Η ομιλία ενός δασκάλου για την 25η Μαρτίου

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,

Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,

Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,

Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού.

Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα

Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.

Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δεν με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη.

Με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στην διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν την ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,

Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,

Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από τον στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις τον δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, τον δρόμο της παιδείας, την λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.

Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.

Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.

Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.

Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε την ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στην διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους.

Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.

Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα, μπορείτε να ακολουθήσετε τον δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία την σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους

σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω.

Ελπίζω στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεμήσετε, να νικήσετε.

Μη μας απογοητεύσετε.

2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών

Ο λύκος μέσα σας

Κάποιο βράδυ ένας γέρος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για την μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
-Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο λύκων, που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.
Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το εγώ.
Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.
Ο εγγονός σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
-Ποιος λύκος νικάει;
Και ο γέρο απάντησε:
-Αυτός που ταΐζεις.

Εσείς τι πηγάδι είσαστε;

Η πόλη των πηγαδιών

Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σε εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά, αλλά πηγάδια.

Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο, το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο.

Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, και αλλά πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες πού ανοίγονταν στην γη.

Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της πόλης γινόταν από στόμιο σε στόμιο, και οι ειδήσεις έφταναν γρήγορα από άκρη σε άκρη.

Μια μέρα, έφτασε στην πόλη μια «μόδα» που μάλλον είχε γεννηθεί σε κάποιο ανθρώπινο χωριό.

Η νέα ιδέα ήταν ότι κάθε ζωντανό ον που εκτιμούσε τον εαυτό του θα έπρεπε να φροντίζει πολύ περισσότερο το εσωτερικό παρά το εξωτερικό. Το σημαντικό δεν ήταν η επιφάνεια, αλλά το περιεχόμενο.

Έτσι έγινε, και τα πηγάδια άρχισαν να γεμίζουν με αντικείμενα.

Μερικά γέμισαν με κοσμήματα, χρυσά νομίσματα και πολύτιμες πέτρες. Άλλα, πιο πρακτικά, γέμισαν με ηλεκτρικές συσκευές και μηχανές. Μερικά άλλα επέλεξαν την τέχνη και γέμισαν με πίνακες ζωγραφικής, πιάνα με ουρά και εξεζητημένα μεταμοντέρνα γλυπτά. Τέλος, τα διανοούμενα γέμισαν με βιβλία, ιδεολογικά μανιφέστα και εξειδικευμένα περιοδικά.

Πέρασε ο καιρός.

Τα περισσότερα πηγάδια γέμισαν σε τέτοιο σημείο, ώστε τίποτα άλλο δεν χωρούσε.

Τα πηγάδια δεν ήταν όλα ίδια, οπότε κάποια συμβιβάστηκαν, ενώ άλλα σκέφτηκαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να συνεχίσουν να συσσωρεύουν πράγματα στο εσωτερικό τους.

Ένα από αυτά έκανε την αρχή. Αντί να συμπιέζει το περιεχόμενο, σκέφτηκε να αυξήσει την χωρητικότητά του διευρύνοντας τον χώρο του.

Δεν πέρασε πολύς καιρός, και άρχισαν και τα υπόλοιπα να μιμούνται την καινούργια ιδέα… Όλα τα πηγάδια δαπανούσαν μεγάλο μέρος της ενέργείας τους για να επεκταθούν και να αποκτήσουν περισσότερο χώρο στο εσωτερικό τους. Ένα πηγάδι, μικρό και απόκεντρο, άρχισε να βλέπει τους συντρόφους του να επεκτείνονται χωρίς μέτρο. Σκέφτηκε ότι αν συνέχιζαν να διευρύνονται με αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα μπέρδευαν τα όριά τους και το κάθε ένα θα έχανε την ταυτότητά του…

Ίσως σκέφτηκε, ξεκινώντας από αυτήν την ιδέα, ότι ένας διαφορετικός τρόπος για να αυξήσει την χωρητικότητά του ήταν να μεγαλώσει όχι φαρδαίνοντας, αλλά βαθαίνοντας. Να επεκταθεί σε βάθος αντί για πλάτος. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι όλα όσα είχε στο εσωτερικό του έκαναν αδύνατη την εργασία της εκβάθυνσης. Αν ήθελε να γίνει πιο βαθύ, όφειλε να ξεφορτωθεί ολόκληρο το περιεχόμενό του.

