ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Το Χάρβαρντ βραβεύει τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 8 Ιουλίου 
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ 
Μια μεγάλη είδηση για τη χώρα μας και τον ελληνικό πολιτισμό, με βαρύνουσα πολιτική σημασία, τόσο εξαιτίας της δύσκολης συγκυρίας που περνάει η Ελλάδα όσο και εξαιτίας της απειλής που δέχονται διεθνώς οι ανθρωπιστικές σπουδές και οι αντίστοιχες πανεπιστημιακές έδρες. 

Στο Χάρβαρντ έχει αναπτυχθεί ένας ενεργητικότατος «πυρήνας» υπέρ των ελληνικών γραμμάτων με κέντρο την Εδρα Σεφέρη Το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ θεσπίζει Διεθνές Βραβείο Ελληνικού Πολιτισμού. Μια ελληνική νίκη επί αμερικανικού εδάφους, μια και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι αντίστοιχο για τα νεοελληνικά γράμματα και δη από κορυφαίο ίδρυμα των ΗΠΑ.

Το Διεθνές Βραβείο ανήκει στην Εδρα Σεφέρη του Χάρβαρντ, θα απονέμεται κάθε έτος αρχές Δεκεμβρίου στην Αθήνα και έχει τρεις κατηγορίες: Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Πεζογραφίας και το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου-Επιστημονικής Μελέτης. Οι δύο πρώτες πρέπει να είναι αυστηρά στην ελληνική γλώσσα, ενώ η τρίτη μπορεί να είναι στην αγγλική, γερμανική, γαλλική, ισπανική ή ιταλική, όπως και ελληνική, αρκεί να αφορά τον ελληνικό πολιτισμό. Εκτός από το διαγωνιστικό μέρος των βραβείων, που θα συνοδεύεται και με χρηματικό έπαθλο (δεν ανακοινώθηκε), θα υπάρχουν και βραβεία «τιμής ένεκεν» για διεθνώς αναγνωρισμένους ελληνόφωνους ποιητές και πεζογράφους. Το βραβείο απευθύνεται σε συγγραφείς απ' όλο τον κόσμο, βάσει της αρχής της μη διάκρισης. Εμφαση πάντως δίνεται στους νέους δημιουργούς.

Τα πρώτα βραβεία θα απονεμηθούν τον Δεκέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας), οπότε θα πραγματοποιηθεί και η επίσημη παγκόσμια παρουσίαση της Harvard Early Modern and Modern Greek Library. Μια μοναδική διεθνώς εκδοτική σειρά για τη Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Γραμματεία. Ξεκινάει από τον 11ο αιώνα και φτάνει στον 21ο αιώνα.

Στα μέσα Νοεμβρίου θα ανακοινωθεί στους εννιά επικρατέστερους (τρεις για κάθε κατηγορία) η πρόκρισή τους στην τελική φάση του διαγωνισμού και θα κληθούν να παρουσιάσουν το έργο τους στο κοινό, σε ειδική εκδήλωση του Χάρβαρντ.

Το 2012 θα θεσμοθετηθεί και Βραβείο Μουσικής-Μουσικολογίας για Ελληνα συνθέτη.

Η εγκυρότητα των βραβείων δεν εξασφαλίζεται μόνο από το φορέα του, αλλά και από την κριτική επιτροπή, στα μέλη της οποίας βρίσκονται ο νομπελίστας Σέιμους Χίνι, η πρώην πρόεδρος των βραβείων Πούλιτζερ και μέλος Συμβουλευτικών Επιτροπών για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας Χέλεν Βέντλερ, ο σπουδαίος αρχαιοελληνιστής και ανθρωπολόγος αρχαίων κοινωνιών Μαρσέλ Ντετιέν, ο πρύτανης της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και καθηγητής Γλωσσολογικής Ανθρωπολογίας στο UCLA Αλεσάντρο Ντουράντι κ.ά.

Σε εποχές παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που πλήττει και την αμερικανική οικονομία, το Χάρβαρντ αναλαμβάνει ένα φιλόδοξο και δαπανηρό πρότζεκτ υπέρ του ελληνικού πολιτισμού. «Η εικόνα της χώρας μας και των ανθρώπων της έχει τρωθεί όσο ποτέ στο εξωτερικό με βδελυρή δυσφήμηση. Καταφέραμε να στρέψει το Χάρβαρντ την προσοχή του στον ελληνικό πολιτισμό, σε αυτή την εξαιρετικά δυσμενή οικονομική συγκυρία για τη χώρα, έπειτα από μεγάλες προσπάθειες μιας ομάδας ερευνητών, καθηγητών και διανοούμενων. Θέλαμε να αντιδράσουμε στη διάσπαση του κοινωνικοπολιτικού ιστού της χώρας» τονίζει ο καθηγητής και προέδρος της επιτροπής των βραβείων του Χάρβαρντ, Δημήτρης Γιατρομανωλάκης.

«Προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο γίνεται την κατάσταση, επειδή πιστεύουμε ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα να είμαστε απαισιόδοξοι. Ο πολιτισμός και η ελληνική τέχνη μπορούν να προσφέρουν πολλά. Μπορεί στη οικονομία να μην τα πηγαίνουμε καλά, αλλά υπάρχουν σημαντικότατοι τομείς που πρέπει να προβάλουμε. Πρέπει να διεθνοποιήσουμε τα ελληνικά γράμματα. Ηταν εξαιρετικά δύσκολο το Χάρβαρντ να δώσει το trademark του και στη σειρά Early Modern and Modern Greek Library, που συνεχίζει το τεράστιο τμήμα για την αρχαιότητα της Loeb Classical Library. Το καταφέραμε. Θα είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που η ελληνική λογοτεχνία, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, θα γίνει γνωστή στον αγγλόφωνο κόσμο» προσθέτει ο Δ. Γιατρομανωλάκης. Εδώ και τέσσερα χρόνια είναι συνδιευθυντής μαζί με τον καθηγητή Κριτικής Θεωρίας και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Χάρβαρντ, Παναγιώτη Ροϊλό, του προγράμματος Cultural Politics στο Weatherhead Center for International Affairs. Πρόκειται για το πρώτο πρόγραμμα διεθνώς στο οποίο οι ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες συνδέονται με τον πολιτισμό.

