Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

3 Νοεμβρίου 2008

Και εις ανώτερα

Δορυφόρος από Έλληνες φοιτητές
Θα εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέφανος Κρίκκης

Ο Δημήτρης Λάμπρου και ο Αντώνης Βαβουλιώτης, Άγγελος Μιαρης, Θανάσης Μπαλτόπουλος, Βασίλης Δρακονάκης, Χρήστος Αργυράκης, Ηλίας Σπηλιωτόπουλος και Μιχάλης Τουρλούκης εργάστηκαν μαζί με Ευρωπαίους φοιτητές και τεχνικούς, για την κατασκευή του δορυφόρου .
Με τη σφραγίδα «made in Greece» στις μηχανές του, ο πρώτος ευρωπαϊκός δορυφόρος σχεδιασμένος και κατασκευασμένος από φοιτητές ετοιμάζεται να εκτοξευτεί στο Διάστημα, στα μέσα του ερχόμενου Σεπτεμβρίου: σχεδιάστηκε από ελληνικά χέρια!
Δορυφόρο Νέων Μηχανικών ονόμασε το πρόγραμμα της κατασκευής του ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕSΑ) και κάλεσε να συμμετάσχουν φοιτητές από όλες τις χώρες-μέλη του. Ανάμεσά τους πήγαν και φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας, από το Εργαστήριο Τεχνικής Μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών οι οποίοι ανέλαβαν να φτιάξουν τα μηχανικά μέρη του δορυφόρου. Ο ΥΕS2, όπως αποκαλείται ο δορυφόρος, ήταν από την αρχή της κατασκευής του μια μεγάλη πρόκληση γιατί οι φοιτητές και κυρίως ο Δημήτρης Λάμπρου που είχε αναλάβει τη σχεδίασή του- έπρεπε να «κόβουν» και να «ράβουν» με τον όγκο και τα κιλά του δορυφόρου κάθε φορά που ο ΕSΑ έδινε και διαφορετικές προδιαγραφές. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες φοιτητές κατάφεραν να φτιάξουν τον δορυφόρο που έχει ύψος κάτι περισσότερο από ένα μέτρο και ζυγίζει περίπου 32 κιλά. «Αν υπολογίσει κανείς ότι η εκτόξευση ενός δορυφόρου κοστολογείται προς 10.000 δολάρια ανά κιλό βάρους, τότε εύκολα γίνεται κατανοητό πόσοι περιορισμοί υπάρχουν και πόσο πολλά πράγματα πρέπει να στριμωχτούν σε πολύ μικρό όγκο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Δημήτρης Λάμπρου: Έχει πια αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο Πάτρας και τον καιρό αυτό βρίσκεται στο Εργαστήριο Αεροπροώθησης της ΝΑSΑ (JΡL) για να κάνει την πρακτική του εξάσκηση σε ένα πρόγραμμα ρομποτικής εξερεύνησης του Άρη που θα αρχίσει μετά το 2015.
Η κατασκευή του δορυφόρου διήρκεσε περίπου 4 χρόνια. Βέβαια ο «ελληνικός» ΥΕS2 διαφέρει από τους εκατοντάδες άλλους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, επειδή οι αποστολές που θα αναλαμβάνει θα είναι διαφορετικές από αυτές που συνηθίσαμε να βλέπουμε μέχρι τώρα.
«Ο ΥΕS2 διαθέτει μια κάψουλα στην οποία μπορεί να τοποθετηθούν αντικείμενα από το Διάστημα και να επιστρέψουν με ασφάλεια στη Γη», προσθέτει ο Δημήτρης Λάμπρου. «Βέβαια στην πρώτη αποστολή δεν θα φέρει τίποτα πίσω στη Γη, αλλά θα είναι μια δοκιμαστική πτήση για να ελέγξουμε τα ποσοστά ασφάλειας που του παρέχουν τα συστήματα εισόδου στην ατμόσφαιρα».