Στην αρχή, το κενό το τρόμαξε… Αλλά αργότερα, όταν είδε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, το έκανε.

Χωρίς τίποτα στην κατοχή του, το πηγάδι άρχισε να βαθαίνει, ενώ τα υπόλοιπα άρπαζαν τα αντικείμενα που είχε πετάξει.

Μια μέρα, κάτι ξάφνιασε το πηγάδι που μεγάλωνε προς τα κάτω. Κάτω, πολύ κάτω, πολύ στο βάθος… βρήκε νερό!

Ποτέ πριν άλλο πηγάδι δεν είχε ξαναβρεί νερό.

Το πηγάδι ξεπέρασε την έκπληξή του κι άρχισε να παίζει με το νερό καταβρέχοντας τα τοιχώματά του, πιτσιλώντας το στόμιό του και, τέλος, βγάζοντας το νερό προς τα έξω.

Η πόλη δεν είχε βραχεί ποτέ από τίποτα άλλο πέρα από την βροχή η οποία, εκ των πραγμάτων, ήταν αρκετά σπάνια. Έτσι, η γη τριγύρω από το πηγάδι, αναζωογονημένη από το νερό, άρχισε να ξυπνά.

Οι σπόροι βλάστησαν παίρνοντας την μορφή χλόης, τριφυλλιών, λουλουδιών και αδύναμων κορμών που μετατραπήκαν αργότερα σε δέντρα. .

Μια έκρηξη χρωμάτων και ζωής απλώθηκε γύρω από το απομακρυσμένο πηγάδι, το οποίο άρχισαν να αποκαλούν: το περιβόλι.

όλοι το ρωτούσαν πως είχε καταφέρει αυτό το θαύμα.

«Δεν είναι κανένα θαύμα» απαντούσε το περιβόλι.

«Πρέπει να σκάψεις στο εσωτερικό, προς τα μέσα».

Πολλοί θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του περιβολιού, άλλα αποδοκίμασαν την ιδέα όταν συνειδητοποίησαν ότι, για να βαθύνουν, θα έπρεπε πρώτα να αδειάσουν. Συνέχισαν να διευρύνονται όλο και πιο πολύ, για να γεμίσουν με περισσότερα ακόμα πράγματα.

Στην άλλη άκρη της πόλης, ένα άλλο πηγάδι αποφάσισε κι αυτό να πάρει το ρίσκο να αδειάσει. Και άρχισε κι αυτό να βαθαίνει.

Και έφτασε και αυτό στο νερό.

Και το έριξε και αυτό προς τα έξω δημιουργώντας μια δεύτερη όαση στο χωριό.

«Τι θα κάνεις όταν θα τελειώσει το νερό;» το ρωτούσαν.

«Δεν ξέρω τι θα συμβεί» απαντούσε. «Αλλά, προς το παρόν, όσο περισσότερο νερό βγάζω, τόσο περισσότερο νερό βρίσκω».

Πέρασαν μερικοί μήνες μέχρι την μεγάλη ανακάλυψη.

Μια μέρα, σχεδόν κατά τύχη, τα δυο πηγάδια κατάλαβαν ότι το νερό που είχαν βρει στο βάθος τους ήταν το ίδιο.

Ότι το ίδιο υπόγειο ποτάμι που περνούσε από το ένα, γέμιζε το βάθος του άλλου.

Κατάλαβαν ότι ξεκινούσε για αυτά μια καινούργια ζωή.

Όχι μόνο μπορούσαν να επικοινωνούν από στόμιο σε στόμιο, επιφανειακά, όπως όλοι οι άλλοι, άλλα η αναζήτησή τους, τους είχε προσφέρει ένα νέο και μυστικό σημείο επαφής.

Είχαν ανακαλύψει την βαθιά επικοινωνία που πετυχαίνουν μόνον εκείνοι που έχουν το θάρρος να αδειάσουν από κάθε περιεχόμενο και να ψάξουν στο βάθος της ύπαρξής τους για να βρουν τι έχουν να δώσουν.

Ακόμα να πάρουν είδηση

Έλληνες χάκερ μπήκαν στο http://www.gsae.edu.gr/ και έσβησαν την σελίδα των Τούρκων χάκερς και παρακαλούν το υπουργείο να διορθώσει το πρόβλημα ασφαλείας.

