Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

20 Νοεμβρίου 2016

Παγκόσμια ημέρα του παιδιού

Να χαιρόσαστε τις παγκόσμιες ημέρες και τις ηλίθιες συναισθηματικές παράτες των χορτασμένων και βολεμένων επαναστατών. Προσωπικά θα προτιμούσα ΕΡΓΑ και όχι χαζές γιορτές.
Και κάντε έναν κόπο να διαβάσετε τις παρακάτω τέσσερις σελίδες. Οι διατροφολόγοι υπολογίζουν ότι θα χάσετε μέχρι και έξι θερμίδες… Και να θυμάστε ότι οι παρακάτω αριθμοί είναι «εκτιμήσεις». Πράγμα που σημαίνει ότι η κατάσταση είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ.
Εκτός από τις βλακώδεις ευχολογικές παράτες των παγκόσμιων ημερών, και τα δακρύβρεκτα δημοσιεύματα, υπάρχει ένα αμείλικτο γεγονός. Εμείς οι ίδιοι συντηρούμε το ΑΘΛΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ σαν θύτες και θύματα ταυτόχρονα.
Αγοράζουμε φτηνά προϊόντα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλουν την «χαμηλή» τιμή τους στην παιδική σκλαβιά και εκμετάλλευση. Είτε πρόκειται για τα σοκολατάκια που χλαπακιάζουμε, είτε για το υγιεινό κακάο και την φραπεδιά που πίνουμε στην καφετέρια, είτε για τα κινητά και τα ρούχα «μάρκας», εκατομμύρια παιδιά-σκλάβοι εμπλέκονται στην παραγωγή τους.
Ο σημερινοί σκλάβοι είναι «μιας χρήσεως» και φθηνότεροι από ποτέ. Στον αμερικανικό νότο πριν το 1860, η μέση τιμή για τους σκλάβους των φυτειών ήταν έως 40.000 σημερινά δολάρια. Αλλά σήμερα ο σύγχρονος σκλάβος κοστίζει λιγότερο από 100 δολάρια. Οι δούλοι «κοστίζουν» σε ορισμένα μέρη του κόσμου μόλις 10 δολάρια, ενώ το μέσο κόστος για την αγορά σκλάβου παγκοσμίως είναι τα 90 δολάρια!
Παιδική δουλεία
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 8,4 εκατομμύρια παιδιά που δουλεύουν στις «χειρότερες μορφές εργασίας», δηλαδή δουλεία για χρέη, δουλοπαροικία, καταναγκαστική στρατολόγηση από παραστρατιωτικές ομάδες, πορνεία, πορνογραφία και παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών. Τα αγόρια «απασχολούνται» στην εμπορική γεωργία, σε μικρο-εγκλήματα και στο εμπόριο ναρκωτικών, ενώ τα κορίτσια «απασχολούνται» κυρίως στην πορνεία και σαν εργάτριες σε επιχειρήσεις.
Στις παράνομες αυτές δραστηριότητες «απασχολούνται»:
Στην καταναγκαστική εργασία 5,7 εκατομμύρια παιδιά.
Στην πορνεία και στην πορνογραφία 1,8 εκατομμύρια παιδιά.
Σε παράνομες δραστηριότητες (μεταφορά ναρκωτικών, διαρρήξεις, κλοπές, ζητιανιά κλπ) 600.000 παιδιά.
Στις ένοπλες συγκρούσεις 300.000 παιδιά.
Από όλα αυτά τα παιδιά τα 5,5 εκατομμύρια βρίσκονται στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Από αυτά τα 8,4 εκατομμύρια παιδιά περίπου το 1,2 εκατομμύρια μεταφέρθηκαν δια της βίας μέσω των διεθνών ή των περιφερειακών συνόρων. Για παράδειγμα, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, χιλιάδες νεαρά αγόρια (ορισμένα ηλικίας μόλις δύο χρονών) έχουν μεταφερθεί από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Σουδάν, και την Μαυριτανία για να εργαστούν ως αναβάτες στις καμηλοδρομίες. Τα παιδιά είτε έχουν απαχθεί είτε πωλούνται από τις ίδιες τις οικογένειές τους. Τους δίνεται ανεπαρκής ποσότητα τροφής για να διασφαλιστεί ότι δεν θα βαρύνουν και έτσι η καμήλα τους θα τρέχει ευκολότερα!