Μια διδακτική ιστορία

Εἶσαι στό αὐτοκίνητο καί ὁδηγεῖς ἐνῶ ἔξω βρέχει καταρρακτωδῶς. Περνᾶς ἀπό μία στάση λεωφορείου ὅπου συναντᾶς τρία ἄτομα νά περιμένουν:
1. Μία γριούλα πού πεθαίνει.
2. Ἕναν φίλο ἀπό τά παλιά πού σου ἔσωσε κάποτε τήν ζωή.
3. Τήν γυναίκα/ἄντρα τῶν ὀνείρων σου.
Ποιόν θά ἔπαιρνες μαζί σου στό αὐτοκίνητο, λαμβάνοντας ὑπόψιν σου ὅτι χωράει μόνο ἕνα ἄτομο; Σκέψου προτοῦ διαβάσεις παρακάτω.

ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ...

Βρίσκεσαι σέ ἕνα ἠθικό δίλλημα τό ὁποῖο ἔθεσαν κάποτε σέ μία ἐπαγγελματική συνέντευξη. Θά μποροῦσες νά πάρεις τήν γριούλα, γιατί ἔμοιαζε νά πεθαίνει καί ἔτσι νά τήν σώσεις ἤ τόν παλιό σου φίλο πού κάποτε σου ἔσωσε τήν ζωή. Ὡστόσο, ἴσως νά μήν ξανασυναντοῦσες ποτέ τήν γυναίκα/ἄντρα τῆς ζωῆς σου.

Ὁ ὑποψήφιος πού τελικά προσέλαβαν δέν δίστασε νά ἀπαντήσει. Τί εἶπε;
«Θά ἔδινα τά κλειδιά τοῦ αὐτοκινήτου στόν φίλο μου καί θά τοῦ ζητοῦσα νά πάει τήν γριούλα στό νοσοκομεῖο, ἐνῶ ἐγώ θά ἔμενα περιμένοντας τό λεωφορεῖο μέ τήν γυναίκα/ἄντρα τῶν ὀνείρων μου».
Ἠθικό δίδαγμα:
Πρέπει νά ξεπερνᾶμε τά ἐμφανῆ ὅρια πού μας θέτουν τά προβλήματα καί νά χρησιμοποιοῦμε δημιουργικά τήν φαντασία μας.
Το εμπόδιο έγκειται στην μηχανικότητα του εγωισμού μας.

25 Οκτωβρίου 2008

Περί ναρκωτικών

Σὲ κέντρο ἀπεξάρτησης ναρκομανών, οἱ χρῆστες κάθονται γύρω-γύρω κι ἀρχίζουν να λένε ἔνας-ἔνας:
-Εἶμαι ἡ Μαρία κι ἔχω να πάρῳ δόση 3 μέρες!
-Ζήτω, φωνάζουν οἱ ὑπόλοιποι.
-Εἶμαι ὁ Δημήτρης κι ἔχω να πάρῳ δόση 5 μέρες!
-Ζήτω, φωνάζουν οἱ ὑπόλοιποι.
-Εἶμαι ὁ Χρηστὸς κι ἔχω να πάρῳ δόση μία ἑβδομάδα!
-Ζήτω, φωνάζουν οἱ ὑπόλοιποι.
-Εἶμαι ὁ Μπάμπης κι ἔχω πάνω μου 8 γραμμάρια!
Καὶ οἱ ὑπόλοιποι:
-Γιούπιιιι!!!