Καλά τώρα!

Περιμένετε πρώτα:

-Να πάει εννιά για να έρθει ο αρμόδιος υπάλληλος.

-Να πιει τον καφέ του.

-Να ανοίξει στις δέκα τον υπολογιστή.

-Να βρει το πρόβλημα.

-Να ψάξει για τον προϊστάμενο.

-Να τον βρει αύριο-μεθαύριο (έχει και δουλειές ο άνθρωπος).

-Να το σκεφτούν.

-Να το πουν στον διοικητή με έγγραφο για να μην έχουν ευθύνη.

-Να συγκαλέσει συμβούλιο ο διοικητής (για να μην πάρει και αυτός την ευθύνη).

-Να βγει απόφαση.

-Να σταλεί γράμμα προς τους αρμόδιους φορείς.

-Να αποφασίσει το υπουργείο Οικονομικών εάν θα κάνει διαγωνισμό.

-Να γίνει εσπευσμένα ανάθεση έργου για να έρθει ειδικός από την εταιρία που αγοράστηκε το κομπιούτερ να κοιτάξει για το πρόβλημα.

-Να επέμβει ο πρωθυπουργός ζητώντας ψυχραιμία.

-Να μετατεθεί η απόφαση και η δράση για μετά τις εκλογές.

-Να…

-Να…

-Να…

-Να…

-Να…

Και κατόπιν βλέπουμε.

Έξαλλου με τους Τούρκους είμαστε «φίλοι και σύμμαχοι και εργαζόμαστε για την ειρήνη στην περιοχή». Εδώ μέχρι ελικόπτερο μας έριξαν και το βουλώσαμε και θα κολλήσουμε σε μία απλή χακεράδικη πρόκληση;

Δυστυχώς η εικόνα είναι θολή λόγω της μεταφοράς του μπλογκ. Δεν είχα φροντίσει να κρατήσω αντίτυπα.

Αποκάλυψη: Μουσουλμάνοι χάκερς στην σελίδα του Υπουργείου Παιδείας

Η ώρα είναι 9 και 32 το βράδυ, Τρίτη 2 Ιουνίου 2009.
Στην ιστοσελίδα http://www.gsae.edu.gr/ του Υπουργείου Παιδείας υπάρχει μία καταχώρηση με μουσουλμανικά γράμματα. Μας αποκαλεί στα αγγλικά φασίστες και λέει "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ".
Τι δικαιολογία θα βρούνε τώρα οι "εγκέφαλοι" της κυβέρνησης για να χαϊδέψουν και άλλο τους Τούρκους και τους εισαγόμενους "μετανάστες";

 Δυστυχώς η εικόνα είναι θολή λόγω της μεταφοράς του μπλογκ. Δεν είχα φροντίσει να κρατήσω αντίγραφα.

Εκλογική ενόχληση

Πραγματικά κάθε τέσσερα χρόνια, ἐπ’ εὐκαιρία τῶν ἐκλογῶν, θυμᾶμαι ἕνα πολύ περίεργο γεγονός:

Τό συνταγματικό δικαίωμα τῆς ψήφου εἶναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ.

Πῶς γίνεται νά ἔχει ἕνα δικαίωμα τό ὁποῖο εἶσαι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΠΟΙΝΗ νά τό ἐξασκήσεις;

Ἔχω τό δικαίωμα τῆς φορολογικῆς ἀπαλλαγῆς, ἀλλά ἄν δέν τό ἐξασκήσω κανένας νόμος δέν μέ τιμωρεῖ.

Γιατί ἡ ψῆφος ἀποτελεῖ ΕΞΑΙΡΕΣΗ;

Αὐτό μέ ἐνοχλεῖ πάρα πολύ.

Ἐσᾶς σας ἐνοχλεῖ καθόλου;

Είδατε οι κομμουνιστές;

-Ο Αλαβάνος είναι ο πλουσιότερος βουλευτής της Ελλάδας.
-Ο Τσίπρας έχει μετοχές σε εταιρία που παίρνει δημόσια έργα.
Κατά δήλωσή τους πρέπει το κράτος να φορολογήσει αυτους που έχουν χρήμα. Βάζουν και τον εαυτό τους μέσα;
-Η Παπαρήγα έδειξε τον πραγματικό δημοκρατικό κομμουνιστικό εαυτό της όταν δήλωσε, στην ψύχρα, μπροστά στους Έλληνες ότι δεν δέχεται να της ελέγχουν οικονομικά το κόμμα της. ΑΥΤΟ ΕΛΕΙΠΕ.
Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι.
Ορίστε και μία παλιά καταχώρηση, αφιερωμένη στα κορόιδα που τρέχουν στις αφισσοκολήσεις και κουβαλάνε κόκκινες σημαίες σε όλες τις διαδηλώσεις "ενάντια στην εκμετάλλευση των εργαζομένων".