* Στη σειρά Harvard Early Modern and Modern Greek Library έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα «154 ποιήματα» του Καβάφη, σε επιμέλεια-μετάφραση Τζορτζ Τσιόλις, ενώ αναμένεται να εκδοθούν τρεις τόμοι με επιλεγμένη ποίηση των Ελύτη, Εγγονόπουλου και Λιοντάκη, σε μετάφραση Ντέιβιντ Κόνολι.***

Μοντέλλο η Νορβηγία

Ήρθε πιά το πλήρωμα του χρόνου. Αφού οι διεθνείς τοκογλύφοι έφεραν σε πλήρες αδιέξοδο την ελληνική οικονομία και κοινωνία με τις πολιτικές του μνημονίου, ήρθε η ώρα να βάλουν χέρι στα ασημικά του σπιτιού. Πουλήστε, να γλυτώσετε, μας λένε φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι. Πουλήστε ό,τι έχετε και δεν έχετε. Τη φιλοσοφία της τρόικας αποτύπωσε με εξαιρετική σαφήνεια ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στις 17/5:
«Δεν θα απέκλεια μια μορφής αναδιάταξης (του χρέους), αλλά αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένη απάντηση. Πρώτα χρειαζόμαστε νέα μέτρα από την Ελλάδα για να φτάσει τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011. Έπειτα πρέπει να έχουμε τη διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα φτάσει σε έναν ικανοποιητικό για εμάς όγκο. Ύστερα θα δούμε αν χρειάζονται συμπληρωματικά μέτρα. Και μόνο τότε, αν εκπληρωθούν όλοι αυτοί οι όροι, μπορούμε να συζητήσουμε θέμα αναδιάταξης. Δεν είναι αναδιάταξη ή τίποτα. Είναι μέτρα, μέτρα και μέτρα και μετά ίσως αναδιάταξη».

Ξεπούλημα αίσχους
Με άλλα λόγια, η φιλοσοφία της τρόικας είναι απλή. Θα πρέπει διαρκώς να υιοθετούνται απανωτά μέτρα, που ξέρουν εξαρχής ότι δεν μπορούν να συγκρατήσουν το χρέος. Όμως οδηγούν την κοινωνία στην απελπισία και σε κατάσταση τέτοια που μπορεί να δεχτεί εύκολα εκβιασμούς και πιέσεις. Κι όταν έχει προχωρήσει το ξεπούλημα, τότε ίσως συζητήσουν κάποια αναδιάταξη, που εκ προοιμίου ξέρουν ότι δεν μπορούν να την εφαρμόσουν σε ολόκληρο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Έτσι λοιπόν στήθηκε το σκηνικό για τη δεύτερη φάση, της πέμπτης ιστορικά, χρεοκοπίας της Ελλάδας. Μέτρα, μέτρα και μέτρα, μαζί με γενικευμένο ξεπούλημα.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να ανακοινώσει την πρώτη φουρνιά των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων. Αυτό, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων στις 18/5, προβλέπει αναλυτικά:
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, τα εκτιμώμενα έσοδα από το πρώτο κύμα αποκρατικοποιήσεων εντός του 2011 εκτιμώνται σε 3,5 έως 5,5 δισ. ευρώ. Το δεύτερο κύμα εντός του 2012 εκτιμάται ότι θα αποφέρει άλλα 4 με 6 δισ. ευρώ. Ενώ το τρίτο κύμα εντός του 2013 θα δώσει γύρω στα 4,5 με 5,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, σε σύνολο το τριετές αυτό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα αποφέρει 12 - 17 δισ. ευρώ.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει αυτές τις αποδόσεις. Ας υποθέσουμε ότι τις πιάνει. Έτσι η κυβέρνηση καλείται να πουλήσει περιουσία και επιχειρήσεις αξίας άνω των 120 δισ. ευρώ έναντι 12 - 17 δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές.
Πόσο θα ελαφρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους; Ελάχιστα. Μόνο τη διετία 2012-2013 οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους θα ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ. Επομένως αυτά που αναμένει η κυ¬βέρνηση να πιάσει από τις αποκρατικοποιήσεις είναι σταγόνα στον ωκεανό.
11 εκατ. παρείσακτοι
Η Ελλάδα είναι ένα πολύ προνομιακό οικόπεδο σε μια εξαιρετικά συμφέρουσα περιοχή του κόσμου. Έχει όμως ένα κακό. Διαθέτει 11 εκατομμύρια παρείσακτους. Γι’ αυτό και το ξεπούλημα δεν ξεκίνησε με τη δημόσια περιουσία και τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά με τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νέα γενιά εργαζομένων. Προκειμένου να επιβιώσει, όλο και μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς φεύγει ή σχεδιάζει να φύγει στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος. Όταν μια κοινωνία ξεπουλάει έτσι τη νέα γενιά της είναι καταδικασμένη.
Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο. Αν τα πουλήσει όλα το κράτος, με τι θα μπορέσει να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας και στην ανάκαμψη της οικονομίας; Τι άλλο θα χρειαστεί να πουλήσει εθνικό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα παραιτείται ρητά «άνευ όρων και αμετάκλητα» από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους. όταν ανακαλύψει η κυβέρνηση και η τρόικα ότι ακόμη και ολόκληρη η δημόσια περιουσία δεν είναι αρκετή για να εξυπηρετηθεί το χρέος; Μήπως το το εθνικό έδαφος; Μάλλον ναι, μιας και με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης η χώρα παραιτείται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ρητά αναφέρεται, από την εθνική της κυριαρχία. Κι επομένως είναι δυνατή ακόμη και η εκποίηση εθνικού εδάφους.
Στα ερωτήματα αυτά απαντά η διατεταγμένη δημοσιογραφία με κραυγές περί σπάταλου και διογκωμένου κράτους. Μάλιστα ορισμένοι παπαγάλοι συγκεκριμένων παρασιτικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων που ελέγχουν τα ΜΜΕ είπαν ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης.
Προφανώς οι κύριοι αυτοί τα έχουν χάσει τελείως. Επειδή λέγονται απίστευτες ανοησίες σχετικά με το μέγεθος του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα οφείλουμε να διευκρινίσουμε ορισμένες στοιχειώδεις αλήθειες.
Επιλεκτική σπατάλη
Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διογκωμένος όσο λένε. Από τα στοιχεία του Πίνακα 1 της Eurostat διαπιστώνουμε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα με όρους συνόλου δαπανών της γενικής κυβέρνησης βρίσκεται περίπου στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Για ολόκληρη την περίοδο 1999-2010.
Κι όχι μόνο αυτό. Αν παρατηρήσει κανείς τα στοιχεία προσεκτικά θα δει ότι κατά κανόνα όσο πιο ανεπτυγμένη είναι μια οικονομία τόσο μεγαλύτερο κράτος διαθέτει. Είναι τυχαίο που η Δανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία κ.ο.κ., έχουν αρκετά πιο διογκωμένους δημόσιους τομείς; Μήπως αυτές οι χώρες είναι κομμουνιστικές ή σοβιετικές και δεν το ξέρουν; Κι αν για την κρίση και το χρέος φταίει το μεγάλο, κακό και σπάταλο κράτος, τότε γιατί αυτές οι χώρες δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα χρεοκοπίας όπως η Ελλάδα;
Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο στην Ελλάδα είναι διεφθαρμένο και παρασιτικό. Αυτό δεν οφείλεται στο μέγεθός του, ούτε στις σπατάλες του. Άλλωστε το ελληνικό δημόσιο είναι επιλεκτικά σπάταλο. Ενώ διαθέτει τις χαμηλότερες δαπάνες στην Ε. Ε. για υγεία και παιδεία, δαπανά ταυτόχρονα σχεδόν τα διπλάσια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στις κρατικές προμήθειες από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Όταν πρόκειται για ημέτερους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους, Έλληνες και ξένους, το ελληνικό δημόσιο είναι σπάταλο όσο εκεί που δεν παίρνει. Όταν πρόκειται για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες του λαού, τότε πάντα συμβαίνει το δημόσιο ταμείο να μην επαρκεί.
Υπόδειγμα
Το βασικό πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα δεν είναι πόσο μεγάλος ή μικρός είναι. Άλλωστε το πόσο μεγάλος χρειάζεται να είναι ένας δημόσιος τομέας εξαρτάται από το τι κοινωνία και τι οικονομία θέλει κανείς. Αν θέλουμε μια κοινωνία έρμαιο της αγοράς, τότε ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι μικρός. Γι’ αυτό άλλωστε και όσο πιο ευάλωτη, όσο πιο σαθρή είναι μια οικονομία, όσο πιο «τριτοκοσμική» είναι μια χώρα, τόσο πιο περιορισμένο, ισχνό, παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο τομέα έχει.
Αντίθετα, αν θέλουμε μια κοινωνία με ανεπτυγμένες υποδομές και υπηρεσίες αντίστοιχες των απαιτήσεων των πιο ζωτικών αναγκών της, αν θέλουμε μια θωρακισμένη οικονομία απέναντι στα ιδιωτικά μονοπώλια και την ασυδοσία των αγορών, με αναπτυξιακή δυναμική, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε έναν μεγάλο και ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα όχι μόνο στο επίπεδο των υπηρεσιών, αλλά και στο επίπεδο της επιχειρηματικής δράσης.
Για να γίνει κατανοητό αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ποια οικονομία σήμερα στην Ευρώπη έχει τα λιγότερα οικονομικά προβλήματα από την παγκόσμια ύφεση;
Η Νορβηγία.
Η χώρα αυτή δεν έχει προς το παρόν παρουσιάσει τα συμπτώματα κρίσης και ύφεσης που κατατρέχουν όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, μικρές και μεγάλες. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια οικονομία που δεν συμμετέχει ούτε στην Ε.Ε. ούτε στην Ευρωζώνη; Όχι βέβαια. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει διατηρήσει την ανεξαρτησία της είναι εκείνο που την έχει προστατέψει από τις οξείες εκδηλώσεις της κρίσης.
Η Νορβηγία ως ανεξάρτητη και καλά προστατευμένη εθνική οικονομία έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ που φτάνει τα 95 χιλιάδες δολάρια. Το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ευρώπη (ανατολική και δυτική) μετά το Λουξεμβούργο. Πολύ ψηλότερο απ’ όλες τις μεγάλες οικονομίες της Ε.Ε., όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Βρετανία κ.ο.κ.
Η Ελλάδα μόλις και μετά βίας φτάνει τα 35 χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή ΑΕΠ. Η Νορβηγία, αν και με πληθυσμό λιγότερο από τον μισό της Ελλάδας, παράγει ΑΕΠ κατά 20% μεγαλύτερο από αυτό της χώρας μας. Θυμηθείτε το αυτό στις παρακάτω συγκρίσεις.
Συνεχίζει ακάθεκτη
Ο Πίνακας 2 παρουσιάζει τις επίσημες προβλέψεις για τη Νορβηγία τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή βαθιάς ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας που έχει αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες, η Νορβηγία συνεχίζει ακάθεκτη.
Σε μια εποχή όπου βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ο εκτροχιασμός της ανεργίας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυτόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων σε σταθερές τιμές αυξάνονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέτοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευμένη παραζάλη των μέτρων κοινωνικής απελπισίας που θεωρούνται σήμερα μονόδρομος;
Μην βιάζεστε να μιλήσετε για πετρέλαια. Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια διαφορά. Τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικής

ιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς. Η Ελλάδα επιπλέον έχει σοβαρά «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που δεν έχει η Νορβηγία, όπως π.χ. τεράστιες δυνατότητες αγροτικής και μεταποιητικής ανάπτυξης. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πνίγεται από τις ανοιχτές αγορές και την κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε.

Τεράστιο, αλλά... πλεονασματικό δημόσιο!
Για μια συνοπτική εικόνα της Νορβηγίας κοιτάξτε τον Πίνακα 3. Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια, με δημογραφικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό. Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Και ώ του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κράτος. Η Νορβηγία δαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μικρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.


Μονιμότητα!
Επιπλέον το καθεστώς εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων της Νορβηγίας δεν περιλαμβάνει συμβασιούχους, ωρομίσθιους, συμβάσεις έργου κ.ο.κ., όπως στην Ελλάδα. Το ελληνικό δημόσιο απασχολεί το προσωπικό του με 17 διαφορετικά εργασιακά καθεστώτα. Η Νορβηγία διαθέτει ένα αποκλειστικά καθεστώς εργασίας στο δημόσιο, τη μονιμότητα.
Και τι συνέβη; Μήπως η Νορβηγία είναι στο χείλος της χρεοκοπίας; Κάθε άλλο. Ο προϋπολογισμός της είναι μονίμως πλεονασματικός, 10,6% του ΑΕΠ για το 2010. Ενώ το δημόσιο χρέος της φτάνει μόλις το 43,1% του ΑΕΠ της χώρας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Νορβηγία έχει προβεί και σε άλλα "θανάσιμα αμαρτήματα". Συντηρεί έναν τεράστιο αριθμό δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων, πάνω από 3 χιλιάδες επιχειρήσεις, οι οποίες εκτός όλων των άλλων ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο και παράγουν πλεονάσματα.
Με αυτά τα πλεονάσματα χρηματοδοτείται πάνω από το 50% των κρατικών εσόδων και έτσι το νορβηγικό κράτος δεν έχει την ανάγκη να γδέρνει φορολογικά τους πολίτες του και ιδίως τους εργαζομένους. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην παγκόσμια ύφεση η Νορβηγία και να αναπτύσσεται χωρίς λιτότητες, περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, αν δεν διέθετε αυτόν τον εξαιρετικά εκτεταμένο, ισχυρό δημόσιο τομέα; Θα μπορούσε η Νορβηγία να ήταν στην ίδια πλεονεκτική θέση, αν είχε κάνει το θανάσιμο λάθος να ενταχθεί στην Ε.Ε. και είχε παραδώσει το νόμισμα, την οικονομία και την κυριαρχία της στην Κομισιόν και την ΕΚΤ; Ούτε κατά διάνοια!
Τι φταίει λοιπόν και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε μια αντίστοιχη οικονομία; Το μεγάλο και σπάταλο κράτος; Οι "κοπρίτες" δημόσιοι υπάλληλοι; Ή όλος εκείνος ο συρφετός που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα με τις πλάτες της πιο παρασιτικής και ληστρικής ολιγαρχίας που έχει γνωρίσει η ιστορία;
Ο ίδιος συρφετός και η ίδια η ολιγαρχία που πασχίζουν σήμερα να ολοκληρώσουν τη λεηλασία της χώρας με το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του κράτους. Ο ίδιος συρφετός που αδίστακτα φορολογεί ακόμη και τους ανέργους για να πληρώσει τους διεθνείς τοκογλύφους και διώχνει μαζικά τη νέα γενιά από αυτή τη χώρα υπό καθεστώς γενικευμένης απόγνωσης και απελπισίας.