Η κυβέρνηση της Αϊτής εκτιμά ότι υπάρχουν 90 έως 120.000 παιδιά-σκλάβοι, αλλά η ΔΟΕ ανεβάζει τον αριθμό τους στα 250.000 παιδιά και η UNICEF στα 300.000 παιδιά. Μερικά είναι τεσσάρων ετών, και το εβδομήντα πέντε τοις εκατό είναι κορίτσια, πολλά από τα οποία πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Η παιδική δουλεία είναι ευρέως διαδεδομένη και σε ορισμένες χώρες της νότιας Ασίας. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 500.000 παιδιά-δούλοι στην βιομηχανία χαλιών στο Πακιστάν, καθώς και περισσότερα από 300.000 παιδιά στην ίδια βιομηχανία στην Ινδία. Οι έμποροι υπόσχονται στους γονείς τους ότι θα λάβουν καλούς μισθούς. Άλλα τα απαγάγουν.
Τα αγόρια αναγκάζονται να εργαστούν χωρίς αμοιβή, μέχρι δεκαοκτώ ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Τα βρίζουν, τα δέρνουν και τα βασανίζουν, τους δίνουν ελάχιστη τροφή, ελάχιστα ρούχα και συνήθως κοιμούνται επιτόπου επάνω στον αργαλειό όπου δουλεύουν. Τα κοψίματα και οι πληγές στα δάχτυλα είναι συχνές και χωρίς ιατρική βοήθεια. Στα «πιο τυχερά» οι πληγές «θεραπεύονται» με αναμμένο πετρέλαιο ή καυτό λάδι!
Στην Γκάνα υπάρχει η λίμνη Volta. Εκεί οι ψαράδες χρησιμοποιούν παιδιά που είναι πολύ φθηνά σε σχέση με τους ενήλικες. Με τα οικογενειακά εισοδήματα στο επίπεδο της απόλυτης πείνας, πολλοί γονείς συμφωνούν να δώσουν τα παιδιά τους για να πάρουν 200.000 Cedi (ή 28 δολάρια) σαν «προκαταβολή» από την εργασία τους. Κανονικά, οι ψαράδες υπόσχονται ότι θα καταβληθούν στους γονείς άλλα 400.000 Cedi κατά το επόμενο έτος. Τα χρήματα αυτά όπως είναι φυσικό δεν δίνονται ποτέ.
Τα παιδιά εργάζονται πολλές ώρες επιδιορθώνοντας, ρίχνοντας και ανεβάζοντας τα δίχτυα, στον καθαρισμό και το κάπνισμα των ψαριών, και κωπηλατώντας στις ψαρόβαρκες. Τα αγόρια από την ηλικία των έξι αναγκάζονται να βουτήξουν στο νερό για να ξεμπλέξουν τα δίχτυα που πιάνονται σε ρίζες και κλαδιά δένδρων που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της τεχνητής λίμνης. Επίσης, οι ψαράδες δένουν βάρη στα παιδιά να τα βοηθήσουν να κατέβουν πιο γρήγορα!
Όταν το νερό είναι πολύ κρύο ή τα παιδιά μπλεχτούν στα δίχτυα πνίγονται. Δεν είναι ασυνήθιστο το να ξεβράζονται πτώματα στις ακτές. Ενώ τα περισσότερα από τα σκλαβωμένα παιδιά είναι αγόρια, μερικά είναι κορίτσια που χρησιμοποιούνται σαν υπηρέτριες ή πωλήτριες ψαριών στην αγορά, και όπως είναι φυσικό υφίστανται και την ανάλογη σεξουαλική κακοποίηση ή εκμετάλλευση.
Η δουλεία στην σύγχρονη Αγγλία
Εκτός από τον αναπτυσσόμενο κόσμο, παιδιά και ενήλικες πηγαίνουν σαν δούλοι και στην Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη.
Η πλήρης έκταση της δουλείας στην Αγγλία παραμένει άγνωστη, ενώ οι καλύτερες εκτιμήσεις από την κυβέρνηση δείχνουν ότι τουλάχιστον 10.000 γυναίκες και 4.000 παιδιά υπήρξαν θύματα εμπορίας στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1996.
Το 2003, το Υπουργείο Εσωτερικών εκτίμησε ότι υπήρχαν 4.000 γυναίκες που είχαν πέσει θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση. Οι περισσότερες προέρχονταν από την Ανατολική Ευρώπη, την Νοτιοανατολική Ασία, την Αφρική και την Βραζιλία.