Τὸ ἀνέκδοτο μπορεὶ να χαρακτηρισθεὶ σὰν μπλὰκ χιοῦμορ. Εἶναι ὅμως πολὺ διδακτικό. Ἀποτελεῖ τὴν ἔνδειξῃ τοῦ γιατὶ συνήθως αὐτοί που προσπαθοὺν να ἀπεξαρτηθοὺν ἀπὸ τὸ ναρκωτικὸ τους (ἡρωίνη, τσιγάρο, οἰνόπνευμα, φαγητὸ κλπ) τὶς περισσότερες φορὲς δεν τὰ καταφέρνουν.
Ὁ ἀνθρώπινος ψυχισμὸς εἶναι περίπλοκος καὶ ῥέπει μόνιμα πρὸς τὴν ἐξαρτήσῃ ἀπὸ κάτι. Προσέξτε ὅτι ὅλοι ἔχουμε συγκεκριμένες συνήθειες. Εἶναι μικρὲς καὶ καθημερινὲς ὅπως πχ τὶ ὥρα πίνω τὸν καφέ μου, ποὺ κάθομαι για να τὸν πιώ, πὼς ἀκριβῶς τὸν φτιάχνω. Ἂν προσπαθήσετε να ἀλλάξετε τέτοιες μικρὲς καὶ ἀσήμαντες συνήθειες θὰ διαπιστώσετε πόση δύναμη ἔχουν ἐπάνω σας καὶ πόσο δυσάρεστα αἰσθάνεστε που δεν ἐκτελέσατε ἐπακριβὼς τὸ συνηθισμένο πρόγραμμα.
Καὶ ἂν δεν μπορεῖτε να ἀλλάξετε εὔκολα τό πως πίνετε τὸν καφὲ σας φανταστεῖτε τι γίνετε μὲ βαρύτερες καὶ σοβαρότερες ἔξεις ὅπως οἱ χημικὲς οὐσίες.
Τὸ οὐσιαστικὸ πρόβλημα δεν εἶναι τὸ κόψιμο τῆς οὐσίας, ἀλλὰ ἡ συνήθεια να τὴν χρησιμοποιείς.

24 Οκτωβρίου 2008

Περί παιδιών

Στην νέα ἀναπτυσσόμενη οἰκονομικὴ και ΠΥΡΗΝΙΚΗ ὑπερδύναμη τῆς Ἰνδίας, φαίνεται ὅτι μεγάλη σημασία παίζει ἡ ἐκπαίδευση.
Προσέξτε τὸ «σχολικό» τοῦ ἀγγλικοῦ κολλεγίου. Προσέξτε ἐπίσης καὶ τὴν κλειδαριὰ στην πόρτα που κρατάει τὰ παιδιὰ «ἀσφαλῆ».
Σκεφτεῖτε ἐπίσης τὸ χάος που μας χωρίζει ἀπὸ αὐτές τις χῶρες καὶ πόσο καλὰ περνάμε ἔδω.
Σκεφτεῖτε ἐπίσης ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ στα μέρη όπου τὰ παιδιὰ δεν ἔχουν κἀν τὴν πολυτέλεια μιᾶς ἀχυροκαλύβας για σχολεῖο.

23 Οκτωβρίου 2008

Αφού είναι τόσο εύκολο ρε παιδιά...