* O Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος-αναλυτής με επαγγελματική διαδρομή σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ποντίκι, στο περιοδικό Hellenic Nexus και στην ιστοσελίδα inprecor.gr.

«Κούφιος» ο εκβιασμός των Ευρωπαίων!

 «Ο χρόνος για τους Έλληνες πολιτικούς εξαντλείται», προειδοποίησε ο οικονομικός «κομισάριος» Όλι Ρεν, αλλά πριν στεγνώσει το μελάνι της συνέντευξης που παραχώρησε σε γερμανική εφημερίδα, εν χορώ οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης, με την υποστήριξη και των «σκληρών» από το ΔΝΤ, άφησαν τους εκβιασμούς και έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι θα αποφευχθεί ένα «ελληνικό ατύχημα» τον Ιούλιο, καθώς αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η «γύμνια» του αφερέγγυου ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.

Τα δραματικά γεγονότα στο Σύνταγμα και το πολιτικό δράμα που κατέληξε στο χθεσινοβραδινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, όπου εξήγγειλε ανασχηματισμό και ψηφοφορία για την παροχή εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, μονοπώλησαν χθες το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον στην Αθήνα.

«Συσκότισαν», έτσι, τα εξίσου σοβαρά γεγονότα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτικο - τραπεζικό σύστημα, που συγκλίνουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, στο οποίο κατ’ επανάληψη έχει αναφερθεί το “B”: παρά τα όσα λέγονται δημόσια, οι Ευρωπαίοι έχουν περισσότεροι ανάγκη να δώσουν στην Ελλάδα τις επόμενες δόσεις των δανείων διάσωσης και να ετοιμάσουν ακόμη περισσότερα «πακέτα» για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας, από όση ανάγκη έχει η ίδια η Ελλάδα αυτή τη «βοήθεια». Γιατί, πολύ απλά, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα είναι τόσο σάπιο, «τοξικό» και προβληματικό, που δεν θα άντεχε όχι τη χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά ούτε την εκκαθάριση της μικρότερης ελληνικής τράπεζας!

Ο περιβόητος ευρωπαϊκός εκβιασμός για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του διεθνούς δανείου αποδείχθηκε χθες πιο «κούφιος» και από τις διαβεβαιώσεις των ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών για την ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια των μεγάλων τραπεζών:

n  Αντί να εξαντληθεί ο χρόνος για τους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι συνεχίζουν απτόητοι τη δική τους πολιτική παράσταση, αφήνοντας το χρόνο να κυλά, για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις στα νέα μέτρα, χθες εξαντλήθηκε ο χρόνος των Ευρωπαίων για εκβιασμούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα!

n  Η προειδοποίηση του οίκου Moody’s για υποβάθμιση των τριών μεγαλύτερων γαλλικών τραπεζών (BNP, Credit Agricole, Societe Generale), λόγω της έκθεσής τους στην Ελλάδα, αλλά και η εξαγγελία της ιρλανδικής κυβέρνησης, με την υποστήριξη του ΔΝΤ, ότι προσανατολίζεται σε «κούρεμα» των πιστωτών των δύο μεγαλύτερων προβληματικών τραπεζών της χώρας, σε συνδυασμό με τη μαζική φυγή κεφαλαίων από τα ομόλογα της περιφέρειας και από το ευρώ, που χθες είχε τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση του έναντι του δολαρίου από τον Αύγουστο του 2010, έσπειραν πανικό στους ανόητους Ευρωπαίους διαχειριστές του ελληνικού προβλήματος και προκάλεσαν μια εσπευσμένη στροφή 180 μοιρών έναντι της Ελλάδας.

n  Σχεδόν έντρομος ο εκπρόσωπος του Όλι Ρεν, μπροστά στις καταιγιστικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το αν θα δοθεί στην Ελλάδα η πέμπτη δόση, ξεκαθάρισε χθες ότι η πέμπτη δόση θα δοθεί  έγκαιρα στις αρχές Ιουλίου, ακόμη και αν δεν υπάρξει μέχρι τότε συμφωνία για το τριετές πρόγραμμα της Ελλάδας, αλλά και για το νέο «πακέτο» δανείων, που θα αποτρέψει (υποτίθεται...) την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας ως τα τέλη του 2014.

n  Ο Ισπανός εκπρόσωπος του Φινλανδού επιτρόπου γνώριζε πολύ καλά, ότι χθες έπαιζε με τους δημοσιογράφους και με τις αγορές μια ιδιότυπη ρώσικη ρουλέτα: ακόμη και αν εξέφραζε την παραμικρή αμφιβολία για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, αυτό θα ερμηνευόταν ως άμεση προειδοποίηση χρεοκοπίας της Ελλάδας τον Ιούλιο και το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης θα περνούσε από το στάδιο των προ-σεισμικών δονήσεων σε ένα κύριο σεισμό πολλών Ρίχτερ.

n  Πολλοί εξεπλάγησαν για την ευκολία με την οποία το «σκληρό» ΔΝΤ εμφανίζεται τώρα έτοιμο να παραβιάσει ακόμη και τις καταστατικές του αρχές, που δεν επιτρέπουν να χρηματοδοτεί μια χώρα χωρίς να έχει εξασφαλισθεί η αποφυγή της χρεοκοπίας της τουλάχιστον για το επόμενο δωδεκάμηνο. Πώς, άραγε, το ΔΝΤ δεσμεύεται από τώρα ότι θα εκταμιεύσει το δικό του ποσοστό της πέμπτης δόσης, την ώρα που ακόμη και σήμερα κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «σφάζονται» για τους όρους χρηματοδότησης της Ελλάδας, αφήνοντας μετέωρο το νέο «πακέτο»; Η απάντηση είναι ότι πριν τις ανακοινώσεις του εκπροσώπου του κ. Ρεν αξιωματούχοι του ΔΝΤ, εξίσου έντρομοι με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, διαβεβαίωσαν τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης ότι δεν έχουν πρόβλημα να παραβιάσουν τις αυστηρές αρχές του καταστατικού, προκειμένου να αποφευχθεί η ελληνική χρεοκοπία τον Ιούλιο, η οποία, εκτός του «σάπιου» ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, θα συμπαρέσυρε σε δίνη και τις αμερικανικές τράπεζες, που εμπλέκονται στο 60% των συμβολαίων CDS για την ασφάλιση των ελληνικών ομολόγων από τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Κάπως έτσι, πριν ακόμη εγκριθεί καν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από τη Βουλή (και παρότι δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να περάσει με ψήφους περισσότερων από 180 βουλευτές, όπως απαιτούσε ο Όλι Ρεν), οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ έγραψαν ήδη την επιταγή για την πέμπτη δόση του δανείου, αποδεικνύοντας ότι δεν μπορούν να παίζουν άλλο εκ του ασφαλούς με τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, όταν παραμένουν ετοιμόρροπα τα τραπεζικά συστήματα και στις δύο όχθες του Ατλαντικού.

