Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

23 Απριλίου 2016

Ψήσιμο σε μαντέμι

Προφανώς έχτε δει όλοι τα μαντεμένια καπάκια που υπάρχουν στα πεζοδρόμια. Από κάτω κρύβουν συνήθως τους μετρητές του νερού.
Ένα τέτοιο καπάκι είναι αρκετά φθηνό. Αυτό στην φωτογραφία κοστίζει επτά ευρώ. Επειδή ήταν καλυμμένο με πίσσα το έκαψα πρώτα καλά στην φωτιά.
Έπειτα απλά έβαλα επάνω και έψησα σουβλάκια από προβατίνα.
Χρησιμοποίησα ένα μάτι που λειτουργεί με μπουκάλα.
Μπορείτε όμως να ψήσετε ακόμα και με γκαζάκι στο μπαλκόνι. Φυσικά θα χρειαστείτε περισσότερο χρόνο.
Αν έχετε κάποιο τέτοιο καπάκι μην φοβηθείτε την σκουριά. Ξύστε την με μία συρματόβουρτα. Έπειτα ένα σαπούνισμα και ξέπλυμα είναι αρκετό. Ζεστάνετε καλά το μαντέμι, αλείψτε το με λίγο λάδι (από την πίσω μεριά που είναι ίσιο) για να κάνει την πρώτη του κρούστα και είναι έτοιμο για ψήσιμο.
Γρηγορότερο ψήσιμο θα κάνετε αν έχετε μια αποσπώμενη πλάκα από χαλασμένη τοστιέρα. Είναι πιο ελαφριά, ζεσταίνεται πολύ γρήγορα και φυσικά είναι τζάμπα!





Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΤΡΕΣ: Ο ΓΕΡΟΣ)

Έπειτα μίλησε ο γέρος. Φορούσε βαριά δερμάτινα ρούχα που είχαν όλη την τρίχα τους. Το ξύλο που κράταγε ήταν γυαλισμένο και στην άκρη του ήταν δεμένη, με λεπτές λουρίδες δέρματος μία σιδερένια αιχμή. Στα πόδια του ήταν σκεπασμένα με μαλακό δέρμα που τον προφύλασσε από τα αγκάθια του δάσους.
-Πριν πολλά χρόνια σταμάτησα να υποφέρω από τα τέσσερα στοιχειά της φύσης.
Ανάλγητος εκεί που έπρεπε.
Καυτός εκεί που έπρεπε.
Σταθερός εκεί που έπρεπε.
Υποχωρητικός εκεί που έπρεπε.
Στοργικός εκεί που έπρεπε.
Κρύος εκεί που έπρεπε.
Ασταθής εκεί που έπρεπε.
Επίμονος εκεί που έπρεπε.
Μιλούσα για τον Απροσδιόριστο
αλλά κανένας δεν με καταλάβαινε.
Υπέφερα και έριχνα το σφάλμα στους άλλους...
Τότε συνάντησα «Εκείνον που ξέρει» και μου είπε:
«Γιατί νομίζεις ότι έφτασες εκεί που δεν έχεις πλησιάσει καν;
Ο Σοφός συντονίζεται με τον Έναν
αλλά και με τις ανάγκες του κόσμου,
είναι αμερόληπτος,
δεν διαχωρίζει και δεν κρίνει,
ακούει και βλέπει σαν ένα μικρό παιδί.
Άδειασε το μυαλό σου,
την καρδιά σου ειρήνευσε,
η επιστροφή στην πηγή είναι γαλήνη.
Όσο δεν το καταλαβαίνεις,
Θλιμμένος, θα σκοντάφτεις στην σύγχυση.
Όταν νοιώθεις από πού έρχεσαι
γίνεσαι ανεκτικός,
αδιάφορος σαν δέντρο,
καλοκάγαθος σαν γέρος,
αξιοπρεπής σαν βασιλιάς.
Άδειασε τον νου σου από σκέψεις,
προσπάθησε να ηρεμήσεις.
αν το κατορθώσεις αυτό,
θα ξαναγυρίσεις στον Έναν».
Και έτσι τώρα τρέχω, σκαρφαλώνω, κολυμπάω και σκάβω γιατί θέλω να γίνω σαν και Αυτόν.
Για να μάθω να κατεργάζομαι την Πέτρα και το Μέταλλο.
Και να βρω τον κόσμο του Απροσδιόριστου.