Τὸ μόνο εὔκολο κυρίες καὶ κύριοι εἶναι να γράφετε στο μονοτονικὸ καὶ μάλιστα μὲ κάποια σχετικὴ ἄνεση στην ὀρθογραφία:
1) Πρῶτα πρῶτά ποτε να μὴν γράφετε ἀπευθείας στο site. Πάντοτε να γράφετε αὐτό που θέλετε στο WORD για τρεις λόγους:
α) Ἔχει ὀρθογράφο καὶ μπορεὶς να βρίσκεις τὰ βασικὰ λάθη σου. Μὲ δεξί κλικ πάνω στην λέξῃ που βγάζει κόκκινο, ἐμφανίζεται (ὄχι πάντοτε γιατὶ τὸ λεξικὸ δεν εἶναι ὁλοκληρωμένο) ἡ σωστὴ λέξῃ.
β) Τὰ γράμματα εἶναι μεγαλύτερα καὶ ἐπιπλέον ἔχετε πολλὰ ἐργαλεῖα μὲ ἀποτέλεσμα να φτιάχνετε εὐκολότερα τὸ κείμενό σας.
γ) Τὸ Word ἀλλάζει ἀπὸ μόνο του σὲ κεφαλαῖο τὸ πρῶτο γράμμα τῆς πρότασης. Ἔτσι δεν χρειάζεται να τὰ γράφετε ὅλα μὲ κεφάλαια ἣ να τὰ ἀφήνετε ὅλα μικρά.
2) Στο WORD ὑπάρχουν μερικὰ βασικὰ πλῆκτρα για τὸν τόνο καὶ τὰ διαλυτικά. Μήν μου πείτε ὅτι θὰ γράψετε "εφαγα χθες παιδακια" καὶ ὁ ἄλλος θὰ διαβάσει "ἔφαγα χθὲς παϊδάκια" καὶ ὄχι «ἔφαγα χθὲς παιδάκια». Ἣ θὰ γράψετε τὴν λέξη "προισταμαι" καὶ ὁ ἄλλος θα διαβάσει "προΐσταμαι" καὶ ὄχι «προίσταμαι». Ἔτσι τὰ πλῆκτρά που χρειάζεστε εἶναι πέντε:
-Ἐρωτηματικό: πατάτε ἁπλῶς τὸ Q. Πολὺ πιὸ εὔκολο ἀπὸ τὸ να πατάτε Shift καὶ τὸ ἀγγλικὸ ἐρωτηματικό (που τὸ βλέπω καὶ βγάζω σπυριά).
-Ἄνω καὶ κάτω τελεία: πατάτε ἀριστερὸ Shift καὶ τὸ Q.
-Τόνος: πρὶν ἀπὸ τὸ φωνῆέν που θέλετε να τονίσετε πατάτε τὸ πλῆκτρο δίπλα στο Λ. Ἔπειτα πατάτε τὸ φωνῆεν.
-Διαλυτικά: κρατάτε πατημένο τὸ Shift καὶ πατάτε τὸ πλῆκτρο δίπλα στο Λ. Ἔπειτα τὰ ἀφήνετε καὶ τὰ δύο καὶ πατάτε τὸ φωνῆέν που θέλει διαλυτικά.
-Διαλυτικὰ μὲ τόνο: κρατάτε πατημένα ταυτόχρονα τὸ ἀριστερὸ Ctrl καὶ Alt καὶ πατάτε τὸ πλῆκτρο δίπλα στο Λ. Ἔπειτα τὰ ἀφήνετε ὅλα καὶ πατάτε τὸ φωνῆέν που θέλει διαλυτικά.
Μετὰ ἀπὸ μερικὲς φορὲς θὰ τὰ μάθετε ἀπ’ ἔξω (ἀπὸ στήθους ἔλεγαν οἱ πρόγονοί μας). Δεν εἶναι οὔτε δύσκολο οὔτε περίπλοκο.
Δεν λέμε να γράφουμε μὲ ὑπογεγραμμένες καὶ πνεύματα.
Ἐντάξει αὐτὸ εἶναι σχετικὰ δύσκολο, γιατὶ πρέπει να μάθεις ἀρκετοὺς συνδυασμούς.
Ἀλλὰ τὰ βασικὰ εἶναι ἁπλά, ἁπλούστατα. Καὶ ἂν δεν μπορεῖτε να κάνετε κάτι τόσο ἁπλό, μὴν διαμαρτυρηθεῖτε, ὅταν ὁ ἑπόμενος Ὑπουργὸς Παιδείας θὰ σᾶς πει ὅτι καταργεὶ τὸν τόνο γιατὶ εἶναι ἄχρηστος καὶ τὶ τὰ χρειαζόμαστε τὰ πολλὰ φωνήεντα…
Μὴν διαμαρτυρηθεῖτέ που σὲ λίγο τὰ παιδιὰ σᾶς θὰ θεωροῦν τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο σὰν κάτι ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.


