Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

8 Ιουνίου 2016

Το μακαρόνι και τα 99 χρόνια

Κάθε τόσο τυχαίνει να διαβάσω κάποιο κείμενο για την κατάσταση του Ελλαδιστάν.
Πραγματικά μένω έκπληκτος από την τεράστια κενότητα των «επιστημόνων» γενικώς και των κειμένων τους. Κοιτάνε ένα γεγονός και το περιγράφουν μέσα από μία απίστευτα στενή οπτική γωνία.
Παράδειγμα;
Τι θα λέγατε για έναν δημοσιογράφο που περπατάει στον δρόμο, παρατηρεί μέσα από ένα μακαρόνι και περιγράφει αυτό που βλέπει; Θα θεωρούσατε αξιόπιστο αυτό που θα περιέγραφε; Φυσικά όχι.
Κανένας όμως δεν σκέφτεται ότι το «μακαρόνι» είναι στο μάτι του κάθε «ειδικού» που απλά περιγράφει όχι αυτό που υπάρχει αλλά αυτό που τον έχουν μάθει απορρίπτοντας οτιδήποτε άλλο σαν άσχετο. Το τελευταίο κείμενο που διάβασα μιλούσε για την φάση ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας που όμως θα έχει πάντοτε τα πάνω και τα κάτω της. Τι πρωτότυπο!
Λες και μέχρι τώρα συνέβαινε κάτι διαφορετικό. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος και πτυχιούχος για να ξέρεις ότι σε λίγο θα υπάρξει «ανάπτυξη». Στην σύγχρονη ιστορία συμβαίνει ακριβώς αυτό: μικροί και μεγάλοι κύκλοι οικονομικής ανάπτυξης και ύφεσης που συνοδεύονται ΠΑΝΤΟΤΕ από μικρούς ή μεγάλους πολέμους.
Η πληθώρα των άρθρων από «ειδικούς» δεν είναι παρά απλά υποτυπώδη και ανούσια κείμενα που περιγράφουν ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ αυτό που συμβαίνει σε μία δεδομένη στιγμή χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τίποτε άλλο. Για τους ειδικούς υπάρχει μόνο οικονομία ή πολιτική ή θρησκεία ή πολιτισμός, κλπ. Η μόνη τους χρησιμότητα είναι να δείχνουν ότι οι ειδικοί είναι χρήσιμοι και γνωρίζουν τα πάντα.
Η δική μου «ειδικότητα» είναι διαφορετική: προσπαθώ να δείξω στους άλλους ότι έχουν ένα μακαρόνι στο μάτι. Και αυτό δεν το κάνω από αλτρουισμό, αλλά επειδή θέλω να απαλλαγώ από το προσωπικό μου μακαρόνι.
Ο καλύτερος τρόπος να αρχίσετε να προσπαθείτε να δείτε χωρίς μακαρόνι είναι να πάρετε είδηση ότι υπάρχει. Για αυτό θα σας πω ένα παραμύθι που ΚΑΝΕΝΑΣ ειδικός δεν κάθεται να θυμάται.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία υπόδουλη χώρα. Τελικά το 1821 κατάφερε να ανακτήσει την ανεξαρτησία της και να εμφανιστεί σαν κράτος. Πέρασε πολλά αλλά είχε ένα μειονέκτημα. Βρισκόταν σε ένα στρατηγικό σημείο. Και αυτό την έκανε στόχο σε όσους «προστατεύουν τα συμφέροντά τους».
Η χώρα αυτή είναι ο Παναμάς. Κάποια στιγμή νοίκιασε (έτσι λέγεται το ξεπούλησε στην γλώσσα των ειδικών) ένα κομμάτι της εθνικής περιουσίας του στους Αμερικανούς για 99 χρόνια. Φυσικά το ξεπούλησε εεε… το νοίκιασε ήθελα να πω για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι αμερικανοί έφτιαξαν εκεί την διώρυγα του Παναμά, ένα έργο παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας. Άραγε πρέπει να είσαστε ειδικοί για να καταλάβετε ότι από εκεί και μετά ο Παναμάς θα βρισκόταν υπό καθεστώς άγριας επικυριαρχίας;
