Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

7 Μαΐου 2017

Ο πλάτανος και η επική ελληνική αδιαφορία

Είχα δει κάποτε ένα ντοκιμαντέρ από την Ιαπωνία. Ένα συνεργείο «θεράπευσε» ένα δέντρο ηλικίας κάπου έξι αιώνων. Έκοψε τα ξερά κλαδιά, καθάρισε το ξερό ξύλο από τις κουφάλες, έβαψε με απολυμαντικό κάθε πληγή του δέντρου και έκλεισε τις κουφάλες με σιδερένιο πλέγμα και μπετόν. Τον επόμενο χρόνο το δέντρο είχε ανανεωθεί και είχε αρχίσει να επεκτείνεται φρέσκος φλοιός επάνω στο τσιμεντένιο «τραυμαπλάστ».
Φυσικά εμείς δεν είμαστε γιαπωνέζοι, είμαστε προοδευτικοί και πολιτισμένοι και δεν καταδεχόμαστε να κάνουμε τέτοιες βλακείες και περιττά έξοδα. Απόδειξη ο εξακοσίων (ίσως και βάλε) γιγάντιος πλάτανος που βρίσκεται στην κεντρική Εύβοια.
Επάνω στην Ε.Ο. Χαλκίδας-Αιδηψού, σχεδόν στην μέση της διαδρομής Προκόπι-Μαντούδι, βρίσκεται ένα «θηρίο» που επέζησε σε όλη την τουρκοκρατία, αλλά φυσικά δεν θα επιζήσει από την ελλαδιστανοκρατία.
Αν προσέξετε πολύ, θα δείτε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ μικροσκοπική πινακίδα. Από εκεί και μετά και με αρκετή τύχη θα καταφέρετε να βρείτε, περνώντας έναν άθλιο χωματόδρομο, τον ετοιμοθάνατο πλάτανο.
Τον είχα ανακαλύψει και επισκεφθεί τυχαία πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια. Σήμερα είναι ένα κούτσουρο που ετοιμάζεται να πεθάνει, γεμάτος κουφάλες και με τα γιγάντια κλαδιά του πεσμένα.
Κανένας από τους κρατικούς φορείς (ούτε καν οι ντόπιοι κοινοτάρχες) δεν ενδιαφέρονται για το δέντρο-μνημείο.
Βέβαια, αν το δέντρο είχε την τύχη να ανήκει σε Γερμανούς ή Γάλλους κλπ, θα είχε έναν γεωπόνο από κοντά να το φροντίσει και οι τουρίστες θα πέρναγαν με τα πούλμαν καθημερινά για να τον θαυμάσουν και να ακούσουν από τους ξεναγούς τις τοπικές ιστορίες και τους θρύλους που συνδέονται με το δέντρο.
Θα πάει όπως πήγε η ελιά του Πλάτωνα, όπως η ελιά που αργοπεθαίνει στο παρκάκι των Αγίων Αναργύρων, όπως οι πανάρχαιες ελιές στην Αίγινα που τις έκοβαν για καυσόξυλα, όπως η 2000 χρόνων κληματαριά στην Πελοπόννησο και όπως «Κύριος είδε» πόσα άλλα τέτοια φυσικά μνημεία.
Εδώ που τα λέμε καλά να πάθει, αφού δεν καταδέχθηκε τόσα χρόνια να γραφτεί σε κάποιο κόμμα.