Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

4 Δεκεμβρίου 2013

Συμμορίες…

Είδα εχθές ένα κινηματογραφικό έργο με τίτλο Αρπαγή. Είναι το δεύτερο μίας τριλογίας με θέμα την σύγκρουση κάποιου πρώην στρατιωτικού με μία αλβανική συμμορία, η οποία είχε απαγάγει την κόρη του για να την πουλήσει σε πορνείο.
Αυτό με έκανε να σκεφτώ το εξής:
Έχω δει δεκάδες έργα με συμμορίες από ιταλούς, μεξικανούς, τούρκους, πορτορικανούς, ρώσους, αλβανούς, ιρλανδούς, κινέζους και γενικά από κάθε φυλή που υπάρχει στην γη. Εκείνο που δεν είδα ποτέ ήταν μία ελληνική συμμορία. Εξαίρεση κάνα δύο επεισόδια σε κάποιες αστυνομικές σειρές με κάνα δύο έλληνες μικρο-κακοποιούς και ένα επεισόδιο με έναν έλληνα διπλωμάτη που έκανε εμπόριο αρχαιοτήτων..
Όλα αυτά δείχνουν «κάτι» σε σχέση με τον πολιτισμό που κουβαλάμε σαν φυλή. Ή όχι;