ΚΚΕ: Τυπώνουμε τα πάντα εκτός από λεφτά
Αναδημοσιευση από το ιστολόγιο των Ελλήνων τυπογράφων τις πολύ ενδιαφέρουσες καταγγελίες.

Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ μας ανταγωνίζεται αθέμιτα.

• Ανήκει σε κόμμα που είναι στη βουλή, το ΚΚΕ!
• Δεν έχει κανένα προσωπικό επιχειρηματικό ρίσκο!
• Τελευταία πήρανε επιδότηση χωρίς απολύτως διαφανή κριτήρια 1.000.000 ευρώ!
• Αρκετοί δήμοι ανήκουν στο ΚΚΕ όπως και δημοτικές επιχειρήσεις από όπου παίρνουν όλες τις δουλειές!
• Τα κεφάλαια προέρχονται από εισφορές μελών. Τσάμπα χρήμα!
• Στο βωμό των πολιτικών διαπραγματεύσεων, έχουνε πάρει όλες τις δουλειές από το Δημόσιο, εφημερίδες, περιοδικά, νομαρχίες, δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις, όλες τις μεγάλες εταιρείες, το ΒΕΑ, όλα τα συνδικαλιστικά έντυπα. Ακόμα και δεξιές εφημερίδες τυπώνουν για να τους εξασφαλίσουν ήρεμο εργασιακό περιβάλλον!
• Διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά επαγγελματικών στελεχών του κόμματος σε όλες τις ειδικότητες!
• Διαθέτουν μια ολόκληρη στρατιά από επαγγελματίες συνδικαλιστές όπου οι περισσότεροι κατεβαίνουν για βουλευτές και με αυτούς πολεμάνε τους ανταγωνιστές τους!
• Οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού ή του δημοσίου τομέα με συνδικαλιστικό σωματείο εργαζομένων και πρόεδρο που ανήκει πολιτικά στο ΚΚΕ τυπώνουν όλα τα έντυπα τους στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ.!
• Οι εργαζόμενοί τους δεν έχουν κάνει ποτέ απεργία ούτε ποτέ έχει σταματήσει η παραγωγή!
• Καμία δημόσια υπηρεσία δεν τολμάει να εισβάλλει στις εγκαταστάσεις τους όπως κάνουν σε τόσους άλλους συναδέλφους!
• Η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ του ΚΚΕ έχει πιο φτηνά μεροκάματα. Δεν εφαρμόζει την ΣΣΕ του ΣΕΜΕΕ που θέλει να μας επιβάλλουν πανελλαδικά οι επαγγελματίες βουλευτοσυνδικαλιστές του ΚΚΕ.
• Το 2008 ο τζίρος της τυποεκδοτικής είναι περίπου 80.000.000 ζεστό χρήμα που το άρπαξαν με κομματικά, πολιτικά και συνδικαλιστικά μέσα από εμάς.
• Δεν μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν!

ΘΕΤΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΠΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Ποιο άλλο τυπογραφείο πανελλαδικά λειτουργεί όπως η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ ΤΟΥ ΚΚΕ;
2. Μας ανταγωνίζονται αθέμιτα - ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

http://typografeio.blogspot.com/2009/01/blog-post_6735.html
Όπως είναι γνωστό το κόμμα που μάχεται το απεχθές κεφάλαιο έχει στην κατοχή του και την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ, με τζίρο που ξεπερνάει τα 40.000.000 ευρώ και η οποία εκσυγχρονίστηκε με κεφάλαια ενός αναπτυξιακού νόμου, τα οποία προέρχονται από την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων !!!