Βέβαια, για να μην έχουμε και την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα είναι παντοδύναμη σε αυτή τη διαπραγμάτευση και μπορεί να εκβιάζει εκ του ασφαλούς για δάνεια, θα πρέπει να τονισθεί ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξασφάλισαν εντελώς «αθόρυβα» στην προχθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup μια κρίσιμη ελληνική υπογραφή: ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε για την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ, εγκρίνοντας ταυτόχρονα και τη χρονική επιμήκυνση της ισχύος της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης του 2010, με την οποία η Ελλάδα παραιτείται της ασυλίας της εθνικής κυριαρχίας, αφήνοντας εκτεθειμένη όλη τη δημόσια περιουσία σε κατασχέσεις από τις πιστώτριες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Είπαμε: οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι έτοιμες να τα... δώσουν όλα στην Ελλάδα για να προστατεύσουν τις τράπεζές τους, αλλά όχι και χωρίς μια μικρή... προσημείωση στην περιουσία του ελληνικού κράτους.

Πηγή banksnews.gr

Για τις Αγορές # Για τη 2η & 3η Φάσης της Πτώχευσης # Για το Rollover στα Ομόλογα‏

Καταιγιστικές εξελίξεις, θα γίνει πω πω σαρωτικός ανασχηματισμός...
Νομίζω πως ήδη ψάρωσα... αλλάζει πάλι ο μανωλιός θα βάλει τη μάσκα του αλλιώς. Κι άρχισε ξανά το γνωστό τροπάριο, βουλιάζουμε καιγόμαστε, οι ώρες αυτές πολύ κρίσιμες, η χώρα είναι ακυβέρνητη...
Δηλαδή ως τώρα είχε κυβέρνηση; Τέλος πάντων, για τους χαζούς.
Αν δεν τα βρουν λέει τα δύο κόμματα καταρρέουμε, είμαστε χαμένοι αν δεν ψηφιστεί το Μνημόνιο 2, δεν θα πάρουμε την 5η δόση, πω πω θα είναι καταστροφή θα πτωχεύσουμε, θα γίνει στάση πληρωμών, δεν θα μας το συγχωρήσουν οι αγορές...

Ψευτοδιλήμματα, τρομοκρατία, κούφιες απειλές... Οτιδήποτε για να μείνει ο κόσμος φοβισμένος, χεσμένος, να κάτσει να τον γαμήσουν, να δεχτεί τα πάντα, μοιρολατρικά, αφού δεν μπορεί να το αποφύγει τουλάχιστον να το απολαύσει...

Θα πω λίγα πράγματα που πρέπει να πω γιατί είναι χρήσιμο να τα μοιραζόμαστε για να μη μας δουλεύουν ψιλό γαζί.


Περί "Αγορών" και "Αποκλεισμού"
Ακόμη και υπό συνθήκες της πιο ολοκληρωτικής πτώχευσης, ή  της μονομερούς διαγραφής δημό­σιου χρέους, ποτέ χώρα δεν αποκλείστηκε από τις διε­θνείς αγορές και τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Ποτέ! 

Ενώ ως προς τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, τους διεθνείς τοκογλύφους των επενδυτικών κεφαλαίων και των τραπεζών, το μέγιστο του όποιου "αποκλεισμού" μιας πτωχευμένης χώρας, ή χώρας που αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη, δεν ξεπερνά την 3ετία-4ετία. Η Ισλανδία βγήκε ξανά στις αγορές και δεν έχουν περάσει ούτε καν 2 χρόνια από την πτώχευση με στάση εξωτερικών πληρωμών...

Βέβαια, το ουσιαστικό ερώτημα εί­ναι: Γιατί μια χώρα να βγαίνει ξανά στις διεθνείς αγορές κεφα­λαίου; Γιατί να πρέπει να προσφεύγει σε διαρκή εξωτερικό δανεισμό από τις αγορές; Είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Φυσικά και όχι.

Ο δανεισμός από τις διεθνείς αγορές ΔΕΝ είναι φυσιολογική ανάγκη για ένα κράτος ή μια οικονομία. Ανάγκη είναι μόνο  για εκείνους που διαθέτουν περίσσεια κεφάλαια τα οποία θέλουν να τα δανείσουν/επενδύσουν κάπου  με κέρδος.

Γι' αυτό η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται τις ελλειμματικές οικονομίες και τα κράτη. Όσο υπάρχουν διε­θνείς τράπεζες και επενδυτικά κεφά­λαια που βγάζουν τεράστια κέρδη από τον δανεισμό κρατών και οικονομιών, τόσο θα υπάρχουν ελλειμματικές οικο­νομίες και κράτη που θα προστρέχουν στον δανεισμό από τις αγορές.
Και αντίστροφα.

Ο δανεισμός αποτε­λεί άλλωστε τον πλέον προσφιλή τρό­πο εξαγοράς πολιτικών και κρατών από τις δυνάμεις της αγοράς με κύριο σκο­πό την κερδοσκοπία με τα δημόσια ελ­λείμματα, τα έργα, τις προμήθειες και τη δημόσια περιουσία. Αυτοί είναι και οι λόγοι που ιστορικά, στη δημοσιονομι­κή θεωρία, ο δημόσιος δανεισμός με προσφυγή στις
διεθνείς αγορές αποτελούσε πάντοτε έναν από τους πλέον επα­χθείς τρόπους χρηματοδότησης ενός κράτους και της οικονομίας του.

Χώ­ρες όπως η Ελλάδα, που χρηματοδοτούνται ως επί το πλείστον με δάνεια από το εξωτερικό, δεν μπορούν να ελπίζουν παρά μόνο σε απανωτές χρεοκοπίες.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν αρκεί να ξεμπερδέψουμε με το δημόσιο χρέος πχ. διαγράφοντας κουρεύοντάς το ή αρνούμενοι να πληρώσουμε.
Πρέπει να σταματήσουμε να πλη­ρώνουμε τη διεθνή τοκογλυφία γενικώς, όχι μόνο τώρα αλλά και στο μέλλον. Πρέπει πάση θυσία να αποτρέψουμε την προσφυγή της χώρας σε νέο διεθνή δανεισμό. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τη θεσμοθέτηση για παράδειγμα στο Σύνταγμά μας της ρητής απαγόρευσης σε κάθε μελλοντική κυβέρνηση να κατα­φεύγει σε δανεισμό από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Και αυτό θα πρέπει να κάνει η κάθε χώρα αν δε θέλει να γίνει κιμάς στη μηχανή της παγκοσμιοποίησης και και των διεθνών αγορών.


