Θρησκεία ή επιστήμη;

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι «πιστοὶ» καὶ ἄνθρωποι «ἄπιστοι».

Οἱ μὲν πιστεύουν σὲ κάποιον θεό, οἱ δὲ λένε ὅτι εἶναι ἄπιστοι.

Ἂν καὶ φαίνονται διαφορετικές, στὴν οὐσία καὶ οἱ δύο κατηγορίες εἶναι ἀπόλυτα ὅμοιες. Καὶ οἱ δύο ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ὅτι ἔχουν δίκιο. Καὶ οἱ δύο εἶναι «θρησκευόμενοι».

Πῶς τὸ ξέρω αὐτό;

Κάποτε οἱ μαραγκοὶ ἔκοψαν ἕνα δέντρο. Μὲ τὸ ξύλο ἔφτιαξαν ὄμορφες κοῦπες γιὰ τὶς τελετουργίες τῆς ντόπιας θρησκείας. Δίπλα στὸν δρόμο ἄφησαν τὰ πελεκούδια.

Τὰ πελεκούδια εἶναι τελείως διαφορετικὰ ἀπὸ τὶς κοῦπες.

Ὅμως καὶ τὰ πελεκούδια καὶ οἱ κοῦπες εἶναι ἀπόλυτα ὅμοιες ὡς πρὸς τὸ ὅτι ἔχασαν τὴν πρωταρχικὴ κατάσταση τοῦ δέντρου.

Ἔτσι οἱ πιστοὶ καὶ οἱ ἄπιστοι εἶναι ὅμοιοι μεταξύ τους, ἐπειδὴ καὶ οἱ δύο πιστεύουν κάτι ποὺ δὲν ἀποδεικνύεται.

Ὅταν ὅμως πιστεύεις κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἀποδεικνύεται, τότε ἔχεις πεποιθήσεις καὶ ὄχι πίστη.

Πῶς τὸ ξέρω αὐτό;

Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς «ἔχω τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ φωτιὰ καίει». Ἡ φωτιὰ εἶναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ὅτι καίει.

Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς «πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ζωὴ σὲ ἄλλους πλανῆτες». Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ἀποδειχθεῖ  ἀκόμα.

Έτσι μπορείτε να έχετε θρησκευτικές ή αθεϊστικές πεποιθήσεις αλλά όχι πίστη.

Τὸ θάρρος χωρὶς εὐγένεια γίνεται θράσος.

Ἡ εἰλικρίνεια χωρὶς εὐγένεια γίνεται βαρβαρότητα.

Οἱ ἀρετὲς πρέπει νὰ ἐξισορροποῦνται καὶ νὰ μὴν φτάνουν στὰ ἄκρα.

Ἡ ἐπιστήμη χωρὶς τὴν θρησκεία εἶναι κουτσή.

Ἡ θρησκεία χωρὶς τὴν ἐπιστήμη εἶναι τυφλή.

Εἶναι τόσο ἀνόητοι οἱ τυφλοὶ πιστοὶ μιᾶς θρησκείας, ὅσο ἀνόητοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν τυφλὰ στὴν ἐπιστήμη.

Η τυφλή πίστη δημιουργεί μίσος, πόνο και πόλεμο.

Αὐτὸ ποὺ βλέπετε γύρω σας σὰν «ἀνθρώπινο πολιτισμὸ» δὲν εἶναι παρὰ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς τυφλῆς, βίαιας, ἀκραίας, παράλογης «Πίστης» (δηλαδή πεποίθησης) στὸν θεὸ ἢ στὴν ἐπιστήμη.

Ἡ τυφλὴ πίστη εἶναι ἕνα ἄκρο ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ.

Οἱ σοφοί το ἔχουν κάνει.

Το νησί: για κινηματογραφόφιλους

Τὸ «Νησὶ» εἶναι ἕνα ἔργο ρωσικῆς παραγωγῆς. Γυρίστηκε τὸ 2006 ἀπὸ τὸν σκηνοθέτη Παῦλο Λούγγιν.

Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πραγματικὰ ὡραῖα ἔργα τὰ ὁποῖα ἀξίζει νὰ δεῖτε. Ἀσχολεῖται μὲ τὸ πραγματικὸ ἄνθρωπο καὶ φανερώνει τὴν μεταφυσικὴ ἀγωνία του, μπροστὰ στὸ ἄγνωστο (τὸν θεὸ) καὶ τὶς ἁμαρτίες τοῦ (πραγματικὲς ἢ μή).

Ποτὲ δὲν θὰ δεῖτε οὔτε ἕνα τρέιλερ, οὔτε θὰ ἀκούσετε κάποια ἀναφορὰ ἀπὸ τὰ «ἀνεξάρτητα» ΜΜΕ, τὰ ὁποῖα ἀσχολοῦνται μόνο μὲ τὰ κατώτερα ἀνθρώπινα ἔνστικτα, τὰ προβάλλουν σὰν ἰδανικὸ καὶ τὰ προωθοῦν.

Ἡ λάσπη τοῦ Χόλυγουντ μᾶς ἔχει πλημμυρίσει. Ἐδῶ θὰ βρεῖτε λίγο νερὸ γιὰ νὰ καθαριστεῖτε ἔστω καὶ γιὰ λίγο.

Ελλάδα, πολιτική, οικονομικά μέτρα

Πάλι πέρασαν τά μέτρα στήν Βουλή (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι ἔδρασαν τά ΜΑΤ (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι ἔτρεξαν οἱ «ἐπαναστάτες» νά μᾶς σώσουν κάνοντας φασαρίες (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι γιά τίς φασαρίες φταῖνε ΜΟΝΟ οἱ Χρυσαυγίτες (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι οἱ καλοί ἀριστεροί θυσιάστηκαν στόν βωμό τῆς ἐργατικῆς ἀλληλεγγύης «γιά νά μήν περάσουν τά ἀντιλαϊκά μέτρα» (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι ὁ λαός ἑνωμένος μπλά, μπλά, μπλά (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Πάλι μπλά, μπλά, μπλά (μόνο ἕνας ἠλίθιος θά ἤλπιζε τό ἀντίθετο).

Καί ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ βλέπει ὅτι ὅλα αὐτά δέν εἶναι παρά μία γιγαντιαία φάρσα.

Κανένας δέν καταλαβαίνει ὅτι πάντοτε ὅλα ἐπαναλαμβάνονται. Μέ τήν μία ἤ τήν ἄλλη μορφή ἀλλά πάντοτε ἐπαναλαμβάνονται.

Καί ἐπαναλαμβάνονται γιατί ΠΑΝΤΟΤΕ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.

ΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ.

Ἐμεῖς εἴμαστε ἀθώα ἀγγελούδια, μικροί ἅγιοι πού ὑποφέρουμε ἀπό τήν κακία «τῶν ἄλλων».

Ἄν καί αὐτή ἡ ἐπανάληψη εἶναι ἕνα παγκόσμιο φαινόμενο καί ἀπόρροια τοῦ παλαβοῦ καί διεστραμμένου ἀνθρώπινου ψυχισμοῦ, ἐκεῖνο πού μέ ἐνδιαφέρει ἄμεσα εἶναι ἡ ἐπανάληψη που συμβαίνει στήν Ἑλλάδα. Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές διαβάστε μερικούς στίχους τοῦ Σουρῆ.

Εἶναι λογικό ὅτι οἱ περισσότεροι ἴσως νά μήν τόν ἔχετε ἀκούσει καν. Καί ἀπό ὅσους τόν ἔχετε ἀκούσει πάλι οἱ περισσότεροι δέν θά ἔχετε διαβάσει οὔτε ἕνα ποίημά του.

Ἀλλά εἴτε ἦταν προφήτης, εἴτε αὐτά πού περιγράφει (γιά τήν ἐποχή του) ἰσχύουν παντοῦ καί πάντοτε:

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ

σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,

ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ

καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;

Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,

νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,

ταμεῖο δίχως χρήματα

καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ

καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,

κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε

τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

Παρενέργειες τῆς παρατεινόμενης καλοκαιρίας

Ὁ καθυστερημένος χειμώνας ἐκτός των ἄλλων ἔχει καί κάποιες «ἀσήμαντες» παρενέργειες.

Ἐχθές εἶχα πάει στήν Λυκόβρυση. Ἐκεῖ πετοῦσαν «σύννεφο» τά κουνούπια.

Μάλιστα μία γυναίκα εἶπε ὅτι φέτος δέν ἔγιναν ψεκασμοί στά βόρειά της Ἀττικῆς ὅπως ἄλλες χρονιές. Προφανῶς λόγω λιτότητας.

Ἔτσι τά κουνούπια βρῆκαν κατάλληλες συνθῆκες γιά νά συνεχίσουν τήν δράση τους. Καί δέν ἐπρόκειτο ὅμως γιά τά ντόπια. Ἐπρόκειτο γιά τά εἰσαγόμενα κουνούπια τίγρεις. Ἦταν τόσα πού κατάφερα νά σκοτώσω δύο στόν ἀέρα!

Ἡ φωτογραφία εἶναι θολή δυστυχῶς (ἔχει πάθει ζημιά ἡ φωτογραφική μηχανή μου) ἀλλά φαίνονται οἱ χαρακτηριστικές μαῦρες ρίγες στήν κοιλιά τους.

Μέ τήν ἀλλαγή τοῦ κλίματος καί τήν εἰσβολή ὀργανισμῶν ξένων στήν ἑλληνική φύση τά πράγματα χειροτερεύουν συνεχῶς. Φανταστεῖτε ὅτι περίπου σέ 1000 ὑπολογίζονται οἱ θαλάσσιοι ὀργανισμοί πού «εἰσάγονται» μέ τά καράβια.

Στήν Ἰταλία, δηλητηριῶδες τροπικό φύκι πού διέφυγε ἀπό ἐνυδρεῖο, καταστρέφει τά λιβάδια τῶν φυκιῶν καί ἡ μόνη ἀντιμετώπιση εἶναι νά ξεριζώνεται μέ τό χέρι ἀπό δύτες!

Τό μέλλον φαίνεται δυσοίωνο.

Μήν ἀνησυχεῖτε ὅμως. Θά ἔχετε μάθει νά ζεῖτε χωρίς γιατρό, φάρμακα, φαγητό, αὐτοκίνητο, ροῦχα κλπ. Στα κουνούπια θα κολλήσετε;

Ἐξάλλου μᾶς τό ἔχει πεῖ ἤδη εὐθαρσώς ἀξιωματοῦχος τῆς Εὐρώπης. Μέ δικά μου λόγια εἶχε πεῖ:

«Γιατί στήν Βουλγαρία παίρνουν 150 εὐρώ; Γιατί στήν Ρουμανία παίρνουν 200 εὐρώ; Ἐσεῖς γιατί νά παίρνετε 700;».

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΧΤΗΚΕ ΠΟΤΕ.

ΑΧ! Τί θά κάναμε ἄν δέν ἦταν καί ἡ «πολιτισμένη» Εὐρώπη πού θέλει νά μᾶς σώσει…

Χειμώνας καί περιβάλλον

Τό ὅτι εἶμαι ἕνας ἀδιόρθωτα ἠλίθιος εἶναι πιθανόν νά τό ἀντιλαμβάνονται ὅσοι τυχαίνει νά διαβάζουν αὐτά πού γράφω.

Ἀλλά τελευταία ἔχω ἀρχίσει νά αἰσθάνομαι ἔτσι (ἴσως νά πρόκειται γιά τό πρῶτο στάδιο τῆς αὐτογνωσίας μέ τήν ὁποία προσπαθῶ νά ἀσχοληθῶ) ἀλλά πέστε μου:

Μόνο ἐγώ ἀνησυχῶ γιά τήν παρατεινόμενη καλοκαιρία;

Μόνο ἐγώ ἀνησυχῶ γιά τίς ἐπιπτώσεις στίς χειμερινές καλλιέργειες;

Μόνο ἐγώ ἀνησυχῶ γιά τήν ποσότητα τοῦ νεροῦ ποῦ θά ἔχουμε τοῦ χρόνου τό καλοκαίρι;

Μόνο ἐγώ ἀνησυχῶ γιά τό πλῆθος ἀγριόχορτων πού θά φυτρώσουν (λόγω τῶν ἀραιῶν βροχῶν καί τῆς ζέστης) μέ ἀποτέλεσμα τό ἑπόμενο καλοκαίρι θά καθόμαστε ἐπάνω σε ἕνα γιγάντιο μπάρμπεκιου;

Τό μόνο πού βλέπω εἶναι σχόλια καί ἄρθρα τοῦ τύπου «τί ὡραία πού δέν κάνει κρύο καί δέν πληρώνουμε πετρέλαιο».

Θεούλη μου!

Τοῦ χρόνου θά καρβουνιάσουν ἀκόμα καί οἱ παραλίες…

Τραγούδι για την μάνα

Σήμερα όλοι προτιμούν διασκεδαστικά σουξέ μίας χρήσεως, ρηχά, χωρίς κανενός είδους νόημα. Σουξέ με ηλίθιους στίχους, φρικτή μουσική και «ψάρια» τραγουδιστές.
Κάποια τραγούδια όμως λένε πολλά πράγματα.
Κάποια τραγούδια καταφέρνουν μέσα σε λίγους στίχους να πουν πολύ περισσότερα από μία περισπούδαστη διάλεξη από «επώνυμους» ανθρώπους.
Κάποια τραγούδια είναι ψυχαγωγικά, χάνονται και δεν ακούγονται παρά την σπουδαιότητά τους.
Κάποια τραγούδια δεν θα τα ακούσετε ποτέ στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση.

Καμένα βουνά

Την Κυριακή πήγα μία βόλτα στα καμένα της Πάρνηθας.

Προφανώς ένα καμένο βουνό δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά σας, ειδικά αυτήν την περίοδο.

Όμως δεν μπορώ παρά να σας δείξω την νεοελληνική κατάντια μας. Γιατί, όταν το βουνό είχε καεί, άκουσα κάτι ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΦΟΡΑ στην τηλεόραση. Και όταν ακούς κάτι ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ σημαίνει ότι είναι απόλυτα αληθινό.

Ειπώθηκε λοιπόν ότι η πυρκαγιά στην Πάρνηθα πήρε τέτοια έκταση, επειδή ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και ο Διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας είχαν διαφορές και δεν μιλούσαν!!!

Αν συνέβη πράγματι αυτό, τότε θα έπρεπε να κρεμαστούν και οι δύο στο Σύνταγμα. Και μαζί όλοι οι ανώτεροι από αυτούς τους δύο, μέχρι και τον πρωθυπουργό.

Πρώτα σας δείχνω την Πεντέλη. Μόνο στα αριστερά σώζεται ακόμα ένα κομμάτι δάσος.

 Κάθε χρόνο φαίνεται και πιο άσπρη καθώς γυμνώνεται συνεχώς από κάθε βλάστηση. Ήδη η πίσω μεριά, στην περιοχή όπου υπάρχει η ανωμαλία της βαρύτητας, είναι κρανίου τόπος και έχουν μείνει σχεδόν μόνο βράχια. Οι πρόσφατες φωτιές έκαψαν και τα τελευταία δέντρα από την μεριά που βλέπει στην Αθήνα.

Στην φωτογραφία βλέπετε από μακριά την Πάρνηθα όπως φαίνεται από την γειτονιά μου.

Το κόκκινο «τετράγωνο» δείχνει την έκταση της καταστροφής. Δεξιά στο «λάμδα» βλέπετε την περιοχή που είχε καεί πριν περίπου 50 χρόνια. Δέντρα βέβαια δεν φύτρωσαν, αλλά στους πρόποδες έχουν φυτρώσει μέσα στο δάσος που γλίτωσε ακόμη και πολυκατοικίες. Και ο καμένος κάμπος από δάσος έγινε οικόπεδα.

Η κατάσταση σήμερα στο βουνό είναι φρικτή. Ελάχιστη πρασινάδα έχει φυτρώσει. Και προφανώς τα λιγοστά δεντράκια που βγαίνουν θα φαγωθούν από τα απελπισμένα ελάφια, τα οποία μέρα μεσημέρι βόσκουν δίπλα στον δρόμο.

Δεν φοβούνται πια τους ανθρώπους, αφού η πείνα φαίνεται να τα εξαθλιώνει. Όσα είδα φαίνονταν αδύνατα και δεν μου θύμιζαν τα ελάφια που έβλεπα πριν την φωτιά.

Το δάσος που γλίτωσε επιβαρύνεται αφάνταστα και από τα ελάφια αλλά και από τις ορδές των ανθρώπων που συρρέουν κάθε σαββατοκύριακο.
 
Τα ελάφια έχουν αρχίσει να τρώνε ακόμα και την φλούδα από τα αναρριχώμενα φυτά.

Χαρείτε το νέο περιβάλλον που σας ετοιμάζει όχι μόνο η κρατική βλακεία αλλά και ο διαστρεβλωμένος ανθρώπινος ψυχισμός μας.
 

Εθνική επέτειος του ΟΧΙ

ΗΛΙΘΙΟΙ Έλληνες

Που θεωρείτε σαν όνειρο ζωής τα χαζά κουρέματα, τα τατουάζ, τα σκουλαρίκια, τα event, τις καψουρο-λαϊκουριές, την πανκ μόδα, τα γκράφιτι ΠΑΝΤΟΥ στις κακάσχημες πόλεις σας, τα ipod, τα γιγάντια τζιπ, τα happenings, τα «μοντέρνα» διαμερίσματα-κουτιά, τα τούρκικα σήριαλ, την ραπ μουσική των συμμοριών ναρκωτικών, τα χαζοκούτια τελευταίας τεχνολογίας…

Με τον πλήρη πιθηκισμό κάθε εισαγόμενης βλακώδους μόδας…

Με την εισαγόμενη παχυσαρκία στο σώμα και στο μυαλό σας…

Αγοράστε κινέζικα ρούχα, ιταλικές τσάντες, γαλλικά αρώματα, σταφίδες από την Χιλή και την Τουρκία, πατάτες από την Αίγυπτο, τυριά από την Ευρώπη, σταφύλια από την νότιο Αφρική, ρετσίνα από την Καλιφόρνια, καναδικό σολωμό, γερμανικό ψωμί, ιταλικά μακαρόνια, εισαγόμενα σπορέλαια, τα δεκάδες εισαγόμενα οινοπνευματώδη…

Ξεχάστε την γλώσσα σας, τα έθιμά σας, την ιστορία σας, τα ήθη σας…

Μάθετε τα παιδιά σας αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, σουηδικά, τούρκικα ΕΚΤΟΣ ΒΕΒΑΙΑ από ελληνικά…

Καταστρέψτε το θαυμάσιο περιβάλλον σας, χτίστε τα δάση, πουλήστε για ένα ξεροκόμματο τα «φιλέτα» του δημοσίου, τον υπόγειο πλούτο της χώρας και τα νησιά…

Αράξτε στα καφενεία και τις καφετέριες και αφήστε ρώσους, αλβανούς, βούλγαρους, σέρβους, ινδούς, πακιστανούς, αιγύπτιους, μαροκινούς, σύριους να δουλεύουν στα χωράφια, στις οικοδομές και σε κάθε άλλη «κατώτερη» δουλειά στην δύσμοιρη Ελλάδα…

Αλλά τουλάχιστον ΑΝ ΚΑΤΑΔΕΧΤΕΙΤΕ να βάλετε σημαία στο μπαλκόνι, θυμηθείτε να την κρεμάσετε σωστά.

Και θυμηθείτε να ανησυχήσετε για τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, επειδή έτσι τα υπόλοιπα κόμματα (ή μάλλον κώματα) περνάνε για δημοκράτες…

Ίτε παίδες Ελλήνων!

Εμπρός για το νέο νικηφόρο μνημόνιο που θα εξασφαλίσει ότι οι κωλο-ευρωπαίοι θα συνεχίζουν να μας πίνουν το αίμα ενώ εμείς θα συνεχίζουμε να πίνουμε αραχτοί το ουίσκι και τον γαλλικό μας.

Γιορτή της μητέρας

Προφανώς (ως συνήθως) είμαι έξω από το κλίμα των ημερών.

Δεν ασχολούμαι με βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις.

Δεν αναλύω τα οικονομικά δεδομένα της νέας πρότασης της τρόϊκας.

Δεν ασχολούμαι με την άνοδο των «κακών» Χρυσαυγιτών δείχνοντας τις «δημοκρατικές» ανησυχίες μου.

Αυτός είναι και ένας λόγος που το μπλόγκ μου είναι συνήθως «πάτος» σε αναγνωσιμότητα.

Αλλά ΗΛΙΘΙΟΙ  Έλληνες δεν θέλω να ασχολούμαι συνεχώς με ΗΛΙΘΙΑ πράγματα.

Υπάρχουν τόσα άλλα εκτός από την ΗΛΙΘΙΑ πολιτική , την ΗΛΙΘΙΑ οικονομία και γενικά την ΗΛΙΘΙΑ ζωή στην οποία σας έχουν εγκλωβίσει.

Έτσι σήμερα θα μιλήσω για την Μητέρα. Μπορεί να μην είναι σήμερα η παγκόσμια ημέρα της μητέρας, αλλά εγώ θα μιλήσω για αυτήν.

Θα μιλήσω για την αιτία των ημερών σας.

Θα μιλήσω για αυτήν που συνήθως τόσες πολλές φορές έχετε πικράνει.

Θα μιλήσω για αυτήν , η οποία παρά την λανθασμένη ψυχολογική εκπαίδευσή της από το Σύστημα, συνεχίζει να σας αγαπάει αντιπροσωπεύοντας την Αληθινή Μητέρα.

Δείτε το βίντεο αλλά μην σκεφτείτε ως συνήθως.

Απλά αισθανθείτε τις εικόνες.

Φαλλοκράτες όλης της γης ενωθείτε

Το Καθημερινό Ξύρισμα
ή
Φαλλοκράτες όλης της γης ενωθείτε
Ένα κείμενο του Νίκου Δήμου στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" το 1979.

Είμαστε το «ισχυρό φύλο». Και ζούμε -σε μέσο όρο- επτά χρόνια λιγότερο από το «ασθενές». Σκεφθείτε: επτά ολόκληρα χρόνια ζωής. Η επαχθέστερη φυλετική διάκριση που έγινε ποτέ. Και μόνο τα επτά χρόνια αρκούν για να καταρρεύσει ο μύθος της καταπίεσης. Πού ακούστηκε οι καταπιεζόμενοι να ζουν περισσότερο από τους καταπιεστές;
Φαινομενικά μοιάζει να σας καταπιέζουμε - εξωτερικά. Αυτό όμως, κυρίες μου, είναι δική σας επινόηση. Όπως οι τρομοκράτες προκαλούν τις δικτατορίες που τους βοηθάνε να καταλήξουν κάποτε στη λαϊκή κυριαρχία, έτσι κι εσείς μας εγκαταστήσατε «κυρίαρχους», για να δημιουργήσετε την τρομοκρατία της ενοχής. Και ισχυρότερη καταπίεση από αυτήν της ενοχής δεν υπάρχει.
Άντρας σημαίνει ένοχος. Για όλα.
Αρχίζετε την μαζική παραγωγή και διανομή ενοχής σαν μητέρες. Και συνεχίζετε σαν αδελφές, ερωμένες, σύζυγοι…
Από όλα τα πολυεθνικά μονοπώλια το πιο αλλοτριωτικό είναι το μονοπώλιο της ενοχής. Και το έχετε εσείς!
Η ενοχή είναι που μας κόβει επτά χρόνια. Η ενοχή φέρνει τα εμφράγματα και τα έλκη. Χάρη σε σας νοιώθουμε πάντα ένοχοι. Από την στιγμή που δεν θα βάλουμε το πουλόβερ μας (Γιαννάκη! θα με πεθάνεις!) ως την στιγμή που πεθαίνουμε (Γιάννη μου, πού με αφήνεις!), έτσι που του έρχεται του Γιάννη να ζητήσει συγγνώμη...
Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε). Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε). Όταν αφήνουμε την μαμά μας (εγώ που έδωσα την ζωή μου για σένα!). Όταν δεν την αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ;). Όταν σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!) κι όταν - οϊμέ! - δεν σας παντρευόμαστε (το αυτό, πιο δραματικά). Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!) κι όταν δεν σας πηδάμε (κατάλαβα - δεν μπορείς!). Όταν είμαστε ευγενείς (τοιούτος είναι;) κι όταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!). Κι αλίμονο αν στην ευγενή πράξη της συνουσίας δεν δεήσει να σας επισκεφθεί ο οργασμός. Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ μου!).
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Η ενοχή μας αγκαλιάζει τα πάντα: φταίμε για τον πληθωρισμό, για τους πολέμους, για την ενεργειακή κρίση, ακόμα και για τον καιρό.
Στην πραγματικότητα η μητριαρχία ουδέποτε έληξε. Άλλαξε μόνο μορφή. Από την ωμή δικτατορία του ρόπαλου, έγινε η εξευγενισμένη τυραννία των συμπλεγμάτων.
«Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα υπάρχει μια γυναίκα» Ίσως.
Αλλά οπωσδήποτε πίσω από κάθε νευρωτικό, μαμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο, κακομοίρη άντρα υπάρχει σίγουρα μια γυναίκα.
Η κοινωνιολογική έρευνα έχει αποδείξει πως το 85% των αποφάσεων της οικογένειας παίρνονται άμεσα ή έμμεσα από τις γυναίκες (κυρίως έμμεσα).
Αριστουργήματα μακιαβελικής πολιτικής. Μας υποβάλλετε την απόφασή σας και μετά (αν τα πράγματα δεν πάνε καλά) μας θεωρείτε υπεύθυνους για αυτή.
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Η φεμινιστική προπαγάνδα μας έχει ζαλίσει με την εικόνα της γυναίκας-σκλάβας που τρώει τα χέρια της στη μπουγάδα...
Και η εικόνα του άντρα υποζυγίου (του κουβαλητή) που δουλεύει για να χάνει η κυρία του στο κουμ-καν;
Φανερό είναι πως υπάρχουν αρκετές γυναίκες που δεν σκοτώνονται για το νοικοκυριό. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες που δεν παίζουν κουμ-καν. Αλλά άντρες μη κουβαλητές δεν υπάρχουν.
Και δε φτάνει που ζείτε επτά χρόνια περισσότερο από μας, είστε και προνομιούχες στον έρωτα.
Οι γυναίκες είναι ικανές για απεριόριστο αριθμό οργασμών την ημέρα, εσείς κύριε μπορείτε τρίπαξ;
Και με την νέα σεξουαλική επανάσταση έχουν κατορθώσει να μας περάσουν όλη την ευθύνη για την ικανοποίησή τους.
Έτσι αν η κυρία είναι βραδυφλεγής, είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης - χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές του Alex Comfort, των Masters και Johnson της Καμασούτρα και του Σουκιγιάκι για να χτυπήσουν κάποτε οι καμπάνες.
Αν δεν χτυπήσουν φταίει ο κωδωνοκρούστης. Ποτέ ο κώδων.
Και το τραγικότερο προνόμιο; Μια γυναίκα δεν είναι ποτέ ανίκανη (ή και αν κάποτε νοιώσει έτσι δεν φαίνεται).
Α! Η τρομακτική τρωτότης του γυμνού άντρα, όπου μπορείτε με μια ματιά να προσμετρήσετε την ψυχική του κατάσταση!
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Λένε πως το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις το κέφι σου και να σε πληρώνουν για αυτό.
Υπάρχει πιο μεγάλο κέφι από τον έρωτα;
Αλλά ποιον πληρώνουν για αυτό; Όχι βέβαια τους άντρες...
Οι μεγάλες εταίρες είναι η κορυφαία στιγμή της γυναικείας παντοδυναμίας. Γοήτευαν, γλεντούσαν, κυβερνούσαν, διάλεγαν τους εραστές τους και αποσπούσαν περιουσίες για να δίνουν αυτό που η φύση χαρίζει δωρεάν σε όλους. Σαν να τιμολογούμε τον ήλιο ή το οξυγόνο.
Αλλά και οι ταπεινές πόρνες είναι απόδειξη δύναμης. Γιατί - ποιος πληρώνει ποιον; Αυτός που έχει ανάγκη. Κι εσείς, κυρίες μου, δεν είχατε ποτέ ανάγκη. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης πάντα μεροληπτούσε για σας.
Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...
Οι γυναίκες καταναλώνουν τετραπλάσιο εισόδημα από αυτό που παράγουν (μαζί με τα οικιακά). Κατ' επέκταση οι άντρες απολαμβάνουν το ένα τέταρτο της δουλειάς τους (πού είσαι Μαρξ με την υπεραξία σου... Να δεις ποιος δουλεύει... ή μάλλον ποιος δουλεύει ποιον!!)
Δύο πράγματα μισούσα στη ζωή μου - το στρατιωτικό και την εργασία. Και μ’ έπιανε ζάλη όταν σκεφτόμουν πως το ωραίο φύλο -αυτονόητα- δεν είχε υποχρέωση ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο.
Οι γυναίκες παραπονιούνται πως δεν πληρώνονται σαν άντρες. Έχετε δει όμως πολλές γυναίκες να εργάζονται «σαν άντρες»;
Μια στατιστική αναφέρει πως οι γυναίκες απατούν τους άντρες σε μικρότερο ποσοστό (35% έναντι 48%). Μια άλλη στατιστική όμως λέει πως οι γυναίκες λένε ψέματα σε μεγαλύτερο ποσοστό (58% έναντι 22%). Άρα η πρώτη στατιστική είναι ψευδής κατά 58%. Άρα οι γυναίκες απατούν τους άντρες τους σε μεγαλύτερο ποσοστό. Άλλωστε απάτη δεν είναι να κοιμάσαι με κάποιον άλλον. Απάτη είναι να λες ψέματα.
Παρατηρήστε τα ζευγάρια σε μια λουτρόπολη. Όσο περνάνε τα χρόνια ο μέσος άντρας ολισθαίνει βαθμιαία στο ρόλο του ταλαιπωρημένου, ηλικιωμένου, καρτερικού συνταξιούχου. Είναι γεμάτος παραίτηση, εγκαρτέρηση και υποταγή.
Ενώ όσο περνάνε τα χρόνια η μέση γυναίκα μεταμορφώνεται σε μέγαιρα. Απαιτητική, φωνακλού, υστερική, αυταρχική, καταπιεστική... πεθερά.
Όσο περνούν τα χρόνια το κάθε φύλο δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο.
Και το δικό μας πρόσωπο θέλει και καθημερινό ξύρισμα!
Αφού όμως οι γυναίκες είναι το ισχυρό φύλο, τότε τι χρειάζεται η απελευθέρωση της γυναίκας;
Η απελευθέρωση της γυναίκας είναι για τις γυναίκες η μεγαλύτερη παγίδα - και για μας η τελευταία ελπίδα.
Έτσι και ολοκληρωθεί, σωθήκαμε! Τι είναι το να πλύνεις τρία πιάτα, μπροστά στο να κουβαλάς όλες τις ευθύνες (και την ενοχή) του κόσμου;
Φαινομενικά η απελευθέρωση της γυναίκας θέλει να καταρρίψει την εξωτερική καταπίεση, ελπίζοντας πως θα συντηρήσει την εσωτερική.
Αλλά αυτό είναι λάθος. Το δίχτυ της ενοχής είναι αποκλειστικό όπλο του υποτιθέμενου αδύναμου. Μόλις δυναμώσουν θα το χάσουν. Και θα λυθούν τα νήματα που μας κινούν (ή μας δένουν).
Έτσι η «απελευθέρωση» της γυναίκας θα γίνει η απελευθέρωση του άντρα. (Και θα πάψω επιτέλους να ανοίγω τις πόρτες και να κρατάω παλτά. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.)
Ζήτω λοιπόν η απελευθέρωση της γυναίκας! Μια δεκαετία αφού ολοκληρωθεί, θα δείτε ποιος θα ζει επτά χρόνια παραπάνω.
Θα δείτε ποιος θα αισθάνεται ένοχος όταν (και όποτε) δεν υφίσταται ερωτική διέγερση.
Θα δείτε ποιος θα βγάζει χαρτζιλίκι κάνοντας το (κατά εξοχήν) κέφι του...
Φαλλοκράτες όλου του κόσμου ενωθείτε. Κρατήστε λίγο ακόμα τους φαλλούς σας (ξέρω πόσο δύσκολο είναι).
Αφήστε τις γυναίκες να μαίνονται κατά των φαλλών. Θα τους κάνουν έτσι είδος «ουσιώδες εν ανεπαρκεία»
Μόνον τότε οι φαλλοί πραγματικά θα κυβερνήσουν τον κόσμο!