Γιατί δεν αυξάνουν με δική τους πρωτοβουλία τον ελάχιστο μισθό που δίνουν στους εργάτες της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ στα 1400 ευρώ; Τι τους κρατάει αυτή τη στιγμή να κάνουν μια γενναία αύξηση έτσι ώστε να ζουν αξιοπρεπώς;
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Ο κύριος Δρακόπουλος Δημήτριος υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Β' Αθηνών και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας χάρτου και ο κύριος Χαρός Δημήτριος υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Β Αθηνών, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου και πρόεδρος της Πανελλαδικής Ένωσης Λιθογράφων Μισθωτών Γραφικών Τεχνών, Τύπου και Συναφών Επαγγελμάτων, έθεσαν μια σειρά από αιτήματα (όλοι προφανώς τα γνωρίζετε) στο Σωματείο μας το ΣΕΜΕΕ.
Γιατί απαιτούν από εμάς να τα αποδεχτούμε; Και δεν τα εφαρμόζουν πρώτα στα δικά τους τυπογραφεία όπου ισχύει το άβατο και τα κόκκινα μεροκάματα.
Θα έπρεπε οι διεκδικήσεις τους και η επόμενη απεργία να ξεκινήσει από τα δικά τους τυπογραφεία, να βγάλουν έξω όλους τους εργαζόμενους, να κλείσουν τις πόρτες να σταματήσουν ΟΛΟΙ την παραγωγή. Να δώσουν το καλό παράδειγμα, να μας πείσουν για την αγνότητα τον προθέσεων τους.
Όχι να έρχονται ΜΟΝΟ στα δικά μας ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ.

Αδιαφορώντας για την επιβίωση μας, εάν χρωστάμε, εάν έχουμε επιταγές, εάν έχουμε δάνεια. Εμείς δεν επιβιώνουμε με εισφορές και επιδοτήσεις. Ούτε ήμαστε στο απυρόβλητο.

Βέβαια είναι πάγια τακτική να μας εξοντώσουν, να εξαφανίσουν τον ανταγωνισμό, να μας εκθέτουν στους πελάτες μας, να μας παίρνουν όλες τις δουλειές, ώστε να γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο το δικό τους τυπογραφείο, τα συμφέροντά τους και η εκλογική τους πελατεία.