Η Δεύτερη Φάση της Πτώχευσης
Η 5η δόση είναι εξασφαλισμένη, θα μας τη δώσουν έτσι κι αλλιώς, με το έτσι θέλω, ασχέτως ψήφισης ή όχι του Μνημονίου 2 και εφαρμογής ή όχι των μέτρων που προβλέπει. Το ίδιο και την 6η, και την 7η, κ.ο.κ. Αλλιώς, απλά δεν θα αναχρηματοδοτηθούν τα ομόλογα που λήγουν και θα επέλθει κατάρρευσις των μεγάλων τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων της ευρωζώνης, για τη διάσωση των οποίων επινοήθηκε το μνημόνιο. Και καλή ευκαιρία τώρα με την πολιτική αστάθεια αυτών των ημερών, παρακολουθείστε να δούμε ποιός ανησυχεί περισσότερο
με αυτήν την αστάθεια... Οι "υπερχρεωμένοι" και "αδύναμοι" έλληνες ή οι "πλούσιοι" και "ισχυροί" ευρωπαίοι"... Κόψτε αντιδράσεις, να καταλάβετε ποιός κρατάει ποιόν σε αυτή την ιστορία και ποιός θα πρέπει να βάζει τους όρους από εδώ και στο εξής...

Κι εκεί κρύβεται η μεγάλη προδοσία που το πολιτικό σύστημα εδώ και ένα χρόνο αποκρύπτει βάζοντάς μας να αυτομαστιγωνόμαστε για τα χρέη που άλλοι μας επέβαλαν και να αναλωνόμαστε με το αν έχουμε παραπάνω δημόσιο από όσο "πρέπει" το οποίο πρέπει να εκποιηθείαποκρατικοποιηθεί για να έρθει "ανάπτυξη" και "ευημερία" στη χώρα...

Διανύουμε ήδη τη δεύτερη φάση της πτώχευσης.

Στην πρώτη φαση, αυτό που έγινε ήταν να προστατευθούν οι μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης και τα ασφαλιστικά τους ταμεία από μια επικείμενη άρνηση αδυναμία πληρωμής των χρεών της Ελλάδας. Κι έτσι μας έχωσαν στο μνημόνιο με το οποίο μας επέβαλλαν:
α. Την παραίτηση της χώρας από την εθνική κυριαρχία-ασυλία που δίνει το δικαίωμα στα κράτη να μην πληρώνουν να διαγράφουν τα χρέη όταν κινδυνεύει η δημόσια διοίκηση, η ασφάλεια και η ομαλή λειτουργία της χώρας,
β. Την αλλαγή του νομικού status του χρέους ώστε να διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο που υποστηρίζει τον δανειστή, και με αρμόδιο όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (προσέξτε, όχι το αγγλικό) ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν το αγγλικό δίκαιο κατά το δοκούν οι ίδιοι οι εταίροι μας μέλη του ευρώ και να ελέγχουν απολύτως τις αποφάσεις του.
γ. Την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για να μπορούν στη συνέχεια να μας πάρουν τα πάντα, έναντι πινακίου φακής, αφού είναι βέβαιο πως το χρέος που μας επέβαλλαν δεν θα μπορέσει ποτέ και σε καμία περίπτωση να αποπληρωθεί.
δ. Την απαγόρευση οποιασδήποτε άλλης εξωτερικής χρηματοδότησης εκτός τρόϊκας, ειδικά όχι από Ρωσία και Κίνα, προκειμένου η χρεοκοπημένη Ελλάδα να μη μπορέσει να φύγει ποτέ από τον απόλυτο έλεγχο της τρόϊκας και να περάσει στην επιρροή πχ. των Ρώσων ή των Κινέζων.

Στη δεύτερη φάση της πτώχευσης που διανύουμε αυτή τη στιγμή, στόχος είναι η πλήρης εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία σύμφωνα και με πρόσφατη ομιλία του Τρισέ στο στις 6 Ιουνίου στο Μόντρεαλ του Καναδά «η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία, ως μερίδιο στο ΑΕΠ, είναι μάλλον η πιο πλούσια χώρα με όρους δημόσιας περιουσίας, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά για τους επενδυτές
και τους παράγοντες της αγοράς, αρκεί η ιδιωτικοποίηση να φανεί αξιόπιστη και διεκπεραιωμένη με επαγ­γελματικό τρόπο». Για τον σκοπό αυτό η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να δημιουργήσει ει­δική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων, η οποία θα βρίσκεται υπό τον αποκλειστικό και άμεσο έλεγχο των τροϊκανών. Εκποίηση με ρυθμούς fast track δηλαδή, υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και συμφωνι­ών παρασκηνίου.
Αυτή τη φάση διάγουμε λοιπόν τώρα, αλλά το κίνημα αγανακτισμένων και η γενικότερη λαϊκή αντίδραση αρχίζει πλέον και τους ανησυχεί...
Γι αυτό πιέζουν τόσο έντονα για "συναίνεση"  του πολιτικού κόσμου για να μπορέσει να χειραγωγηθεί όσο περισσότερο η κοινή γνώμη καινα προχωρήσει το σχέδιό τους, μη γίνει καμιά στραβή και χαλάσει το μεγάλο πάρτυ και δεν προλάβουν να μας πάνε στην τρίτη φάση της πτώχευσης που έπεται...

Στην τρίτη φάση λοιπόν θα βάλουν πλέον την Ελλάδα στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης για να πτωχεύσει υπό καθεστώς ύπατης αρμοστεί­ας. Έτσι θα μπορούν να την ξεσκίσουν ήσυχα κι ωραία τα όρνια της αγοράς χωρίς να κινδυνεύει το ευρώ από κάποιο "πιστωτικό γεγονός", δηλαδή από άμεση κατάρρευση των μεγάλων τραπεζών της ευρωζώνης. Το μεγάλο έπαθλο που περιμένει στο τέλος
της διαδρομής είναι το ευρωομόλογο. Η πιο τρελή φαντασίωση των κερδοσκόπων του χρέους θα γίνει πραγματικότητα. Με αυτό η νομι­κή βάση του δημόσιου χρέους θα αλλάξει ριζικά και θα περιέλθει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των υπερεθνικών οργάνων της Ένωσης.
Με αυτό ελπίζουν σε μια νέα εποχή εγγυημένου υπερδανεισμού, ακόμη και για χώρες όπως η Ελλάδα, που πτωχευμένες θα βρίσκονται μόνιμα πλέον υπό κα­θεστώς ύπατης αρμοστείας στον Ευρωπαϊκό Μη­χανισμό Στήριξης.

