντύπωση που αποκόμισα.
Πίσω από το κείμενο κρύβεται ένας γιγάντιος και πανέξυπνος νους. Ώ του θαύματος στο θέμα εμπλέκεται το Ίδρυμα Ροκφέλερ, που συνεργάστηκε με το Χάρβαρντ και την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ.
Με την εφαρμογή των απλών ηλεκτρολογικών κανόνων που μάθαμε στο σχολείο, είναι δυνατόν να μετατραπεί το περίπλοκο κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικό σύστημα σε έναν απλό «ηλεκτρολογικό» τύπο.
Έτσι είναι δυνατόν να υπολογιστούν όλες οι παράμετροι (αντιδράσεις των ανθρώπων, οικονομικές επιπτώσεις κλπ) με μία απλή παρατήρηση. Για παράδειγμα μία τεχνητή μείωση ή αύξηση της προσφοράς ενός προϊόντος δίνει τον «σκελετό» της οικονομικής αντίδρασης των καταναλωτών σε όλο το εμπορικό φάσμα. Μία φυσική ή τεχνητή καταστροφή ή ένας πόλεμος, χρησιμεύουν για τον ίδιο σκοπό. Με λίγα λόγια μία ολόκληρη κοινωνία μετατρέπεται σε ένα απλό προβλέψιμο άνθρωπο.
Επίσης το κείμενο μιλάει για την μετατροπή των ανθρώπων σε ανόητους δούλους. Λέει ότι πρέπει να δουλεύουν πολύ για να μην έχουν χρόνο να σκέφτονται και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει από μικρή ηλικία! Φυσικά οι ανάγκες δημιουργούνται τεχνητά. Τεχνητά επίσης δημιουργούνται και τα «ενδιαφέροντα» του πλήθους.
Κλείνω με τις δύο τελευταίες γραμμές του κειμένου:
Εκείνοι που δεν θα χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι εκείνοι που δεν έχουν μυαλό, και έτσι το ανόητο σχολείο μεδουσών (οι μέδουσες δεν έχουν εγκέφαλο), ο πατέρας, η μητέρα, ο γιος και η κόρη, γίνονται χρήσιμα υποζύγια ή εκπαιδευτές των ομοίων τους.
Τα όποια συμπεράσματα δικά σας.