Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

30 Ιανουαρίου 2017

Το χαμένο ελληνικό όπλο

Με την ευκαιρία που θυμήθηκα την ένδοξη στρατιωτική μου θητεία στο «θηρίο» Αετός (όπως την περιέγραψα στην ανάρτηση Τουρκικός χαλβάς), έχω να αναφέρω και ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό που συνέβη το 1979.
Κατά την διάρκεια ενός «Ξιφία» (περιπολία στα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου) κάθε τόσο σταματούσαμε για διανυκτέρευση σε διάφορα νησιά. Βγαίναμε εξόδου, τρώγαμε διάφορα (ευχάριστη αλλαγή από το συνήθως άνοστο φαγητό του καραβιού) και κάναμε βόλτα στην πόλη.
Σε κάποιο νησί (δεν θυμάμαι τώρα πια ποιο ήταν) είδα στην προκυμαία ένα περίεργο σκάφος. Δεν το παρατήρησα και πολύ καλά τότε. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από 36 χρόνια θα έκανα ανάρτηση για αυτό στο διαδίκτυο!
Στην ζωγραφιά παρακάτω θα δείτε το γενικό σχέδιό του.
Επρόκειτο για ένα ταχύπλοο με μήκος κάπου δέκα μέτρα. Από πάνω ήταν τελείως επίπεδο και πρέπει να εξείχε περίπου ένα μέτρο από το νερό. Στο πίσω μέρος υπήρχε ένας «τηλεφωνικός θάλαμος» μέσα στον οποίο στεκόταν ο χειριστής. μόνο ο θάλαμος αυτός προεξείχε από την προκυμαία. Ήταν βαμμένο γκρι (τυπικό πολεμικό χρώμα) και κάποιος καθόταν επάνω με πολιτικά και το φύλαγε. Τον πλησίασα και τον ρώτησα. Μου είπε τις εξής λεπτομέρειες:
Το σκάφος ήταν αλουμινένιο. Είχε δύο μηχανές που το έφταναν στα 50 μίλια. Είχε πλήρωμα δύο ατόμων. Ο ένας το κυβερνούσε από τον «τηλεφωνικό θάλαμο» ενώ ο άλλος καθόταν μέσα. Το σκάφος ήταν πρωτότυπο και του έκαναν δοκιμές. Έβρισκαν αδύναμα σημεία, όπου δημιουργούνταν ρωγμές από τους κραδασμούς και τα ενίσχυαν. Το πλήρωμα φορούσε πάντα πολιτικά για να μην δίνει στόχο και έτρωγε στα μαγαζιά του νησιού που πήγαιναν κάθε φορά, αφού δεν υπήρχε χώρος για μαγείρεμα.
Δεξιά και αριστερά από την καμπίνα του κυβερνήτη υπήρχαν βάσεις, επάνω στις οποίες μπορούσαν να τοποθετηθούν (σε περίοδο πολέμου) τρία αντιαρματικά ευθείας βολής από κάθε πλευρά, σύνολο έξι.
Η χρησιμότητα ήταν η εξής: ένα τόσο χαμηλό και γρήγορο σκάφος, κρύβεται εύκολα ακόμα και πίσω από έναν βράχο. Μετά την ενέδρα πετάγεται ταχύτατα, φτάνει σε δευτερόλεπτα στο πλάι του εχθρικού πολεμικού σκάφους και ρίχνει με τα αντιαρματικά.
Μπορείτε να φανταστείτε τι θα πάθει ένα πανάκριβο πολεμικό πλοίο αν δεχθεί ξαφνικά και από κάποια σχετικά μικρή απόσταση μια ομοβροντία έξι αντιαρματικών. Θα διαλυθεί στα εξ ών συνετέθη. Έτσι με κάμποσα τέτοια πάμφθηνα και θανάσιμα ταχύπλοα οι Τούρκοι απλά δεν θα μπορούσαν ούτε να ξεμυτίσουν στο Αιγαίο σε περίπτωση σύγκρουσης.
Δεν ξέρω τι απέγινε αυτό το πάμφθηνο και θανατηφόρο καραβάκι. Το πιθανότερο είναι ότι πετάχτηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή πουλήθηκε έναντι πινακίου φακής στους Αμερικανούς ή άλλους.
Πάντως θα μπορούσε να έχει μετεξελιχθεί στον Ωκύαλο (ο γρήγορος της θάλασσας) ελληνικής κατασκευής που δοκιμάζεται από τις δυνάμεις υποβρυχίων καταστροφών, σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων τον Δεκέμβριο του 2014.