Αν αγαπάμε λίγο την Ελλάδα, αν μας έχει μείνει ίχνος αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας, πρέπει να τους χαλάσουμε το καταστροφικό τους έργο εις βάρος μας εδώ τώρα! Έξω η Τρόϊκα και το μνημόνιο.
Κάτω η χούντα του πολιτικού συστήματος. Δημοψήφισμα τώρα.
ΝΑ πληρώσουμε μόνο όσα χρέη είναι νόμιμα αν θέτε να τα βρούμε, αλλιώς κουφάλες δεν πληρώνουμε τίποτα. Τέρμα ο ραγιαδισμός  και η μονογαμία του περιβόητου "Ανήκομεν εις την Δύση".
Ανήκουμε όπου είναι το συμφέρον μας και θα πράξουμε ό,τι είναι καλό για το λαό  μας.


Και λίγα λόγια για το σχεδιαζόμενο Rollover στα Ελλ.Ομόλογα
Επειδή είναι επίκαιρο θα πω δυο λόγια και γι αυτό, που ακούγεται πολύ τελευταία. Σχεδιάζεται λοιπόν να ανταλλάξει η Ελλάδα (rollover) τα παλιά ομόλογα που λήγουν, με νέα μεγαλύτερης διάρκειας.
Αυτή η τακτική εξασφαλίζει, θεωρητικά τουλάχιστον, μια ανάσα για  κάποια χρόνια. Αρκεί να περιληφθεί ικανός αριθμός ληξιπρόθεσμων  ομολό­γων και να αποδεχτούν την όλη διαδικασία οι κάτοχοι αυτών  των ομολόγων.

Αν δεν τη δεχτούν και θεωρηθεί ότι τους την επιβάλλει η Ελλάδα, αυτό θα αποτελούσε "πιστωτικό γεγονός" (credit event) δηλ. αθέτηση, και  θα εξαργυρωθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) απ' τους κατόχους  τους, κυρίως αμερικανικά funds, που το θέλουν διακαώς και κάνουν  ό,τι μπορούν για να το πετύχουν (υποβοηθούμενοι σε μέγιστο βαθμό από τους επενδυτικούς οίκους της Αμερικής και τους "διεθνείς" οίκους αξιολόγησης). Πράγμα όμως το οποίο δεν το θέλουν δεν το
επιθυμούν με τίποτα οι ευρωπαίοι για να μην κινδυνεύσει το ευρώ.

Για να δεχτούν λοιπόν την διαδικασία οι κάτοχοι των ομολόγων θα  πρέπει οι όροι ανταλλαγής να είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί για αυτούς.
Με δεδομένο ότι την επόμενη 5ετία λήγουν κάπου 185 δισ. ευρώ ομό­λογα του ελληνικού κράτους, για γίνει δεκτή η ανταλλαγή θα πρέπει να υπάρξει ένα mega-Swap τέτοιου μεγέ­θους που παρόμοιο δεν έχει ξαναγίνει από το β' παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Μπορεί όμως να γίνει ένα τέτοιο swap;

Η Αργεντινή που επιχείρη­σε ένα ανάλογο swap κρατικών ομολόγων, αξίας σημαντικά χαμηλότε­ρης από αυτήν που καλείται η Ελλάδα να αντικαταστήσει, αύξησε την απόδοση των νέων ομολόγων τουλάχιστον κα­τά 28%. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι αγορές δεν ανταποκρίθηκαν και το κα­λοκαίρι του 2001 η Αργεντινή πτώχευ­σε και επισήμως.
Μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα; Το πιθανότερο είναι πως ναί. Η διαδικασία αντικατάστασης θα πάρει πάρα πολύ χρόνο και θα δημιουργή­σει τέτοια πίεση στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα της χώρας, που αναπόφευκτα θα την οδηγήσει σε πτώ­χευση πριν καν ξεκινήσει ουσιαστικά η αντικατάσταση...

Όμως, απ' ό,τι φαίνεται ξεκάθαρα, δεν τους απασχολεί αυτό πλέον τους  παράγο­ντες των αγορών και της ευρωζώνης. Η ιδέα της αντικατάστασης των παλιών ομολόγων του ελληνικού κράτους με νέα, έχει ως βασικό  σκοπό όχι την αποφυγή της επίσημης πτώχευσης της χώρας, αλλά την  επιτάχυνση της κοινωνικής και οικονομικής εκποίησης, για να προλάβουν να μας χώσουν στην τρίτη φάση της πτώχευσης πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι συνέβη. Σε αυτό αναφερόταν ο Μίκης Θεοδωράκης
στην ομιλία του προς τους αγανακτισμένους όταν είπε πως πρέπει να αντιδράσουμε γρήγορα, γιατί αν αργήσουμε το παιχνίδι θα έχει χαθεί, θα βρίσκεται αλλού η κεφαλή και αλλού το σώμα μας.

Αυτό είναι το σχέδιο για την Ελλάδα και όχι μόνο, θα ακολουθήσουν και οι άλλες χώρες, κι όποιος δεν έχει πάει ακόμα στο σύνταγμα να διαδηλώσει, ας το μεταφέρει τουλάχιστον σε άλλους, να μάθει ο κόσμος όλο αυτό που μας ετοιμάζουν, γιατί αν περιμένει απ' τους πολιτικούς και τα μέσα παραπληροφόρησης ζήτω που καήκαμε..

Φιλιά πολλά και την καλημέρα μου σε όλους.

Για όσους πιστεύουν στα παραμύθια...‏

Τι απέφερε ο “ μηχανισμός στήριξης” και το μνημόνιο; Μας έκανε καλό, ή μας χαντάκωσε για τα καλά; Κάποιοι μας έλεγαν πως είναι “ μονόδρομος” για να σωθεί η χώρα…
Παραθέτω μερικά δεδομένα.
Για όσους έχαψαν το παραμύθι πως με τα μέτρα του μνημονίου η Ελλάδα θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη και εκτίμηση των αγορών και τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας θα έπεφταν…
Επιτόκια ελληνικών ομολόγων σε %

Διαφορά απόδοσης (spread) μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων, σε %οο
 

Για όσους πιστεύουν το παραμύθι πως οι επενδυτές-δανειστές θα δεχτούν “ εθελοντικά” “ συναινετικά” μια αναδιάρθρωση χρέους που θα συνεπάγεται άγριο κούρεμα στα ομόλογα που κατέχουν, της τάξεως του 40-50% που έχουν πέσει και οι τιμές τους… Είναι να γελάει κανείς, αυτά γίνονται πάντα με το ζόρι, τα επιβάλλεις, κανείς δεν θα έρθει εθελοντικά να πει “ αχ δώσε μου πίσω τα μισά και σου χαρίζω τα άλλα μισά…”
Τιμές αναφοράς ελληνικών ομολόγων
 

Κυβέρνηση και τρόικα προσέφεραν μια τεράστια ευκαιρία στις αγορές να κερδοσκοπήσουν με τα ελληνικά ομόλογα υπό το καθεστώς προστασίας του “ μηχανισμού στήριξης”. Οι μεγάλες τράπεζες και οι επενδυτές κεφαλαίων δε νιώθουν καμία πίεση να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, όπως θα έκαναν υπο φυσιολογικές συνθήκες, ώστε να υποστούν τη ζημία που δικαιούνται. Διακρατούν τα πακέτα των ομολόγων τους ελπίζοντας πώς στο τέλος θα αποσπάσουν μια πολύ καλή συμφωνία από την χρεοκοπημένη Ελλάδα με την βοήθεια της τρόϊκας. Γιαυτό, από την εφαρμογή του μνημονίου και μετά, ο τζίρος των αγοραπωλησιών ελληνικών ομολόγων έχει σχεδόν μηδενιστεί.
Τζίρος ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά (σε εκατ. ευρώ)
 

Για όσους έχουν χάψει το παραμύθι πως οι θυσίες των ελλήνων πάνε για τη μείωση του χρέους και τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας…
Δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως % του ΑΕΠ
 

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως όλες οι περικοπές και οι φόροι του κόσμου είναι μάταιες, όταν δε φτάνουν να πληρώνουν ούτε καν τους τόκους που καλούμαστε να πληρώνουμε στις διεθνείς τράπεζες και τους επενδυτές κατόχους των ελληνικών ομολόγων…
Ετήσιοι τόκοι δημοσίου χρέους, σε δις ευρώ

Και, τέλος, για όσους πιστεύουν ακόμα πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος (παρότι δεν έχει πετύχει σε τίποτα) και δεν έχουν καταλάβει ακόμα το μέγεθος της καταστροφής που μας περιμένει τα επόμενα χρόνια αν συνεχίζουμε να το εφαρμόζουμε… Το ελληνικό κράτος βγάζει ετησίως περί τα 55 δις… τα οποία δεν του φτάνουν ούτε καν για τις δικές του ανάγκες (παιδεία, υγεία, άμυνα, δημόσια διοίκηση κλπ) τις οποίες καλείται να περιορίσει. Δείτε και τι έχει να πληρώνει επιπρόσθετα, μόνο για τα ομόλογα που λήγουν, χώρια οι τόκοι, και αναλογιστείτε αν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε ποτέ όλα αυτά σαν λαός, όσες περικοπές και θυσίες και να κάνουμε, κι όσες επιμηκύνσεις και αναχρηματοδοτήσεις και να μας κάνουν (οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, θα σημαίνουν και υπερπολλαπλάσιους τόκους).
Λήξεις ομολόγων ελληνικού δημοσίου, σε δις ευρώ

Μονόδρομος είναι μόνο η μη αναγνώριση του χρέους, η άρνηση πληρωμής του, τίποτε άλλο…
Και η παρακάτω εικόνα bonus, σε όσους περιμένουν μοιρολατρικά παθητικά τις εξελίξεις…

Τρόϊκα και άλλες απατεωνιές

Ωραία... επήλθε λέει "καταρχήν" συμφωνία με την τρόϊκα...

Η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να πωλήσει δημόσια περιουσία αξίας περίπου 110-120 δις, σε αγοραίες τιμές για να βγάλει κάπου 6 δις!!!!!!

Θα πωλήσει και ακίνητα του δημοσίου για να βγάλει ακόμα 6 δις, και θα βάλει νέους φόρους, νέους φόρους και νέους φόρους, και νέες περικοπές μισθών και συντάξεων για να μαζέψει άλλα 6 δις...

Και σε αντάλλαγμα "κερδίζουμε" και επιπλέον 65 δις χρέους!!!!!!

Κατά την τελευταία 10ετία η Ελλάδα δανείστηκε μισό τρις ευρώ (490 δις). Από αυτά, τα 450 δις!! πήγαν σε πληρωμές τοκοχρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Δηλ. πληρώσαμε 1,5 φορά το χρέος μέσα στη 10ετία που πέρασε (το οποίο ήταν κάτι λιγότερο από 300 δις στο τέλος του 2009).

...1,5 φορά το χρέος μόνο μέσα σε μια 10ετία!!!!

Το χρέος αυτό καλούμαστε τώρα, μέσα σε 4 χρόνια, με το μνημόνιο, να το πληρώσουμε άλλη 1,5 φορά...!!!

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι δεν μας περισσεύουν για να το πληρώνουμε και αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε για να το πληρώνουμε...

Από τα ανωτέρω 490 δις που δανειστήκαμε, το ποσό που πήγε για κάλυψη των περιβόητων δημοσιονομικών ελλειμμάτων ήταν γύρω στα 20 δις. Δηλ. περίπου 2 δις το χρόνο μας κόστιζαν τα υποτιθέμενα τεράστια ελλείμματα του σπάταλου υδροκέφαλου υπέρογκου δημοσίου που υποτίθεται ότι χρεοκόπησε τη χώρα...

Με άλλα λόγια, για πραγματικές δανειακές ανάγκες του ελληνικού κράτους ύψους 20 δις την τελευταία 10ετία, δανειστήκαμε 490 δις!!!

Δεν πληρώνεται αυτό το χρέος με τίποτα και πρέπει να διαγραφεί. Εξάλλου το έχουμε ήδη πληρώσει, ξανά και ξανά πάρα πολλές φορές...

Και θα διαγραφεί είναι βέβαιο -τουλάχιστον ένα μέρος του-, απλά αφενός θα έχει ξεπουληθεί όλη η χώρα έναντι πινακίου φακής, αφετέρου θα το έχουν ξεφορτώσει από πάνω τους οι ευρωπαϊκές τράπεζες και τα ασφαλιστικά τους ταμεία και θα το έχουν φορτώσει στις ελληνικές και στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, ώστε ζημιωμένοι να είμαστε πάλι εμείς...

Υ.Γ.  Για την ιστορία- τα υπόλοιπα 20 δις που λείπουν (490-450-20=20) απλά αγνοούνται...  πήγαν στα ταμεία των κομμάτων; σε μίζες; -ποιός ξέρει...

Σκούζουν τώρα οι "εθνοπατέρες" και τα δημοσιογραφικά ιερατεία του καθεστώτος για τον αγανακτήσαντα λαό που τους παίρνει με πέτρες και γιαούρτια. Ανησύχησαν ξαφνικά για την δημοκρατία οι δωσίλογοι και τα ανδρείκελα, αφότου άρχισε να εκδηλώνεται και πρακτικά η λαϊκή αγανάκτηση...

Ελπίζω να βρισκόμαστε στην αρχή μιας επανάστασης. Να διώξουμε την τρόϊκα και το μνημόνιο όσο είναι ακόμα καιρός. Αλλιώς θα γίνουμε Κένυα, πριν το καταλάβουμε. Θα ζούμε όπως έζησαν οι γονείς ή οι παππούδες μας στην κατοχή.

Μέσα σε 1 χρόνο μνημονίου η Ελληνική οικονομία πήγε πίσω 10 χρόνια. Το βιοτικό επίπεδο και οι βασικοί δείκτες επέστρεψαν στα επίπεδα του 2000.

Σε 5 χρόνια από σήμερα υπολογίζεται πως θα έχει επιστρέψει στη δεκαετία του 1950...