Η κυβέρνηση έχει ποινικοποιήσει, από το 2004, όλες τις μορφές εμπορίας με τον «Νόμο για σεξουαλικά αδικήματα» και τον «Νόμο περί Μετανάστευσης και Ασύλου».
Όμως η «Anti-Slavery International», ομάδα που εδρεύει στο Λονδίνο, καταγγέλλει την σημερινή έλλειψη προστασίας για τους σκλάβους που απελευθερώνονται, ενώ «δουλεύουν» στο έδαφος της Αγγλίας. Πολλά από τα θύματα εξακολουθούν να θεωρούνται ως παράνομοι μετανάστες, χωρίς καμία εκτίμηση των κινδύνων τους οποίους υφίστανται.
Η δουλεία στις σύγχρονες ΗΠΑ
Στις ΗΠΑ, μια υπερ-αισιόδοξη εκτίμηση είναι ότι υπάρχουν 40.000 σκλάβοι και η κυβέρνηση εκτιμά ότι, κάθε χρόνο, 14.000 έως 17.500 άνθρωποι πέφτουν θύματα εμπορίας με την χρήση βίας, απάτης, ή καταναγκασμού. Είναι παγιδευμένοι σε κατάσταση σκλαβιάς για διάφορα χρονικά διαστήματα - οι περισσότεροι μεταξύ δύο έως και πέντε έτη. «Βοηθάνε» την οικονομία των ΗΠΑ στους παρακάτω τομείς:
-Σεξουαλικές υπηρεσίες (συμπεριλαμβανομένης της εκμετάλλευσης παιδιών) 49%
-Οικιακές υπηρεσίες 27%
-Γεωργία 10%
-Εργοστάσια 5%
-Εστιατόρια και ξενοδοχεία 4%
-Διασκέδαση, μπαρ κλπ 3%
-Διάφορες άλλες ασχολίες 2%
Ορισμένοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στις ΗΠΑ, αλλά οι περισσότεροι είναι ξένης καταγωγής. Για να μην μπορούν να ξεφύγουν, οι δουλέμποροι τους παίρνουν διαβατήρια και ταυτότητες, τους απαγορεύεται η έξοδος από τους χώρους εργασίας τους ή απειλούνται ότι αυτοί και οι οικογένειές τους θα συλληφθούν και θα απελαθούν.
Οι παραπάνω αριθμοί είναι το λιγότερο ρομαντικοί, πρακτικά παραπλανούν την κοινή γνώμη για το μεταναστευτικό πρόβλημα και αυτό μπορεί να υποστηριχθεί από τα τρία παρακάτω στοιχεία:
1) Το 1991 ξεκίνησε η κατασκευή ενός τείχους, το οποίο θα μπορούσε άνετα να πάρει το όνομα «Το Σιδηρούν Παραπέτασμα των ΗΠΑ». Το τείχος είναι μια μεταλλική κατασκευή, αποτελούμενη από συρματόπλεγμα, το οποίο σε ορισμένα σημεία είναι ηλεκτροφόρο. Σήμερα καλύπτει το ένα τρίτο των συνόρων μεταξύ Μεξικό και ΗΠΑ. Έχουν ξοδευτεί πάνω από 50 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι σήμερα.
2) Μόνο το 2014, 140.000 παιδιά (φυσικά ασυνόδευτα και χωρίς έγγραφα) επιχείρησαν να περάσουν παράνομα στις ΗΠΑ από τα σύνορα της χώρας με το Μεξικό. Και προφανώς είναι αυτά που έγιναν αντιληπτά, αφού «μερικά» θα επέτυχαν τον σκοπό τους.
3) Υπάρχουν καταγγελίες και δημοσιεύματα για απίστευτη εκμετάλλευση (οι λαθρομετανάστες πληρώνουν μέχρι και 1000 δολάρια ο καθένας), φόνους, βιασμούς, ομαδικές εκτελέσεις και ομαδικούς τάφους, ακόμα και εμπόριο οργάνων αφού ανακαλύπτονται πτώματα που τους έχουν αφαιρεθεί όργανα.
Από τα άτομα που διακινούνται στις ΗΠΑ σε ετήσια βάση, 7.000 προέρχονται από την Ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό, 5.500 από την Ευρώπη και την Ευρασία, 5.500 από την Νότια Αμερική, 700 από την Αφρική, 600 από την Νότια Ασία, και 200 από την Εγγύς Ανατολή.