Συνέχεια κατηγορούν τους άλλους εργοδότες ώστε να μην έχουμε ποτέ εργασιακή ειρήνη. Πάντα να είμαστε σε διαμάχη με τους εργαζομένους μας για να τους χρησιμοποιούν εναντίον μας και όταν χρειαστούν ειδικευμένο προσωπικό κατόπιν εντολής το παίρνουν από εμάς αδιαφορώντας για την ζημιά που μας κάνουν.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 19/6/01 Τα 20χρονα της «ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ»
«Από την πρώτη στιγμή που αποφασίστηκε η ίδρυση της παραγωγικής μας μονάδας ήταν καθαρό ότι το βασικότερο στήριγμα, το βασικότερο πλεονέκτημά μας ήταν και παραμένει η ιδιαίτερη ταύτιση των εργαζομένων με τους στόχους του εργοστασίου»,
θα πει ο Μ. Καλούδης, για να αναφέρει ότι, σήμερα, στην επιχείρηση εργάζονται 245 άτομα.
Τους δικούς μας εργαζομένους τους στρέφουν συνέχεια εναντίων μας, κτυπώντας μας όπου βρουν για να μας διαλύσουν.
Μας κατηγορούν ακόμα και μέσα στα αντίγραφα των ΣΣ που μοιράζουν.
Ένα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε
Εμείς δεν επιβιώνουμε με εισφορές και επιδοτήσεις...
http://typografeio.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
Συμφωνώ και ευθύς αμέσως επαυξάνω!
Στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής περίεργο. Το εξής πολύ περίεργο έως ύποπτο.
Σ' αυτήν την χώρα μπορούμε να μιλάμε επί ώρες, επί μέρες, επί βδομάδες - ακόμα και επί μήνες - για τα άπλυτα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και τώρα τελευταία του ΛΑΟΣ.
Μπορούμε να χύνουμε τόνους μελανιού για να γράφουμε για τις εταιρείες του Βουλγαράκη, για τις μίζες των 2 μεγάλων κομμάτων, για τις σκανδαλώδεις προμήθειες των υπουργείων, για τις κομπίνες των νοσοκομείων και για τόσα άλλα ων ουκ έστι αριθμός.
Ποτέ όμως, και κανείς, δεν μιλάει για το ΚΚΕ - ή αν μιλήσει - το θέμα θα θαφτεί πάραυτα.
Ποιος, άραγε, είναι ο λόγος που το ΚΚΕ απολαμβάνει αυτήν την ιδιότυπη, αλλά καθόλου άτυπη, ασυλία; Γιατί κανείς δεν ασχολείται μαζί του;
Τα πράγματα είναι απλά. Εξαιρετικά απλά.
Επιγραμματικά θα πούμε το εξής:
Το ΚΚΕ έχει την απόλυτη στήριξη του δικομματισμού γιατί και ο δικομματισμός έχει την απόλυτη στήριξη του ΚΚΕ.
Ο δικομματισμός δεν θα μπορούσε να σταθεί στο πολιτικό στερέωμα ούτε μια μέρα αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ έχει ως αποκλειστικό σκοπό να καπελώνει τη οργή και τον θυμό του κόσμου, με αποτέλεσμα αυτή η οργή να μην διοχετεύεται εκεί που πρέπει και, επομένως, να μην κινδυνεύουν τα ρεμάλια της Ρηγίλλης και της Χ. Τρικούπη.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν περνούσαν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ έξω από το Λιτόχωρο Πιερίας, ποιος Έλληνας δεν θα έβγαινε στον δρόμο συμμετέχοντας σε μια πραγματικά παλλαϊκή αντίδραση; Δεν συμμετείχαν, όμως, παρά κάποιες εκατοντάδες επαγγελματίες ευαίσθητοι κραδαίνοντας σφυροδρέπανα. Αυτή δηλαδή ήταν η δυναμική του Ελληνικού λαού; 700-800 άτομα; Ποιος Έλληνας δεν είναι έτοιμος να βγει στους δρόμους για τα δίκαια αιτήματά του; Εκατομμύρια Έλληνες είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι και πρόθυμοι να τα σαρώσουν όλα στο διάβα τους, αλλά που να σας πάρει ο διάολος δεν ανέχονται να συμμετέχουν σε πορείες υπό την σκιά των πανό του ΚΚΕ.
Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που μπορούμε να φέρουμε, όπου αποδεικνύεται ότι το ΚΚΕ είναι ο τέλειος αποσβεστήρας, το εκπληκτικό αμορτισέρ που απορροφά όλους τους κραδασμούς της ελληνικής κοινωνίας.
Αν θέλει το ΚΚΕ να βοηθήσει τον κόσμο, ας τολμήσει να κατεβεί στους δρόμους της Ελλάδας χωρίς κόκκινα πανιά ή - ακόμα καλύτερα - ας μοιράσει Ελληνικές σημαίες. Τότε θα δούμε τι σημαίνει λαοθάλασσα. Τότε θα δει ο μπούλης από το Φλέτσερ Σκουλ οφ Λόου εντ Ντιπλόμασι και ο ηλίθιος ιουδαίος το γένος Τσαντ τι σημαίνει λαϊκή οργή.
Αλέκα έχεις βάλει τα τσιράκια σου, επειδή δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, να λοιδορούν, να συκοφαντούν και να απειλούν εκείνους τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ανθρώπους οι οποίοι τολμούν να σας απογυμνώσουν, να σας αποστεώσουν και να σας παραδώσουν βορά στην κρίση της κοινωνίας.
Μας χλευάζουν, μεταξύ άλλων, ότι είμαστε ανεπίτρεπτα απλοί, έως απλοϊκοί, στην θεωρία μας και ότι τα κείμενά μας είναι τόσο απλοϊκά που δεν ευσταθούν απέναντι σε επιστημονική έρευνα και κριτική. Ακόμα και όταν σας τρίβουμε το Ριζοσπάστη στα μούτρα, το ίδιο λέτε.
Εκεί στην Τυποεκδοτική τυπώνετε τα πάντα. Από μπροσούρες μέχρι τον Ελεύθερο Τύπο. Φαντάζομαι μπορείτε να τυπώσετε και κάτι πιο απλό, έως απλοϊκό, θα έλεγα. Αγγελτήρια θανάτου, ας πούμε.
Τύπωσε, λοιπόν, καμιά δεκαριά παλέτες κηδειόχαρτα του ΚΚΕ αλλά άσε την ημερομηνία θανάτου κενή γιατί δεν την γνωρίζω ακόμη.
Το γραφείο τελετών θα το μάθεις σύντομα, αν ήδη δεν το υποψιάζεσαι.
Κατά Μακεδονία μεριά πέφτει. Κατά την Ορεστιάδα. Και, όχι, δεν είναι κοντά στο Διδυμότειχο.