22 Οκτωβρίου 2008

Αἰτία για σκέψῃ

Ἐρωτήσῃ για ὅσους ἐπιμένουν να γράφουν μὲ ἀγγλικοὺς χαρακτῆρες, ἀλλὰ καὶ για τοὺς ὑπολοίπους:
Τὰ πληκτρολόγιά που ἔρχονται στην Ἑλλάδα κατασκευάζονται στο ἐξωτερικό. Τὰ περισσότερα ἔχουν στα πλῆκτρα μόνο λατινικοὺς χαρακτῆρες. Ἔχουν ὅμως ἐνσωματωμένη τὴν ἐντολὴ Ἀριστερὸ Shift-Alt για να μεταπηδοὺν σὲ ἑλληνικοὺς χαρακτῆρες.
Τὸ πληκτρολόγιο διαθέτει μνήμη που συγκρατεί τις ῥυθμίσεις που ἔκανες, ἄκομα καὶ ἂν κανεὶς ἐπανεγκατάσταση τὸ λειτουργικό.
Γιατὶ ἄραγε να συμβαίνει αὐτό;
ΥΓ. Ἂν δεν εἶναι ἔτσι καὶ τὸ πληκτρολόγιο λειτουργεῖ μὲ διαφορετικὸ τρόπο θὰ ἤθελα ὁποῖος γνωρίζει σχετικὰ να μὲ πληροφορήσει.

Είναι πάμφθηνα...

Μοῦρθε ξαφνικὰ σὰν φλασάκι ἔνας ἀπὸ τοὺς λόγους που πολλοὶ ἐξακολουθοὺν να γράφουν σὲ γκρίκλις ἣ γενικὰ δυσκολεύονται να γράψουν σωστά.
Ὁ βασικὸς λόγος εἶναι τὸ πληκτρολόγιο. Τὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα κυκλοφοροὺν δεν ἔχουν ἐπάνω στα πλῆκτρα ἑλληνικοὺς χαρακτῆρες, ἔστω καὶ ἂν ἔχουν τὴν δυνατότητα να γράφουν ἑλληνικά.
Κυκλοφοροὺν ὅμως μερικὰ πληκτρολόγιά (που ἐπιπλέον εἷναι καὶ πάμφθηνα, συνήθως κάτω ἀπὸ 10 εὔρῳ) ποὺ ἔχουν ἐπάνω καὶ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα καὶ τὰ σημεῖα στίξης.
Ἀγοράστε ἕνα λοιπὸν καὶ ἐλευθερωθεῖτε ἀπὸ τὴν δυναστεία τοῦ ΛΑτινικού (και για όσους δεν το γνωρίζουν Χαλκιδικοὺ) ἀλφαβήτου.

21 Οκτωβρίου 2008

Η Μαρίκα η δασκάλα (Ρούκουνας)

Ἕνα παλιό ρεμπέτικο τραγούδι, γραμμένο ἀπό πρακτικά ἀγράμματους μουσικούς. Ἀπολαῦστε τόν γρήγορο καί ἄμεσο στίχο (δυστυχῶς χωρίς τήν ἀπίθανη ἐκτέλεση τῶν ἐπίσης ἀγράμματων μουσικῶν). Τέλος κάνετε μία σύγκριση μέ τά σημερινά «σουξέ» τοῦ ἑνός στίχου καί τῶν ἑκατό ἐπαναλήψεων τοῦ ρεφραίν.
Ἡ Μαρίκα ἡ δασκάλα
πώχει σπίτια δυό μεγάλα
τό πρωί στίς ἕξι βγαίνει
καί στήν ἀγορά πηγαίνει.
Τό καλάθι της κρατάει
καί μέ ὄρεξη κοιτάει
νάβρει τρυφερό μοσχάρι
ἤ κανένα φρέσκο ψάρι.
Ἕνας νιός λεβέντης πρώτης
ὁ ψαράς ὁ Παναγιώτης
τήν δασκάλα τήν γνωρίζει
καί τηνε καλημερίζει.
Ἔχω δυό λαβράκια φίνα
πούρθαν τώρ’ ἀπ’ τήν Ραφήνα
πάρε τόνα νά τό βράσεις
μία ψαρόσουπα νά φτιάξεις.
Τό λαβράκι δέν μοῦ κάνει
θέλω ψάρι γιά τηγάνι
κι ἄν δέν ἔβρω παλαμίδα
παίρνω γόπα ἤ μαρίδα.
Κι ἄν δέν ἔβρω τέτοια ψάρια
παίρνω μία ὀκά μπατζάρια
βάζω καί λιγάκι λάδι
καί μασάω καί τό βράδυ.
Ἔτσι κάθε μέρα βγαίνει
κι ὅμως τίποτα δέν παίρνει
ἡ τσιγκούνα ἡ δασκάλα
πώχει σπίτια δυό μεγάλα.
Κάθε τρυφερό τσ’ ἀρέσει
μά φοβᾶται νά ξοδέψει
κι ἔτσι ἀπ’ τήν τσιγκουνιά της
μένει ἄδεια ἡ κοιλιά της.