Οι Κινέζοι παρέχουν τον μεγαλύτερο αριθμό των θυμάτων δουλεμπορίας, ακολουθούμενοι από Μεξικανούς και Βιετναμέζους.
Οι Μεξικανοί αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος των ομοσπονδιακών υποθέσεων διακίνησης δούλων. Οι ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια, ενίσχυσαν τις περιπολίες στα σύνορα, αναγκάζοντας έτσι πολλούς μετανάστες από το Μεξικό να βασίζονται σε «υπόγεια κανάλια». Οι λαθρέμποροι χρεώνουν υπέρογκα «εισιτήρια» που πρέπει να επιστραφούν μέσω της εργασίας τους. Αλλά ενώ ορισμένα θύματα εισήλθαν παράνομα στις ΗΠΑ, όλοι οι άλλοι δεν είναι παράνομοι μετανάστες. Πολλοί έχουν εισέλθει νόμιμα στην χώρα, αλλά λόγω της φτώχειας τους και επειδή δεν μιλούν αγγλικά γίνονται εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους διακινητές.
Οι πράξεις αυτές έχουν την τάση να αναπτύσσονται σε πολιτείες με μεγάλους πληθυσμούς και σημαντικές κοινότητες μεταναστών, όπως η Καλιφόρνια, η Φλόριντα, η Νέα Υόρκη, και το Τέξας.
Μόνο μεταξύ 1999 και 2004, ο Τύπος ανέφερε 131 περιπτώσεις καταναγκαστικής εργασίας στις ΗΠΑ. Αναφέρονται ότι εμπλέκονται σε καταναγκαστική εργασία 20.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά από ένα ευρύ φάσμα φυλετικών ομάδων. Επίσης, από το 2004, καταγγέλθηκαν περιπτώσεις καταναγκαστικής εργασίας τουλάχιστον σε δεκαεννέα μεγαλουπόλεις.
Συμπεράσματα
Με βάση τα στοιχεία που αναφέρθηκαν πιο πάνω μπορεί κάποιος, σκεπτόμενος με απλή λογική, να βγάλει το συμπέρασμα ότι υπάρχει μεγάλη κρατική παραπληροφόρηση.
1) Αν υπήρξαν 140.000 ανήλικοι που προσπάθησαν να περάσουν μόνοι τους στα σύνορα στις ΗΠΑ, άραγε πόσοι να είναι οι ενήλικες;
2) Πόσοι λαθρομετανάστες καταφέρνουν να περάσουν τελικά από τα σύνορα; Ο αριθμός τους θα πρέπει να είναι πραγματικά τεράστιος για να δικαιολογεί τα 50 δις δολάρια που δαπανήθηκαν μέχρι τώρα για το νότιο τείχος των ΗΠΑ.
3) Είναι παράλογο να μιλάμε για πρόβλημα από 17.500 ανθρώπους. Ο αριθμός αυτός «δεν είναι τίποτα» για μία χώρα 250 εκατομμυρίων ανθρώπων. Με απλή αριθμητική διαιρούμε τον πληθυσμό των ΗΠΑ με το 17.500. Έτσι, είναι σαν να λέμε ότι σε μία πόλη 14.285 κατοίκων υπάρχει ένας λαθρομετανάστης και αυτό δημιουργεί σοβαρό ηθικό και νομικό πρόβλημα. Επίσης θα πρέπει να ισχυριστούμε ότι αυτός ο λαθρομετανάστης είναι πηγή παράνομου πλούτου για την πόλη, αφού δουλεύει χωρίς ασφάλεια και με μεροκάματο πείνας.
Το τελικό λογικό συμπέρασμα είναι ότι όλοι οι αριθμοί των δούλων κάθε είδους, που αναφέρονται στα επίσημα κρατικά στοιχεία οποιουδήποτε κράτους, θα πρέπει να είναι ένα μικρό κλάσμα του πραγματικού πλήθους των σημερινών οικονομικών δούλων. Έτσι όλοι οι αριθμοί σκλάβων που αναφέρονται σε αυτήν την μελέτη θα πρέπει στην πραγματικότητα να είναι πολύ μεγαλύτεροι.
ΥΓ: Αν θέλει κάποιος μπορώ να του στείλω κάπου 200 σελίδες σχετικές με την παγκόσμια δουλεία. Αν και τα στοιχεία είναι παλιά δίνουν μία καλή εικόνα της φρίκης του πολιτισμού μας.