Ευχές

Καλή πρωτομηνιά σε όλους με ένα μικρό κουίζ:
ΖΙΜΕΝΣ ή ΜΙΖΕΝΣ;
Διαλέγετε και παίρνετε.

Ελληνικό Καραβάνι Αλληλεγγύης

Ἐχθές «ἔπεσα» πάνω στό Ἑλληνικό Καραβάνι Ἀλληλεγγύης. Γινόταν μία ἐκδήλωση σέ σχολεῖο δεύτερης εὐκαιρίας. Μπορεῖτε νά πᾶτε στό κατάστημα πού διατηροῦν εἴτε γιά νά δώσετε κάποια πράγματα γιά πούλημα εἴτε γιά νά ἀγοράσετε κάτι «ἀπό δεύτερο χέρι» καί νά τούς στηρίξετε.

Ἀπό ἐκεῖ ἔμαθα μερικά ἐνδιαφέροντα πράγματα:

-Ἡ Γάζα (πού τά μέσα ἐνημέρωσης ἔχουν ξεχάσει πλέον) ὑποφέρει ἀκόμα ἀφάνταστα.

-Οἱ Ἑβραῖοι ἔκαναν κυριολεκτικά ἐθνοκάθαρση. Ἔριχναν στά σχολεῖα τῶν Παλαιστινίων παιχνίδια-βόμβες!!!

-Μέ ἐξαίρεση μερικούς μεμονωμένους ἐθελοντές ΚΑΜΙΑ μεγάλη ὀργάνωση δέν ἔχει πάει ἀκόμα στήν Γάζα.

-Τό Καραβάνι κατάφερε νά πάει μία φορά ἐκεῖ. Καί αὐτό τό κατάφερε μέ τήν βοήθεια ἑνός ἑλληνο-εβραίου (ἀπό πατέρα Ἕλληνα νομίζω) πού μετακόμισε καί πῆγε στό Ἰσραήλ.

Ὅποιος μπορεῖ ἄς βοηθήσει. Δέν ἔχει παρά νά μαζέψει μερικά ἀπό τά δεκάδες μπιχλιμπίδια πού ἔχει φορτωμένο τό σπίτι του καί νά τά πάει ἐκεῖ. Θά διευκολύνεστε καί στό ξεσκόνισμα.

Δυστυχώς αναβαθμίστηκε

Ὁ χῶρος εἶναι μία γωνία κοντά στίς ἐργατικές πολυκατοικίες στό Περιστέρι. Εἶναι κάπου δυό στρέμματα. Εἶχε μείνει περιφραγμένος ἀπό λαμαρίνες τουλάχιστον γιά ἕναν χρόνο. Καί πρόσφατα ὁ δήμαρχος τόν ἐγκαινίασε. Ὡραῖος δέν εἶναι;

 Δέν ξέρω πόσα ἔφαγε ὁ δήμαρχος γιά νά φτιάξει τόν χῶρο. Οὔτε πόσα πλήρωσε τόν καλλιτέχνη γιά τό ἄγαλμα. Ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι τό μέρος θά παραμείνει ἔρημο ὅπως τόσες ἄλλες πλατεῖες πού «ἀναβαθμιστῆκαν». Μερικοί ἠλίθιοι θά πᾶνε μέ τά σπρέι νά γράψουν τίς γνωστές βλακεῖες τους ἤ νά ζωγραφίσουν γκράφιτι καί νά πᾶνε μετά νά κοιμηθοῦν ἥσυχοι πού ἐπαναστάτησαν ἐνάντια στό κατεστημένο γεμίζοντας μέ τήν ψυχολογική τους ἀσχήμια μερικά τοιχάκια.
 Ἐγώ πάντως τό προτιμάω ἔτσι ὅπως ἦταν πρίν τήν ἀναβάθμιση. Μέ γρασίδι, θάμνους καί τά κάμποσα πεῦκα πού κόπηκαν. Ἀκριβῶς ὅπως εἶναι τώρα τό διπλανό μέρος πού δέν «ἀναβαθμίστηκε». Ἐσεῖς;