Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

9 Μαΐου 2014

Έτσι ασκημίζουν οι πόλεις μας

Κάποτε ακόμα και τα κτίρια με τους υποσταθμού της ΔΕΗ ήταν όμορφα.

Η Αθήνα, και προφανώς και οι υπόλοιπες πόλεις, ήταν γεμάτες νεοκλασικά κτίρια. Τώρα όμως που γίναμε Ευρωπαίοι, ανακαλύψαμε το έγκλημα του αποχαρακτηρισμού επί εθνικού «ηγέτη» Καραμανλή, και τα νεοκλασικά κτίρια εξαφανίζονται.
Παντού μπορείτε να δείτε ερειπωμένα ή και καμένα κτίρια, τα οποία έχουν σχεδόν απαγορευτικό κόστος επισκευής.
Άλλα αφήνονται κλειστά να καταστραφούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νεοκλασικό της πλατείας Ελευθερίας πίσω από το κτίριο της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων.

Έτσι τα κτίρια σιγά-σιγά μετατρέπονται σε ερείπια και γκρεμίζονται μόνα τους.

Το πολύ-πολύ (για να μην χαθεί η άδεια) ο ιδιοκτήτης στήνει στην πρόσοψη μία σιδερένια σκαλωσιά-έκτρωμα για να δείξει ότι δήθεν συντηρεί το κτίριο. Έπειτα κάνει το οικόπεδο πάρκινγκ.

Στην εικόνα, πίσω και πάλι από την πλατεία Ελευθερίας, βλέπετε ένα τέτοιο παράδειγμα. Εδώ υπήρχε ένα νεοκλασικό κτίριο που το χρησιμοποιούσαν μέχρι περίπου το 1980 για γυμνάσιο.
Και ποια είναι η κατάληξη; Στην εικόνα βλέπετε ένα οικόπεδο στο Μεταξουργείο.

Και εδώ υπήρχε σκαλωσιά για κάπου τριάντα χρόνια. Έπειτα, προφανώς με κάποιο νομικό παράθυρο και λίγο λαδάκι, η πρόσοψη γκρεμίστηκε και στο οικόπεδο φύτρωσε ένα κακάσχημο τσιμεντένιο τέρας, το οποίο θα σπαταλάει τεράστια ποσά ενέργειας και θα μετατραπεί σε έναν συλλέκτη ζέστης.
Κάπως έτσι χάνεται το παλιό χρώμα στις πόλεις, η παλιά ομορφιά των νεοκλασικών, και τελικά θα γίνουν τα πάντα άσχημα, κρύα και γυάλινα.