16 Οκτωβρίου 2008

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον

Τό θέμα τῆς γλωσσικῆς φτώχειάς μας εἶναι γνωστό καί δέν ἐξαντλεῖται εὔκολα.
Μπορῶ ὅμως νά προσθέσω μία μικρή ἀλλά σημαντική λεπτομέρεια. Ὑπάρχει ἕνας κανόνας στόν ὁποῖο ὁ τόνος ἑνός κτητικοῦ μεταφέρεται στήν προηγούμενη λέξη. Λέμε:
«Τότε ο ήρωάς μας άρπαξε το όπλο».
Ὁ τόνος στό «α» εἶναι σημαντικός γιατί σημαίνει ὅτι ὁ ἥρωας θεωρεῖται «δικός μας» (γνωστή ἔκφραση σέ διηγήματα) καί ἅρπαξε τό ὅπλο πού ὑπῆρχε κάπου.
Σήμερα κανείς δέν χρησιμοποιεῖ πλέον αὐτόν τόν γραμματικό νόμο, οὔτε καί καθηγητές ἀκόμα. Ἐδῶ βέβαια μέ τό ζόρι χρησιμοποιοῦν οἱ περισσότεροι καί τόν φτωχό τόνο πού ἀπέμεινε. Δεῖτε ὅμως τί συμβαίνει ὅταν καταργεῖται ὁ τόνος στό «α»:
«Τότε ο ήρωας μας άρπαξε το όπλο».
Τώρα ἡ ἔννοια τῆς πρότασης εἶναι ὅτι ὁ ἥρωας πῆρε τό ὅπλο πού ἦταν δικό μας.
Ἔτσι διαβάζοντας «Τότε ο ήρωας μας άρπαξε το όπλο», δέν ξέρουμε τί ἐννοεῖ ὁ συγγραφέας ἀπό τά δυό. Θά πρέπει νά συνδέσουμε τήν πρόταση μέ τά προηγούμενα ἤ τά ἑπόμενα γιά νά ἀντιληφθοῦμε τί συμβαίνει.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς γίνεται καί τίς λατινογενεῖς γλῶσσες, ὅπου μία λέξη ἔχει ὑπερβολικά πολλές ἔννοιες.
Ἔτσι (Χαῖρε Κίσσινγκερ) σέ λίγο τά πράγματα θά εἶναι ἀνεπιστρέπτως τραγικά.
Ἔτσι μπορῶ νά ἐπαναλάβω αὐτό πού ἤδη ἔχω καταχωρήσει:
Ἡ ἀρχαία φυλή μου πέθανε. Ἡ γλώσσα τῆς πέθανε. Καί δυστυχῶς δέν ἔχω τήν δύναμη νά κάνω τίποτε, γιατί «οἱ λαοί δέν ἐξαφανίζονται ἀπό τό μαχαίρι. Ἐξαφανίζονται ἀπό τήν καλοπέραση».