Μετά λοιπόν από 99 χρόνια δικτατοριών και δήθεν δημοκρατίας ήρθε η στιγμή της ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ. Ο τότε δικτάτορας της χώρας θέλησε να πάρει την διώρυγα υπό τον έλεγχό του. Οπότε τι έκαναν οι δημοκράτες, πολιτισμένοι αμερικανοί που τόσο ανησυχούν για την παγκόσμια ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Έκαναν το μόνο πράγμα που κάνουν καλά: Εισβολή!
Τα αμερικανικά στρατεύματα εισέβαλλαν στον Παναμά επιβάλλοντας με δημοκρατικές διαδικασίες άλλον δικτάτορα. Και ΩΩΩ του ΘΑΥΜΑΤΟΣ!!!
Ο νέος δικτάτορας ξανανοίκιασε για άλλα 99 χρόνια την διώρυγα στους Αμερικανούς….
ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΣ «ειδικός επιστήμων» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ώστε όταν θα ζεις στην περίοδο της επόμενης διαπραγμάτευσης να μην ξέρεις ότι θα συμβεί και πάλι το ίδιο;
Στο ελλαδιστάν, από την στιγμή που καταφέραμε και βγήκαμε από μία δισχιλιετή και βάλε σκλαβιά, υποφέρουμε από αυτό το εκ γενετής ελάττωμα: βρισκόμαστε σε στρατηγικό σημείο.
Πιστεύετε ότι ο Χίτλερ θα ερχόταν να κάνει εισβολή και να καταλάβει τελικά την Κρήτη, και οι Αμερικανοί θα είχαν βάση εκεί αν δεν ήταν στρατηγικό σημείο;
Πιστεύετε ότι η Κρήτη χαρακτηρίζεται τζάμπα σαν «αεροπλανοφόρο»; Επιτηρεί όλη την Μέση Ανατολή αλλά και την διώρυγα της Αιγύπτου.
Πιστεύετε ότι όταν ο Στάλιν έδωσε στον Τσόρτσιλ τον κατάλογο με τις χώρες που ήθελε, ο Τσόρτσιλ θα αρνιόταν να του παραχωρήσει την Ελλάδα αν αυτή δεν είχε στρατηγική σημασία;
Πιστεύετε ότι οι Τούρκοι (οι ευρωπαίοι δηλαδή) θα έκαναν εισβολή στην Κύπρο αν δεν ήταν στρατηγικό σημείο;
Πιστεύετε ότι θα έσκαγε κανείς για εμάς αν δεν αποτελούσαμε το κύριο στήριγμα της αγαπημένης χώρας των Δυτικών, της Τουρκίας, και δεν εμποδίζαμε έτσι την Ρωσία να κυριαρχήσει στην Μεσόγειο;
Με λίγα λόγια το Ελλαδιστάν βρίσκεται στην μέση του δρόμου των πετρελαίων, του αερίου, των ναρκωτικών και των εμπορικών δρόμων. Βρίσκεται στην μέση των κοιτασμάτων πετρελαίου της περιοχής. Μόνο ένας ειδικός θα πίστευε ότι ολόκληρη η περιοχή (από Ρουμανία και Αλβανία μέχρι Μέση Ανατολή και Λιβύη) μπορεί να έχει πετρέλαιο, ενώ εδώ να υπάρχει μόνο μία υποτυπώδης πηγή στον Πρίνο.
Οπότε
Πάντοτε θα έχουμε στο Ελλαδιστάν τρία κόμματα εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων, τα ίδια ακριβώς που είχαμε και όταν αποκτήσαμε την επίφαση της ελευθερίας μας το 1921: το ΑΓΓΛΙΚΟ (καπιταλισμός), το ΓΑΛΛΙΚΟ (σοσιαλισμός) και το ΡΩΣΙΚΟ (κομμουνισμός).
Πάντοτε θα βρισκόμαστε υπό την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική κυριαρχία των «φίλων και συμμάχων» μας.
Πάντοτε θα υφιστάμεθα οικονομική αφαίμαξη για να πηγαίνουν καλά τα λογιστικά της εκάστοτε Μέρκελ.
Πάντοτε θα μας έρχεται ένας νέος «σωτήρας» για να επιβάλλει χειρότερα από τον προηγούμενο.
Και αυτό θα το καταλάβετε μόνο αν βγάλετε το μακαρόνι από το μάτι σας. Εκτός και αν είσαστε ειδικοί…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου