Το στριφνό βιβλίο (ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ)

Η δουλειά μου τελείωσε.

Βρώμικος και σκεπασμένος σκόνη, πασαλειμμένος μαύρο γράσο κουβαλάω τα εργαλεία μου. Μπροστά στην καντίνα κόσμος παίρνει φαγητό.

Επαίτες σκύλοι, φασαρία, και μυρωδιές από σάντουιτς. Κάποιοι πετούν κομμάτια ψωμί στα ζώα που κάθονται και, που κουνώντας με λαχτάρα τις ουρές τους, περιμένουν.

Ένα σκυλάκι άρχισε να με πλησιάζει.

Μοιάζει σαν καρικατούρα. Με πόδια σκεβρωμένα και κοντά.

Τα κόκαλα, όμοια σπασμένα καλάμια, προβάλουν δεξιά και αριστερά. Αηδιαστικά στρεβλά.

Έχω δει και άλλα τέτοια.

Κάθε τόσο γεννιέται και ένα παρόμοιο. Ίσως να φταίει κάποιο γονίδιο. Ίσως οι ακτινοβολίες των μετασχηματιστών. Ίσως και κάποιο από τα άπειρα και επικίνδυνα χημικά που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο.

Το σκυλί χαρούμενο, σαν γελοιογραφία, πηδούσε δίπλα μου κάνοντας χαρές.

Λαχάνιαζε και χτυπιόταν.

Κούναγε την ουρά και γάβγιζε.

Στριφογύριζε μυρίζοντας και ξερογλειφόταν.

Νόμιζε ότι τα σίδερα που κρατούσα ήταν φαγητό. Με λίγη προσπάθεια, ήλπιζε, ίσως να του έδινα κάτι.

Κοίταξα με φρίκη το παραμορφωμένο κορμί.

Και αισθάνθηκα λύπη για την μοίρα του.

Κανονικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερος.

Να γυρνάει στα λιβάδια.

Να τρέχει.

Περήφανος.

Να δίνει μάχες με τους άλλους σκύλους.

Να κυνηγά με την αγέλη του στα δάση.

Και να είναι ελεύθερος.

Και να πεθάνει ελεύθερος.

Με τιμή.

Σαν αληθινός σκύλος.

Τι κατάντια!

Τώρα εδώ, μέσα στη σκόνη και στις σκουριές, βρώμικος και ελεεινός, ανάπηρος και αγνοημένος, κακάσχημος ζήτουλας, ικετεύει για ένα ξεροκόμματο διακινδυνεύοντας να φάει κλωτσιές.

Ο άθλιος σακάτης με πλησίασε και με ένα τελευταίο σκέρτσο αναπήδησε κοιτώντας με.

Έμεινα αποσβολωμένος.

Τα μάτια του παιχνιδιάρικα, καθαρά και αθώα τρύπησαν την ψυχή μου και με δηλητηρίασαν με όλη την σκυλίσια τους αγνότητα.

Και για μια στιγμή εγώ, ο σπουδαίος άνθρωπος, ο παντοδύναμος, με όλο τον τεχνολογικό μου πολιτισμό και τα επιτεύγματά μου ευχήθηκα να μπορούσα να αποκτήσω τα μάτια του.

Έστω και αν τα πόδια μου θα ήταν στρεβλά σαν τα δικά του.

Το ψιλό γαζί και η παραπληροφόρηση

1) Θυμάστε που κάποτε η Ελληνική τηλεόραση είχε γεμίσει με ειδήσεις για τους λαθρομετανάστες που έφταναν στα νησιά μας; Οι δημοσιογράφοι ξημεροβραδιάζονταν στα νησιά. Τα κανάλια ανταγωνίζονταν για το ποιο θα κάνει το πιο σπαραξικάρδιο ρεπορτάζ και θα δείξει τις χειρότερες εικόνες.
Μέχρι που κατασκεύαζαν ψεύτικες ειδήσεις, σαν αυτή με το μωρό που γεννήθηκε στα λασπόνερα.
ΜΕΤΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ, οι λαθρομετανάστες χάθηκαν από την μικρή οθόνη. Πολλές φορές γινόντουσαν φασαρίες, αλλά το μόνο που γινόταν ήταν μία γρήγορη αναφορά της μίας πρότασης.
2) Όπως έγραφα στη προηγούμενη ανάρτηση στο Καλαί γίνεται το έλα να δεις.
Όμως, στα «έγκυρα» και «μαχόμενα» ΜΜΕ δεν ανέφεραν απολύτως τίποτε, όπως συμβαίνει εξάλλου και για πολλά σημαντικά γεγονότα ανά τον πλανήτη.

Παρεμπιπτόντως στην λειτουργία της αστυνομίας και των συνεργείων, που ΠΡΕΠΕΙ να γκρεμίσουν αυτό το αίσχος, φέρνουν δυσκολίες τα «Charities», το πολιτικά ορθό όνομα των ΜΚΟ, δηλαδή «φιλανθρωπικές οργανώσεις».
3) Σε ανάρτηση για τα παιδιά-πρόσφυγες, η αγγλική Τέλεγκραφ υπολογίσει σε πάνω από ένα εκατομμύριο τους πρόσφυγες που μπήκαν στην Ελλάδα από το 2015 μέχρι και σήμερα.

Όμως, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ,  μιλάνε για 52 χιλιάδες πρόσφυγες. Μάλιστα κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ τσακώνονται για το αν είναι 52 ή 49 χιλιάδες ανησυχώντας όλοι μαζί για την αλήθεια (αυτό είναι το νέο μικρότερο  ανέκδοτο).
4) Η τηλεπαρουσιάστρια, ενός ξένου «έγκυρου» καναλιού κατασυγκινήθηκε με την εικόνα του μικρού θύματος στην Συρία και έριξε τέτοιο κλάμα που χάλασε το ρίμελ.. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην ζωή της εικόνες από τις καθημερινές εκατόμβες, ούτε από τα σκελετωμένα παιδιά στις περιοχές που εισβάλλουν οι «πολιτισμένοι», ούτε από τα πνιγμένα παιδιά, ούτε από τα αίσχη που συμβαίνουν στην Ασία, την Αφρική και την νότιο Αμερική τόσα χρόνια. Έτσι έγινε πρώτη είδηση και έπαιξε παντού.
5) Βγήκε νέα κινηματογραφική ταινία. Πρόκειται για το πρώτο ραντεβού του Ομπάμα με την γυναίκα του. Μεγάλης ιστορικής σημασίας. Να πάτε να το δείτε κορόιδα για να χωνέψετε ότι ο πλανητάρχης είναι και αυτός ένας απλός άνθρωπος. Δεν είναι ένα ανδρείκελο πολυεθνικών που παίζουν με την ζωή ολόκληρου του πλανήτη.
Αν όλα αυτά δεν είναι παραπληροφόρηση και ψιλό γαζί, τότε τι είναι;

Ράφι χωρίς ράφι

Ένα παλιό και έξυπνο κόλπο για να κερδίζετε άδειους χώρους που υπάρχουν πολλές φορές σε διάφορα σημεία στο σπίτι ή την αποθήκη σας.
Στην κουζίνα θα ήταν καλό για να έχετε ορατά και τακτοποιημένα τα μπαχαρικά σας και μάλιστα σε πρώτη ζήτηση.

Οι ανίκανοι ευρωπαίοι

Τόσα χρόνια μας έχουν πρήξει ξέρετε τι… για την ανοργανωσιά που μας δέρνει και για την καταπληκτική οργάνωση των ευρωπαίων γενικώς, οι οποίοι καταδέχονται να μας ανέχονται τέτοιοι απολίτιστοι που είμαστε χάριν του πολιτισμού και της ανθρωπιάς που δέρνει εκείνους.
Είναι όμως έτσι;
ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!
Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι δεν είμαστε καθόλου οργανωμένοι. Αυτό όμως οφείλεται στο ότι:
-μετά από 2.500 χρόνια σκλαβιάς και μάχης για επιβίωση, και με τα τελευταία 400 κάτω από το μαχαίρι των τούρκων, είναι φυσικό ότι ελαττώματα έχουμε σαν λαός να έχουν φτάσει στο ζενίθ τους.
-έχουμε μόνιμα κυβερνήσεις ανδρείκελα (όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε μπανανία στον πλανήτη)
-οι κυβερνήσεις αυτές ασχολούνται με την εξυπηρέτηση των ξένων αφεντικών.
-η καλύτερη εξυπηρέτηση των ξένων αφεντικών είναι το κράτος-χάρβαλο. Μια πολυεθνική δεν θα έχει πρόβλημα να ανοίξει υποκαταστήματα και να κάνει ότι γουστάρει. Μέχρι και μπαταρισμένα υποβρύχια θα μας πουλήσει. Πληρώνει ένα μπαξίσι στους κατάλληλους πολιτικούς και τελείωσε.
Το πρόβλημα θα το έχει ο έλληνας φουκαράς που θα προσπαθήσει να ανοίξει μία μικροεπιχείρηση περνώντας μέσα από τους δαίδαλους της πολύπλοκης νομοθεσίας που έχουν αφήσει πίσω τους 150 χρόνια πολιτικών και οικονομικών εξωτερικών παρεμβάσεων (ή μάλλον επιθέσεων) διαφόρων συμφερόντων.
Θέλετε αποδείξεις ή έστω ενδείξεις; Ορίστε:
1) Στην «οργανωμένη» Γερμανία ένας ιάπωνας τουρίστας (που δεν ήξερε ξένη γλώσσα) μετατράπηκε σε λαθρομετανάστη επειδή είχε χάσει τα χαρτιά του. ΚΑΝΕΝΑΣ από τους πανέξυπνους γερμανούς υπαλλήλους και αξιωματούχους δεν σκέφτηκε να βρει έναν μεταφραστή. Και όταν κατάφεραν μετά από αρκετές ημέρες να το σκεφτούν, το σύστημά τους ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΑΜΠΤΟ ώστε ο τουρίστας έπρεπε να μείνει κλεισμένος σαν λαθρομετανάστης «μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία που ισχύει για τους λαθρομετανάστες»!!!!
2) Στην επίσης «οργανωμένη» Γαλλία, γίνεται της «μπιπ το κάγκελο» στο Καλαί.
Όπως αναφέρει η Αγγλική Τέλεγκραφ στην ιστοσελίδα της, τρεις με τέσσερις χιλιάδες λαθρομετανάστες κάθονται εκεί, μέσα σε παράγκες, θέλοντας να περάσουν στην Αγγλία.
Οι γάλλοι προσπαθούν να τους κλείσουν σε κοντέινερ-φυλακές και να γκρεμίσουν τις παράγκες. Και φυσικά γίνονται της τρελής με συγκρούσεις, φωτιές και άλλα τέτοια ωραία ευρωπαϊκά. Ταυτόχρονα αναφέρεται ότι η Ελλάδα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα επειδή είναι σε παρόμοια κατάσταση επτά χιλιάδες πρόσφυγες!!!!!
Καπάκι, η εφημερίδα αυτοδιαψεύδεται παρουσιάζοντας έναν χάρτη με τις εισροές των λαθρομεταναστών. Στην Ελλάδα εμφανίζει ότι μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2016 είχαμε δεχθεί 158.938 λαθρομετανάστες, ενώ το 2015 σχεδόν ένα εκατομμύριο!
Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι όλοι αυτοί έχουν βολευτεί ή πήγαν στην Ευρώπη και περνάνε μπέικα και έμειναν εμάς σε 7000 άτυχοι…
Επομένως, κατά πόσο είμαστε ΜΟΝΟ εμείς ανίκανοι και ανοργάνωτοι;

ΠΟΙΟΣ μας δουλεύει έτσι παγκοσμίως;

«Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»…
Εχθές άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ Βενεζουέλας και Κολομβίας. Χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τα σύνορα και αγόρασαν τρόφιμα, φάρμακα και πολλά άλλα προϊόντα που δεν υπάρχουν στην πατρίδα τους. Άνθρωποι κουβαλούσαν τεράστια καρότσια (αφού προς το παρόν απαγορεύονται τα αυτοκίνητα) φορτωμένα «μέχρι τα μπούνια».
Με τις εντυπωσιακές ειδήσεις περί πείνας, έλλειψης αγαθών και παταγώδους αποτυχίας της αριστερής κυβέρνησης, αυτό είναι το λιγότερο περίεργο.
Υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν αγαθά γιατί προφανώς δεν μπορούν να αγοραστούν από το εξωτερικό, αφού η οικονομία «είναι κατεστραμμένη». Τότε όμως πως έχουν την οικονομική δυνατότητα οι κάτοικοι να ψωνίζουν από την διπλανή χώρα;
Είναι σαν να λέμε ότι όταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία, οι πειναλέοι, εξαθλιωμένοι και πάμφτωχοι από την πολιτική του καθεστώτος αλβανοί, έρχονταν στην Ελλάδα και ψώνιζαν αδειάζοντας τα πολυκαταστήματα.
Μάλιστα ένας -για χρόνια άνεργος- που πήγαινε να ψωνίσει στην Κολομβία περιέγραφε στην κάμερα την «οδύσσειά του». Σαν να λέμε, ένας έλληνας που έχει να δουλέψει πέντε χρόνια, έχει αρκετά λεφτά ώστε να πηγαίνει στην Βουλγαρία να ψωνίσει.
Και μην μου πείτε ότι έχουμε έλλειψη τροφίμων στην Ελλάδα. Όσοι πάνε να ψωνίσουν στα Σκόπια και την Βουλγαρία, πηγαίνουν επειδή εκεί τα τρόφιμα είναι πολύ φθηνότερα. Βλέπετε και οι δύο χώρες είναι ΑΚΟΜΑ πολύ πιο εξαθλιωμένες από εμάς.
Σας φαίνονται λογικά όλα αυτά;
Δεν είναι λογικά και μόνο μία εξήγηση υπάρχει.
Οι πολυεθνικές αρνούνται να πουλήσουν τρόφιμα στην Βενεζουέλα.
Με το εμπάργκο των αμερικανών σε τεχνολογικό υλικό, ακόμα και η όποια παραγωγή τροφίμων γινόταν στην χώρα θα έχει καταστραφεί.
Έτσι η Βενεζουέλα, που έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, πεινάει όχι γιατί δεν έχει χρήμα αλλά γιατί δεν τις πουλάνε τρόφιμα και μηχανήματα για να τα παράγει.
Επιπλέον, υπάρχουν ειδήσεις για ΜΚΟ που στήνουν ταραχές, και άτομα που έχουν συλληφθεί κατά καιρούς, και που παραδέχτηκαν ότι πληρώθηκαν για να οργανώσουν διαδηλώσεις…
Και τώρα ρωτάω όχι για να απαντήσετε αλλά για να σκεφτείτε:
1) Το ίδιο έργο παίζεται ξανά και ξανά σε ολόκληρη την νότια Αμερική με «επαναστάσεις κατσαρόλας», οι οποίες τελικά οδηγούν τις καταστάσεις προς όφελος των ΗΠΑ.
Να σας θυμίσω ότι το ίδιο αυτό έργο έχει παιχθεί και στην Ελλάδα με:
-ΜΚΟ που οργανώνουν και ωθούν τους λαθρομετανάστες σε δυναμικές διαμαρτυρίες
-«αναρχικούς» που καίνε και σπάνε σε «συγκεκριμένες περιόδους»
-διάφορους τύπους διαμαρτυρίας «αγανακτισμένων» που μόνο για αγανακτισμένοι δεν φαίνονται.
2) ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ που κανονίζει τα πράγματα ώστε όλα μαζί τα ΜΜΕ να προωθούν με επιλεκτικό τρόπο συγκεκριμένες ειδήσεις έτσι όπως συμφέρει τις ΗΠΑ;
3) ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ και ενώ εσείς μαθαίνετε όλες τις ειδήσεις, αυτό που τελικά σας μένει σαν τελική εικόνα είναι εκείνο που συμφέρει τις ΗΠΑ;
3) ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ και μετά από όλα αυτά όλοι σας ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΑΚΟΜΑ να καταπίνετε αμάσητα τα παραμύθια για «ανεξάρτητες» και «δίκαιες» οικονομικές και εθνικές πολιτικές;

Αντισταθείτε (Μερικές ιδέες για να το κάνετε)

Διαβάσατε τις δύο προηγούμενες αναρτήσεις; Αν ναι να η τελευταία:

Για να μάθετε να μην ήσαστε τεμπέληδες και να σκεπτόσαστε εποικοδομητικά και όχι μίζερα, όπως θέλει το Κατεστημένο, διαβάστε παρακάτω μερικές ιδέες που θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε:
-«Να είστε παρόντες στην ζωή σας». Αυτές οι λέξεις είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία σοφή και ευτυχισμένη ή μία μίζερη και δυστυχισμένη ζωή. Ζώντας εδώ και τώρα, σε αυτήν την μοναδική στιγμή, μπορείτε να κάνετε θαύματα. Αυτό χρειάζεται τόμους ανάλυσης για να γίνει κατανοητό από ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς ζουν μηχανικά, σαν ρομπότ, σαν υπνωτισμένοι, ζώντας είτε στο παρελθόν με τα βάσανα και τις μιζέριες τους, είτε στο μέλλον με τους φόβους και τις ελπίδες τους.
-Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα για εσάς; Μην πείτε βλακείες όπως το ποδόσφαιρο ή το κόμμα που ψηφίζετε, ούτε καν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας.
-Τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιο σημαντικό για εσάς;
-Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εκτιμάτε περισσότερο;
-Ποιες είναι οι προτεραιότητες που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε να έχετε στην ζωή σας; Αρχίστε να ασχολείστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με αυτές τις προτεραιότητες, αφήνοντας πίσω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ όλα εκείνα που δεν έχουν σημασία, αλλά σας τρώνε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο σας.
-Δημιουργήστε μια «δήλωση απλότητας». Τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλετε από την μελλοντικά απλή ζωή σας; Πως θέλετε να μοιάζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; Γράψτε τα όλα αυτά σε ένα χαρτί και κάθε τόσο να το συμβουλεύεστε. Θα σας βοηθήσει να θυμόσαστε γιατί δυστυχώς ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ.
-Αξιολογήστε τις δεσμεύσεις σας εργασιακές, κοινωνικές και προσωπικές. Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την προσοχή σας; Αξίζουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον χρόνο σας; Αν όχι κόψτε κάθε δεσμό με αυτές και εξοικονομήστε κόπο, χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
Είμαστε όντα της συνήθειας. Έτσι μετά από μερικές επαναλήψεις θεωρούμε ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να κάνουμε κάτι που δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, πχ να πάμε οπωσδήποτε σε μία ανούσια και ανιαρή εκδήλωση, μόνο και μόνο επειδή συνηθίσαμε να το κάνουμε ή επειδή το υποσχεθήκαμε.
-Αξιολογήστε τον χρόνο σας για να δείτε πως περνάτε την ημέρα σας από την στιγμή που θα ξυπνήσετε μέχρι την στιγμή που θα πάτε για ύπνο. Φτιάξτε έναν κατάλογο για να αξιολογήσετε το κατά πόσο οι δράσεις σας είναι σύμφωνες με τις προτεραιότητες σας. Σταματήστε όσα δεν είναι άξια λόγου και αρχίστε να ασχολείστε περισσότερο με εκείνα που έχουν σημασία.
-Απλοποιήστε την δουλειά σας. Αν και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και πρέπει να καταναλώνετε όλο και περισσότερο χρόνο, το μεγαλύτερο πρόβλημα το προκαλούν οι επίκτητες καταναλωτικές συνήθειες.
-Με το ίδιο πνεύμα απλότητας, σκεφτείτε όλα τα πράγματα που κάνετε στο σπίτι. Απλοποιήστε το σπίτι σας. Όταν το έχετε φορτωμένο με μπιχλιμπίδια, συσκευές κάθε είδους, έπιπλα, κυριολεκτικά τόνους από ρούχα και παπούτσια, και τόσα καταναλωτικά είδη αμφίβολης ποιότητας και χρησιμότητας, χρειάζεστε καθημερινά πολλές ώρες για συγύρισμα και καθάρισμα.
-Πετάξτε τα άχρηστα έπιπλα, αδειάστε από την σαβούρα την αποθήκη και την ντουλάπα σας.
-Πετάξτε (ή καλύτερα χαρίστε) τα πολλά ρούχα και κρατήστε αυτά που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σας χρειάζονται.
-Ένα απλό και λιτό σπίτι, ίσως να μην χρησιμεύει για επίδειξη στους φίλους και στους συγγενείς, αλλά σας αφήνει περισσότερο χρόνο για πραγματικά σημαντικές δραστηριότητες.
-Αν έχετε (για οποιονδήποτε λόγο) ένα τεράστιο σπίτι προσπαθήστε να απαλλαγείτε από αυτό, πηγαίνοντας σε κάποιο μικρότερο. Μικρότερο σπίτι σημαίνει και μικρότερα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας, μικρότερο κόπο για καθάρισμα και συγύρισμα και τελικά περισσότερο χρόνο για εσάς.
-Αλλάξτε αυτοκίνητο. Πάρτε ένα μικρό που να καλύπτει τις ανάγκες σας και θα είναι φθηνότερο. Μπορείτε να πάτε στην δουλειά σας με μία νταλίκα, αλλά μπορείτε να πάτε και με έναν «δίπορτο κουβά»! Κάτι τέτοιο μπορεί να πληγώνει τον εγωισμό σας, αλλά σημαίνει και λιγότερα έξοδα και λιγότερη δουλειά για να τα καλύψετε.
-Μάθετε να χρησιμοποιείτε τα πόδια σας. Αυτή η συνήθεια θα σας δώσει χρόνο να ζείτε περισσότερο, αντί να στριμώχνεστε στην άσφαλτο και να ψάχνετε που να παρκάρετε.
-Περιορίστε και τροποποιήστε τις αγοραστικές συνήθειες σας. Απεξαρτηθείτε από την μόδα που απαιτεί κάθε έξι μήνες να αγοράζετε κάθε είδους πανάκριβη ανοησία.
-Μάθετε να λέτε όχι στις απαιτήσεις των άλλων. Αυτό είναι πραγματικά μία από τις πιο βασικές συνήθειες για εκείνους που προσπαθούν να απλοποιήσουν την ζωή τους. Εάν δεν μπορείτε να πείτε όχι, τότε ξοδεύετε τον πολύτιμο χρόνο σας, τις πιο πολλές φορές τελείως άσκοπα.
-Περιορίστε τις «επικοινωνίες» σας. Η σημερινή τεχνολογία σας πλημμυρίζει με δήθεν «ανθρώπινη επικοινωνία». Το κατεστημένο σας χρειάζεται απασχολημένους με e-mail, κινητά τηλέφωνα, τηλε-φόρουμ, και δήθεν κοινωνικά δίκτυα. Ασχολείστε ατελείωτες ώρες για να πάρετε και να δώσετε κλικ σε ένα σωρό ανοησίες. Και όσο ποιο πολλά κλικ κάνετε τόσο περισσότερο ξοδεύεστε για να καταναλώσετε την νέα τεχνολογία και ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ!
Είναι χαρακτηριστική η διαφήμιση του ανεγκέφαλου έλληνα τουρίστα, ο οποίος ενώ βρίσκεται στο Λονδίνο και υποτίθεται ότι πρέπει να κοιτάει τα αξιοθέατα όπως είναι φυσικό να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος, αυτός είναι κολλημένος στην οθόνη του κινητού του ψάχνοντας για ασύρματα δίκτυα.
Έτσι ανεγκέφαλους σας θέλει το διαπλεκόμενο πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Ο καλύτερος και πιο σίγουρος δούλος είναι εκείνος που δεν σκέφτεται.
8) Περιορίστε την παρακολούθηση-κατανάλωση των ΜΜΕ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο, περιοδικά, εφημερίδες) τρώνε τον χρόνο σας. Διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, πολλές φορές κάνουν το άσπρο μαύρο, δημιουργούν ένα κλίμα φόβου και καταστροφής και σας καθηλώνουν σε μία απραξία που δεν σας ωφελεί καθόλου. Δεν έχετε ακόμα βαρεθεί να ακούτε ΣΥΝΕΧΩΣ για «συγκλονιστικά» γεγονότα και «συγκλονιστικές» λεπτομέρειες και να παρακολουθείτε ηλίθιες μακροσκελείς αναφορές σε άχρηστα και άνευ σημασίας γεγονότα;
-Κάντε ό, τι σας αρέσει. Αρκεί βέβαια να μην ενοχλείτε τους άλλους. Το να βάζετε μουσική στις τρεις το πρωί επειδή έχετε μερακλώσει μπορεί να σας αρέσει, αλλά οι άλλοι; Τους έχετε σκεφτεί ποτέ;
-Περάστε χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάτε. Είτε είναι ο σύζυγος, η πεθερά (!), ο συνεργάτης, τα παιδιά, οι γονείς, οι φίλοι, βρείτε χρόνο για να τον περάσετε μαζί τους.
-Κάθε τόσο να κάνετε μία παύση. Σταματήστε τα πάντα. Μην σκέφτεστε, μην ονειρεύεστε, μην σχεδιάζετε, μην τρώτε, μην κάνετε απολύτως τίποτε. Πάρτε μία βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και έπειτα ρίξτε μία ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη ματιά στην ζωή σας. Αυτό λέγεται αναδιάταξη προτεραιοτήτων.
-Θυμηθείτε την «δίαιτα της επιβίωσης» η οποία αναφέρθηκε πιο πάνω. Τρώτε αργά. Καταπίνοντας το φαγητό σας χάνετε την γεύση των τροφίμων. Δεν είναι αρκετό που τα σημερινά φαγητά έχουν γίνει άνοστα; Ο εγκέφαλος τρέφεται από τις εντυπώσεις της ζωής και η γεύση είναι μία εντύπωση.
Τρώγοντας αργά θα καταφέρετε να απολαμβάνετε το φαγητό σας, να τρώτε λιγότερο και να αδυνατίζετε ευκολότερα.
-Να οδηγείτε αργά και με ασφάλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνετε με ταχύτητα χελώνας κλείνοντας την κυκλοφορία. Αργά μπορεί να οδηγείτε και πηγαίνοντας με εκατό. Το αργά και το γρήγορα έχει σχέση με την ψυχολογία σας. Αν οδηγείτε με μεγάλη ταχύτητα, επειδή ΒΙΑΖΕΣΤΕ να πάτε κάπου ή απλά επειδή είσαστε ανυπόμονος, τότε έχετε μεγάλες πιθανότητες να πάθετε κάποιο ατύχημα.
Δεν ζείτε «εδώ και τώρα» και έτσι δεν θα προσέχετε το περιβάλλον επειδή εκείνη την στιγμή θα «ζείτε» στον τόπο προορισμού σας. Οι περισσότεροι που σκοτώνονται ή τραυματίζονται το παθαίνουν για αυτόν τον λόγο. Βιάζονται, δεν προσέχουν το περιβάλλον και το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
-Καθιερώστε μία ρουτίνα. Αυτό θα βάλει την συνήθεια στην υπηρεσία σας. Θα ζείτε απλούστερα, ποιοτικότερα και ευκολότερα. Όμως μην διστάσετε να σπάσετε την ρουτίνα σας όταν χρειάζεται, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρέπει να διασκεδάσετε, είτε γιατί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υπάρχει κάποια ανάγκη για κάτι τέτοιο.
-Ζείτε ταπεινά. Ο Επίκουρος, ο «σκοτεινός φιλόσοφος» όπως τον λένε πολλοί, προτρέπει από την ομίχλη του παρελθόντος: «Λάθρα βιώσαι». Όσο πιο ταπεινά ζεις, όσο λιγότερο τραβάς την προσοχή, και όσο λιγότερο επιθυμείς να τραβάς την προσοχή, τόσο απλούστερα, ηρεμότερα και ευτυχέστερα θα ζήσεις.
-Μάθετε να σταματάτε πριν ξεπεράσετε τα όρια και αναγκαστεί κάποιος άλλος να σας κάνει να σταματήσετε.
-Μάθετε να τρώτε απλά και υγιεινά. Μπορεί ένα γεύμα με καραμελωμένα κομμάτια χοιρινό, σάλτσα αβοκάντο, σαλάτα με εξωτικά φρούτα και ένα σωρό άλλες αηδίες που διατάζει η σύγχρονη μόδα να φαίνεται εντυπωσιακό, αλλά η απλή ταπεινή, υγιεινή και συνηθισμένη ελληνική κουζίνα θα σας παρέχει τροφή για το σώμα και το πνεύμα σας, τροφή που ούτε υποπτεύονται ότι υπάρχει οι διάσημοι σεφ που διαφημίζουν οποιονδήποτε απίθανο συνδυασμό υλικών.
-Να ασκείστε. Αποφύγετε τα βίαια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Προτιμήστε απλές δραστηριότητες όπως κολύμπι, τρέξιμο και πεζοπορία. Θα αποκτήσετε καλή φυσική κατάσταση χωρίς να καταστρέψετε το σώμα σας.
-Μάθετε να χαλαρώνετε. Υπάρχει ένα σοφό ρητό που λέει: Για δύο πράγματα δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε. Για εκείνα που διορθώνονται και για εκείνα που δεν διορθώνονται.
Όλοι οι άνθρωποι ζουν πνιγμένοι στο άγχος και στην στεναχώρια. Αλλά αν το άγχος και η στεναχώρια έλυνα προβλήματα τότε θα ζούσαμε σε έναν παράδεισο. Πράγμα βέβαια ποτ δεν ισχύει.
-Βρείτε κάτι που να σας εκφράζει. Ζωγραφίστε, γράψτε ποιήματα, διαβάστε, μάθετε μουσική, γλυπτική, κατασκευές κλπ. Αξιοποιείστε δημιουργικά τον χρόνο σας αντί να τον ξοδεύετε άθλια με like στο διαδίκτυο.
-Μάθετε να πηγαίνετε από την ποσότητα στην ποιότητα. Δύο καταπληκτικά αρχαία ελληνικά ρητά είναι το «εύ ζειν» και το «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Δεν είναι το πολύ που θα σας κάνει ευτυχισμένους είναι η ποιότητα που θα το καταφέρει αυτό. Όλοι θα προτιμήσετε να φάτε μία νόστιμη φέτα φρέσκο ψωμί από μία άνοστη φρατζόλα μπαγιάτικο. Εφαρμόστε το ίδιο στα πάντα.
-Γεμίστε την ημέρα σας με απλές απολαύσεις. Από το να καθίσετε δέκα λεπτά άπρακτοι στο μπαλκόνι ή στο πάρκο, χαζεύοντας την θέα, μέχρι το να κάνετε κάποιες απλές ασκήσεις και τεντώματα για να ανακουφίσετε και να χαλαρώσετε το σώμα σας.
-Φτιάξτε έναν μικρό κήπο στο μπαλκόνι σας. Αν έχετε κήπο ασχοληθείτε να τον καλλιεργήσετε λίγο.
-Κάνετε συνήθεια το να ρωτάτε για κάθε νέα δραστηριότητα: «Τι θα κερδίσω από αυτήν; Θα είμαι καλύτερα ή απλά θα αρχίσω να παιδεύομαι περισσότερο»;
Αν δείτε ότι αυτό που πρόκειται να κάνετε θα σας κάνει την ζωή δύσκολη αποφύγετέ το ή τροποποιείστε το.
Τελικά, είναι στο χέρι σας να γίνετε πιο ευτυχισμένοι, και για να γίνει αυτό πρέπει να ζείτε απλά και λιτά.
Η συνεχής επιδίωξη (μέχρι που καταντάει ψυχαναγκαστική μανία) για όλο και περισσότερα ΜΟΝΟ το Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα συμφέρει.

Αντισταθείτε (Επιβίωση και απλή ζωή)

Η επιβίωση είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα. Η λέξη έχει ΠΡΑΚΤΙΚΑ διαφορετική έννοια μέσα στο μυαλό του καθενός. Με απλά λόγια υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι και επτά δισεκατομμύρια διαφορετικά σενάρια επιβίωσης.
Υπάρχουν φυσικά οι βασικές κοινές αρχές. Για παράδειγμα όλοι χρειάζονται να πιουν νερό και όλοι χρειάζονται να μην δεχθούν μία σφαίρα.
Μία βασική αρχή, με την οποία ελάχιστοι ασχολούνται είναι η «ψυχολογική επιβίωση».
Σε κάθε περίπτωση, είτε υπάρχει ησυχία είτε τα πράγματα εκτραχυνθούν, οι άνθρωποι υποφέρουν συναισθηματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, επειδή δεν έμαθαν να μην παρασύρονται. Όχι μόνο έχουν την τάση να το κάνουν, αλλά το Σύστημα τους εκπαιδεύει να το κάνουν.
Ψυχολογικά ταυτίζονται με οποιοδήποτε τυχαίο -μεγάλο ή μικρό, σπουδαίο ή όχι- γεγονός, το οποίο φυσικά δραματοποιείται κατάλληλα από τα ΜΜΕ. Υποφέρουν μέσα σε αυτό και στις φανταστικές προεκτάσεις του και την επόμενη στιγμή το ξεχνάνε για να ταυτιστούν με το επόμενο «δραματικό» γεγονός.
Πρέπει να μάθετε να απλοποιείτε την ζωή σας, να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερες ανάγκες , να γίνετε εφευρετικοί και να μην παρασύρεστε από την καταναλωτική κοινωνία, η οποία τελικά -μέσω της κατανάλωσης- καταναλώνει εσάς και την ζωή σας.
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει:
- να μάθει να απλοποιεί την ζωή του.
- να μάθει να χρειάζεται λιγότερα.
- να μάθει να σκέφτεται εποικοδομητικά.
- να μάθει να χρησιμοποιεί την φαντασία του.
- να μάθει να ξοδεύει πιο εποικοδομητικά τον χρόνο του.
- να μάθει να περνάει ευχάριστες ώρες με αγαπητά του πρόσωπα.
- να μάθει να βοηθάει τους άλλους.
- να μάθει να μην περιμένει τίποτε από κανέναν.
- να μάθει να αποφεύγει τις φασαρίες επιζητώντας την ειρήνη.
- να μάθει να προφυλάσσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
-να μάθει ότι ζει σε έναν κόσμο που πηγαίνει τρέχοντας προς ένα αβέβαιο και χαοτικό μέλλον.
- να μάθει να είναι απλός.
- να μάθει πως θα γίνεται λίγο καλύτερος κάθε ημέρα.
-ΝΑ ΜΑΘΕΙ, τελικά, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ.

Εύκολο καθάρισμα μπουκαλιού

Έχετε γυάλινα μπουκάλια από γάλα, κρασί ή άλλα υγρά που έχουν εσωτερικές επικαθήσεις και δεν μπορείτε να τα καθαρίσετε εύκολα;
Επιστροφή στην παράδοση! Δείτε πόσο εύκολο είναι.

Το στριφνό βιβλίο (Η ΠΑΓΙΔΑ)

Άσπρα, κρύα και σκληρά φώτα από νέον. Κρύα και σκληρή ατμόσφαιρα. Σαν τα φώτα. Καπνοί και κακοτερένιες γλάστρες με ασθενικά φυτά γύρω. Και θόρυβος.

Νύχτα.

Κάθομαι στην αίθουσα αναμονής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί. Δεν το έχω σκεφτεί με το «μέσα μυαλό». Κόσμος πάει πέρα δώθε. Ούτε αυτός ξέρει το γιατί. Ούτε αυτοί το σκέφτονται με το «μέσα μυαλό».

Υπάρχει μια αίσθηση τυχαίου στα πράγματα.

Τυχαία ζούμε, τυχαία μιλάμε, τυχαία πράττουμε, τυχαία πεθαίνουμε.

Η ζωή μας είναι ένα ατύχημα.

Ατυχηματική χαρά και ατυχηματικός πόνος φτιάχνουν ατυχηματικούς ανθρώπους.

Ασπροντυμένες νοσοκόμες αναγγέλλουν γεννήσεις και δείχνουν μωρά. Μπαμπάδες περήφανοι για το «δικό τους» παιδί. Γριές χαίρονται που «έχουν» κι άλλο εγγόνι. Φιλοδωρήματα αλλάζουν χέρια συνέχεια.

Ξέγνοιαστος κοιτάζω γύρω, σηκώνομαι από την άβολη καρέκλα και τεντώνομαι. Η νοσοκόμα πλησιάζει χαμογελώντας.

«Συγχαρητήρια κύριε. Είναι αγόρι».

Οι συγγενείς χαίρονται. Δεν καταλαβαίνω και πολύ την αιτία τέτοιας υπερβολικής εκδήλωσης.

Ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος παρατηρώ την γυναίκα μου στο φορείο.

Μισο-ξύπνια, μισο-ζαλισμένη δεν πολυκαταλαβαίνει και αυτή. Δίπλα της ένα μωρό τυλιγμένο σε πάνες. Μια μαυριδερή ζαρωμένη μούρη φαίνεται μέσα στα ρούχα.

Κοιτάζω καλύτερα. Και:

Γιγάντιες δαγκάνες ξεπηδούν από το πουθενά. Σφαδάζω σαν καμακωμένο ψάρι. Το τεράστιο δόκανο της φύσης, καλά κρυμμένο (υπομονετικά) τόσους μήνες, κλειδώνει ανατριχιαστικά τρίζοντας στα κόκαλα του ποδιού.

Κατάδικος.

Πιασμένος σε ανήκουστη παγίδα.

Ατυχηματικά ανελεύθερος.

Θυμός με κυριεύει και δοκιμάζω να τραβηχτώ από την ατσάλινη αρπάγη.

Και νοιώθω ένα υπόκωφο «κλικ» κάπου βαθιά στον ψυχισμό μου.

Αντιλαλώντας κουδούνισε και βρόντηξε και ανέβηκε από τα έγκατα του υποσυνείδητου.

Σαν χειροπέδη που κλείνει στον καρπό του κατάδικου.

Με λεπτή, αόρατη και άθραυστη αλυσίδα.

Δεμένος για πάντα.

Οι αμπάρες του χρόνου μαντάλωσαν πίσω μου την πόρτα διαφυγής.

Όμοιος με ταύρο άγριο που του πέρασαν τον σιδερένιο χαλκά στην μύτη και τώρα, ανήμπορος, σύρεται από ένα πιτσιρίκι.

Σκανδάλη το απλανές βλέμμα της ζαρωμένης φάτσας.

Ξέρω ότι πλέον θα είμαι υπεύθυνος για αυτό το πλάσμα. Χωρίς να μπορώ να κάνω διαφορετικά. Όσο και να προσπαθήσω. Όσα χρόνια και να περάσουν.

Ίσως ακόμη και αφού πεθάνω.

Και άκουσα την φύση να γελάει χαιρέκακα.

Και πονηρά.

Και παιχνιδιάρικα.

Και αθώα.

Και το γέλιο πολλαπλασιάσθηκε σε χιλιάδες αποχρώσεις.

Από χιλιάδες μεριές.

Και γέλασα και εγώ υποψιασμένος.

Ανησυχώντας για την ανθρώπινη τάση προς το ατυχηματικό.

Και για πρώτη φορά αισθανόμενος το ανείπωτο.

Και καταλαβαίνοντας ότι ανακάλυψα κάτι ιδιαίτερα σπάνιο.

Χαλάλι το δόκανο…

Και η αλυσίδα…

Αντισταθείτε (Ο φόβος του θανάτου)

Για κάποιον λόγο που είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο.
Για αυτό έχουν εφεύρει πολλές εναλλακτικές «πολιτικά ορθές» φράσεις για αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι παρακάτω:
-Κοιμήθηκε
-Ξεκουράστηκε
-Μας άφησε
-Έφυγε
-Τον χάσαμε
-Τον πήρε ο θεός
Παρ’ όλα αυτά, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν ζει αιώνια.
Όπως έχει πει και κάποιος:
«Γεννηθήκαμε υποφέροντας από μία ανίατη ασθένεια. Πρόκειται να πεθάνουμε»!
Υπάρχουν δεκάδες γνωμικά σχετικά με την σπουδαιότητα του θανάτου. Υπάρχουν δεκάδες πολύ σοφά γνωμικά για τον θάνατο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δεν καταφέρνουν όμως να κατευνάσουν αυτόν τον φόβο, ο οποίος πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Το ένστικτο επιτάσσει να προσπαθείς να παραμείνεις ζωντανός με κάθε τρόπο, κάνοντας όσες προσπάθειες μπορείς. Σε αυτό χρησιμοποιεί τον φόβο, ο οποίος θα θέσει σε συναγερμό το σώμα την κατάλληλη στιγμή.
Αυτό είναι μία κατανοητή κατάσταση. Όλα τα ζώα είναι πάντα ήρεμα, αν και σε κατάσταση εγρήγορσης. Όμως, αν παρατηρήσετε δεν φοβούνται μονίμως. Ξαφνικά, σε μία έκρηξη φόβου και αδρεναλίνης μάχονται, τρέχουν, πηδάνε και φωνάζουν στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν σε έναν κίνδυνο. Αλλά μόλις περάσει ο κίνδυνος ξαναβρίσκονται αμέσως στην ίδια χαλαρή κατάσταση.
Οι άνθρωποι κάνουν το αντίθετο. Έχοντας την μανία να τραβάνε τα πάντα στα άκρα και να υπερβάλλουν έχουν μετατρέψει τον λογικό στιγμιαίο φόβο σε συνεχή πανικό.
Για παράδειγμα, ενστικτωδώς φοβάσαι και δεν θέλεις να περάσεις από ένα σκοτεινό σημείο όπου κάθονται μερικοί περίεργοι τύποι. Αυτό είναι λογικό.
Το παράλογο είναι να τρέμεις, να πιάνεται η αναπνοή σου και να είναι λυμένα τα πόδια σου στην θέα των ατόμων αυτών ή να βρίσκεσαι σε κατάσταση πανικού κάθε ώρα και στιγμή, επειδή ίσως να σου επιτεθεί κάποιος, σε κάποιο μέρος, κάποια χρονική στιγμή.
Αυτή η τάση πανικού επιτείνεται από το Σύστημα. Το εκμεταλλεύεται για να κρατάει τον κόσμο υποταγμένο, χωρίς βούληση και χωρίς θέληση.
Ο πανικός σε συνδυασμό με την (επίσης τραβηγμένη στα άκρα) τεμπελιά του ανθρώπου μας έχει οδηγήσει στην σημερινή κατάσταση.
Δείτε πως ζείτε εσείς σήμερα. Δείτε πως ζουν οι άλλοι σήμερα.
Όλη η ανθρωπότητα ζει σε καθεστώς φόβου. Ο Τρίτος Κόσμος έχει βέβαια κάθε λόγο να το κάνει.
Όμως οι δυστυχείς πολίτες της βιομηχανοποιημένης και «πολιτισμένης» Δύσης φοβούνται και την σκιά τους.
Φοβούνται μήπως πέσει το χρηματιστήριο, μήπως ανέβουν οι τιμές, μήπως χάσουν την δουλειά τους, μήπως τους τρακάρουν το αυτοκίνητο κλπ.
Φοβούνται τα μικρόβια, τα έντομα, τις ασθένειες, την χοληστερίνη, τον ήλιο κλπ.
Τελευταίο και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ φοβούνται ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.
Έτσι ζουν σε μία τελείως παράλογη κατάσταση. Ενώ έχουν απίστευτο πλούτο, γνώσεις, και τεχνολογία δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους εξαθλιωμένους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής.
Είναι ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε μόνοι τους και πάντα στηρίζονται στην καλή θέληση των άλλων ακόμα και για τα αυτονόητα.
Δουλεύουν σαν σκλάβοι, αγοράζουν συνέχεια οποιαδήποτε πανάκριβη και άχρηστη συσκευή τους πασάρουν και ζουν σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους και πανικού. Ακόμα και στην εκκλησία πάνε όχι από αγάπη για τον θεό αλλά από φόβο για την κόλαση.
Έτσι οι πολυεθνικές φαρμάκων κάνουν χρυσές δουλειές με τα αγχολυτικά, τα ηρεμιστικά και όλα τα άλλα καλούδια με τα οποία κρατάνε σε καταστολή τις ανθρώπινες μάζες.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα από ανθρώπους που φοβούνται και την σκιά τους, δουλεύουν ασταμάτητα και καταναλώνουν ασταμάτητα;
Ευτυχώς όμως υπάρχει η δυνατότητα να αναστρέψετε αυτήν την κατάσταση. Αυτή η αγχώδης, μπερδεμένη και ανθυγιεινή ζωή μπορεί να μετατραπεί σε απλή, χαλαρή και ήρεμη. Το μόνο εμπόδιο που έχετε είναι ο φόβος.