15 Οκτωβρίου 2008

ΑΠΛΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΗΜΑ

Με αφορμή περιστατικό που συνέβη αυτές τις μέρες, ενημερωθήκαμε από πολλούς
σχετικούς με το ζήτημα φορείς (του Γενικού Χημείου του Κράτους
συμπεριλαμβανομένου) για τα εξής:
Όλοι σπίτι έχουμε ένα κοινό θερμόμετρο υδραργύρου - η χρήση του οποίου
απαγορεύθηκε, ευτυχώς, από την 1/1/2011 με οδηγία της Ε.Ε. Όλοι κάποια
στιγμή έχουμε σπάσει ένα τέτοιο θερμόμετρο.
Και τι κάναμε: Μαζέψαμε τις ασημένιες «μπιλίτσες» με τα χεράκια
μας ή - ακόμα χειρότερα; - με την ηλεκτρική σκούπα και τις πετάξαμε στα
σκουπίδια ή στη λεκάνη της τουαλέτας κλπ. Μόνο που τότε ίσως δεν ξέραμε
ότι ο υδράργυρος, είναι το πιο επιβλαβές βαρύ μέταλλο (θυμάστε σχολείο,
Χημεία;), η κατάποση, ή ακόμα χειρότερα, η εισπνοή του οποίου (ΝΑΙ ΟΙ
ΜΠΙΛΙΤΣΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΞΑΤΜΙΖΟΝΤΑΙ και είναι χειρότερο να τις εισπνεύσεις από το
να τις καταπιείς !!!) δύναται να επιφέρει από πρόσκαιρες παρενέργειες
(πονοκέφαλο, απώλεια συνείδησης κλπ) έως μόνιμες καρδιαγγειακές και
νεφρικές βλάβες. Ακόμα ακόμα, μπορεί να δημιουργήσει χρωμοσωματικές
ανωμαλίες που οδηγούν σε μογγολισμό!!!
Συνεπώς, μόλις δούμε τις γλυκούλες ασημί μπαλίτσες:
1. Ανοίγουμε τα παράθυρα, για να αερίζεται καλά ο χώρος
2. Απομακρύνουμε παιδί ή ζώο.
3. Φοράμε τα γάντια μας (όχι τα μάλλινα του χιονιού, της κουζίνας εννοώ)
4. Με ένα κομμάτι χαρτί συγκεντρώνουμε τα σώματα του υδραργύρου, τα οποία λόγω
σχήματος και βάρους εκτοξεύονται μακριά. Προς θεού, δεν χρησιμοποιούμε ηλεκτρική σκούπα ή σκουπάκια!!!
5. Τα βάζουμε σε τρεις πλαστικές σακούλες που τις κλείνουμε όσο πιο ερμητικά γίνεται και τα βγάζουμε στο μπαλκόνι.
6. Τα απορρίπτουμε, όχι φυσικά στα σκουπίδια, αλλά σε
σταθμούς συγκέντρωσης τοξικών αποβλήτων. Οι περισσότεροι δήμοι έχουν
πλέον τέτοιους σταθμούς.
7. Προμηθευόμαστε από το φαρμακείο ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο.
Μην ακούσω από κανέναν ότι δεν το εμπιστεύεται γιατί δεν είναι ακριβείας.
Δεν θα πάθουμε τίποτα εάν μας δείξει 0,1 βαθμό C απόκλιση.
Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις οικολογικές λάμπες φωτισμού με τις οποίες
μας ενθαρρύνουν όλοι -και ορθώς πράττουν - να αντικαταστήσουμε τις απλές
λάμπες. Έχουν υδράργυρο!!!! Σε μικρότερη ποσότητα /ανά λαμπτήρα σε σχέση με
το θερμόμετρο, αλλά εάν σκεφτείτε πόσες αριθμητικά χρησιμοποιούμε το
χρόνο...
Έχετε ακούσει ποτέ ότι δεν πρέπει να τις πετάτε μόλις καούν, αλλά πρέπει να
τις συγκεντρώνετε και να τις απορρίπτετε σε ειδικούς για το σκοπό αυτό
συλλέκτες; Εγώ αυτό που κάνω είναι να τις συγκεντρώνω σε μια σακούλα, να τις
φυλάω κάπου που δεν κινδυνεύουν να σπάσουν και μια φορά στο τόσο να τις
πηγαίνω στο IKEA, που έχει σταθμό συγκέντρωσης για αυτές.
Σας παρακαλώ προωθήστε το μήνυμα όπου μπορείτε, να ενημερωθεί ο κόσμος, μιας
κι αυτοί που πρέπει να τον ενημερώσουν κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου...