Γνωμικά

Η ευτυχία δεν είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας για την επίτευξή της. Η ευτυχία είναι περισσότερο παραπροϊόν άλλων δραστηριοτήτων.

Για αυτό πρέπει να ξέρετε ότι κανένας και τίποτε δεν πρόκειται ποτέ να σας φέρει την ευτυχία «γιατί έτσι».
Άλλοι την κυνηγάτε στις υλικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να αποκτήσετε, όσα και να καταναλώσετε, όσο και να μεγαλώσει η περιουσία σας ή φήμη σας μεταξύ των ανθρώπων, η ευτυχία θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Άλλοι την κυνηγάτε στις πνευματικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να μάθετε, όση μουσική και να ακούσετε, όσα θέατρα και αν πάτε, όσα βιβλία και αν διαβάσετε, σε όσες θρησκείες και αν γίνετε οπαδοί, θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Όλα τα παραπάνω έχουν σχέση με το να περνάτε ευχάριστα ή δυσάρεστα τον χρόνο σας. Αλλά η ευτυχία δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Μόνο το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας ΕΓΩ έχει σχέση με τον χρόνο. Και απαιτείται πολύς χρόνος για να εξηγηθεί αυτό καλύτερα.
Σκεφτείτε το λίγο.

Το στριφνό βιβλίο (ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ)

Με μάτι κακόβουλο. Και φαρμακερό (σαν πάνθηρας).  Αγριεμένο.

Σαν αρπακτικό που παραμονεύει για λεία.

Ρυθμοί, όπως σε ντοκιμαντέρ, αργοί. Καρέ, καρέ ο ιδιότροπος, κυλάει, χρόνος.

Αδρεναλίνη και σβέλτα αντανακλαστικά.

Αισθάνεσαι την γύρω χαρά. Την λύπη. Τον πόνο.

Ψυχοπλάκωμα.

Δεν ξέρεις αν αυτό που νοιώθεις είναι πραγματικό.

Μπα! λες: «της φαντασίας μου είναι».

Αλλά η στάση του άλλου δίνει μια περίεργη γεύση θλίψης.

Καταπιεστικής.

Και δεν μπορείς να κοροϊδεύεσαι άλλο. Αυτό είναι!

Ο πόνος!

Γίνεται δικός σου από μια περίεργη ιδιοτροπία της αντίληψης. Έστω και αν δεν ξέρεις την αιτία.

Νοιώθεις το ατελείωτο κύμα από μιζέριες και αγωνίες να εκπέμπεται από το ανθρώπινο κοπάδι.

Πόσοι στόχοι!

Ένας τρίχινος κόμπος πνίγει τον λαιμό και η ανάσα βγαίνει σφυριχτή.

Νύχια και τένοντες συσπώνται σε θανατερή έκταση.

Δόντια αποκαλύπτονται, μυτερά, σε φοβερό χαμόγελο.

Τα ρουθούνια ανιχνεύουν την μυρωδιά του θύματος.

Το ένστικτο σε κυριεύει και θες να επιτεθείς.

Με γοργόφτερο χέρι να κόψεις τον ομφάλιο λώρο που τροφοδοτεί με αγωνία τον καταπιεσμένο.

Όμως η εμπειρία μέσα στο χρόνο είναι αποκαρδιωτική.

Το θύμα θα αρνηθεί την αλήθεια σου.

Θα φοβηθεί την ελευθερία του.

Θα σφίξει και άλλο τα δεσμά του.

Και το χειρότερο θα ξεχάσει ότι προσπάθησες να τον ελευθερώσεις.

Και το χειρότερο θα διαστρέψει αυτά που του είπες σε φρικτό ψέμα.

Η μυρωδιά του ύπνου κάτω από τον πόνο στο φανερώνει αυτό.

Και το άγριο ζώο μέσα σου κουλουριάζεται… απελπισμένο… εγκαταλείποντας το κυνήγι.

Και ο τρίχινος κόμπος λύνεται σε ένα δάκρυ.

Και εσύ καμώνεσαι πως σκόνη, τάχατες, μπήκε στα μάτια σου.

Για να μην σε νομίσουν για τρελό που κλαίει αναίτια…

Η απάτη του χρέους

Έχετε ακούσει για τον Ζόλταν Πογκάτσα;
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένα «έγκυρο» κανάλι δεν θα τον αναφέρει ποτέ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «μαχόμενος» δημοσιογράφος δεν θα ασχοληθεί μαζί του.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «ειδικός» στην οικονομία, κανένας υπουργός, κανένα κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία από το βιβλίο του.
Και ξέρετε γιατί;
Ο Zoltán Pogátsa είναι Ούγγρος πολιτικός οικονομολόγος και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας. Ασχολείται κυρίως με τα «οικονομικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και την οικονομική ανάπτυξη. Έχει δημοσιεύσει έξι βιβλία και πολλά άρθρα. Είναι τακτικός σχολιαστής στα ουγγρικά και διεθνή ΜΜΕ.
Το 2013 πέρασε έναν χρόνο με μια ελληνική κρατική επιχορήγηση έρευνας στην Αθήνα. Η ΕΡΕΥΝΑ ΑΥΤΗ ΕΜΦΑΝΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ. Συνόψισε τις έρευνές του για την ελληνική κρίση σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο με τίτλο «Η Πολιτική Οικονομία της ελληνικής κρίσης» (Corrupt lazy Greeks? debunking ethnic stereotyping substituting economics).
Αναφέρει ότι ενώ είχαμε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, μόλις μπήκαμε στην ΕΟΚ, διαλυθήκαμε από κάθε άποψη.
Το κείμενο αυτό έχει αγνοηθεί πλήρως από την επιστημονική κοινότητα, και δεν έχει ποτέ αναφερθεί ακαδημαϊκά.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του στα αγγλικά με τίτλο «Διεφθαρμένοι, τεμπέληδες Έλληνες; Απομυθοποιώντας τα εθνικά στερεότυπα που αντικαθιστούν τα Οικονομικά» (Corrupt, lazy Greeks? Debunking Ethnic Stereotyping substituting Economics).
Περιέχει όλα τα στοιχεία που λίγο πολύ τα γνωρίζουμε όλοι και που δείχνουν ότι το χρέος μας είναι μία τεράστια ευρωπαϊκή (και προφανώς και ντόπια) κομπίνα.
Αναφέρει όλους τους μύθους που τόσα χρόνια τώρα πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι οικονομικοί επικυρίαρχοι και τα ντόπια τσιράκια τους.
Και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στις επερχόμενες εκλογές τον νέο εθνοσωτήρα μας τον ΔουΝουΤάκη, εεεμμμ Μητσοτάκη ήθελα να πω.

Γιγάντια φρούτα

Αν και κινδυνεύουμε να μας σώζει ο Μητσοτάκης σε μερικούς μήνες, δεν μπορούσα να μην κάνω μια ανάρτηση για αυτά:
1) Από μία συκιά, σε ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, μάζεψα μερικά σύκα που είχαν ξεραθεί επάνω στο δέντρο. Αυτό είναι το μικρότερο από όλα. Μάλλον πρόκειται για το μικρότερο σύκο παγκοσμίως. Που πρέπει να μπει στα Ρεκόρ Γκίνες. Ήταν πεντανόστιμο.
2) Αγόρασα από έναν γεωργό εδώ δίπλα μερικά πεπόνια. Με κάποιον τρόπο είναι υβρίδιο πεπονιού με κολοκύθα. Είναι μικρά, με περίεργο χρώμα, ωραίο άρωμα και γλυκιά γεύση. Θυμίζουν «κάτι» από κολοκύθι όταν τα τρως.
Δεν μπορώ να πω. Παρά τα παγκόσμια προβλήματα που δημιουργεί η ακραία ηλιθιότητά μας, η Φύση συνεχίζει να έχει κέφια. Εξάλλου δεν θα πέσουν στο δικό της κεφάλι οι επιπτώσεις…

Εμετική ενημέρωση

Σήμερα το πρωί είδα τον Αυτιά να κόπτεται για την ελεύθερη ενημέρωση και τους συνταξιούχους.
Κατασυγκινήθηκα λέμε!
Μπήκα, με λυγμούς, στο διαδίκτυο και έψαξα να βρω το τριώροφο καλύβι που έχτισε ο Αυτιάς στα νότια προάστια.
Όσο και αν προσπάθησα δεν είδα πουθενά το φτωχικό του. Και σε κάποια άρθρα που έλεγαν «Δείτε την βίλα του Αυτιά» αντιμετώπισα κενά τετραγωνάκια.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ (και εμετική) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!!
Όμως δεν ήταν το μόνο εμετικό που βρήκα.
Μέσα τις δήθεν ενημερωτικές ιστοσελίδες έπεσα σε μία πληθώρα τίτλων σαν τους παρακάτω:
Λιώσαμε! Δείτε τα παιχνίδια της…
Ανατριχιαστικό! Σοκάρουν οι εικόνες…
Επική γκάφα! Τι ξεστόμισε η…
Η απίστευτη αποκάλυψη της…
Σαρώνει το ανατρεπτικό τρέιλερ της…
Το συγκλονιστικό post της…
Δεν ξεκόλλαγε από πάνω του…
Πάθαμε πλάκα! Η Έλενα Παπαρίζου με κοντό μαλλί…
Πόζαρε με μαγιό και τρέλανε το διαδίκτυο…
Τα δεκάδες «ενημερωτικά» σάιτ προσπαθούν με τέτοιους ηλίθιους τίτλους να ανεβάσουν τα κλικ τους και να επιπλεύσουν (σαν φελλοί) στο πέλαγος της διαδικτυακής ανοησίας.
Και το χειρότερο είναι ότι έτσι δημιουργούν μία ολόκληρη στρατιά άβουλων καταναλωτών βλακείας, και διαμορφώνουν τα ήθη της κάθε νέας γενιάς.
Φεύγω τώρα. Πάω να αγοράσω χαμομήλι. Το τσάι του είναι ένα από τα καλύτερα αντιεμετικά…

Οι σακάτηδες(;) του Ρίο

Αρχίζουν οι παραολυμπιακοί αγώνες στο Ρίο, ενώ οι διαφημίσεις για την «υπερηφάνεια» των χορηγών εξοργιστικά απανωτές. Και σήμερα ανοίγοντας πριν λίγο την τηλεόραση για την συνήθη τρίλεπτη ενημέρωσή μου άκουσα έναν παρα-αθλητή να λέει: «Όταν βλέπετε παρ-αθλητές μην εστιάζεστε στην αναπηρία, αλλά στο άθλημα».
Αυτό υποθέτω ότι θα ακουστεί πολλές φορές. Προσωπικά όμως έχω κάποιες αντιρρήσεις.
Πρώτον για την πολιτικά ορθή (politically correct αν προτιμάτε τα νεοελληνικά) περιγραφή των αναπήρων:
ΟΧΙ. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται εκεί στο μακρινό Ρίο και όλοι οι άλλοι που αγωνίζονται να ζήσουν αξιοπρεπώς στο ελλαδιστάν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ άτομα με ειδικές ικανότητες ή ειδικές ικανότητες. Είναι ανάπηροι, σακάτηδες, κουτσοί, κουλοί, μισεροί και ότι άλλο «προσβλητικό» επίθετο μπορεί να βρεθεί.
Γιατί με το να τους δίνεις τον παραπλανητικό ορισμό «άτομα με ειδικές ανάγκες» ή τον ακόμα χειρότερο «άτομα με ειδικές ικανότητες» κάνεις ότι χειρότερο μπορεί να γίνει.
Κρύβεις τις τεράστιες ανάγκες τους, ωραιοποιείς φραστικά την κατάσταση και «τους πετάς στα σκυλιά» να προσπαθούν μόνοι τους μέσα στην σκληρή, απάνθρωπη, καπιταλιστική ζούγκλα του «πολιτισμένου» κόσμου. Και έπειτα τους ξεχνάς μέσα στην καταναλωτική σου ευχαρίστηση κάνοντας κλικ με το φορ-τζι κινητό σου ή βγάζοντας σέλφι.
Δεύτερον για το που πρέπει να εστιάζουμε όταν βλέπουμε παραολυμπιακούς αγώνες. Είναι εγκληματικό να εστιάζετε στο άθλημα και όχι στην αναπηρία του αθλητή. Γιατί έτσι ΚΡΥΒΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να ζείτε μέσα στον τρόμο με κλειδωμένα παράθυρα και περιτριγυρισμένοι από σκυλιά δήθεν φύλακες.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να καπνίζετε, να παίρνετε ηρεμιστικά και κάθε είδους παράνομες ουσίες, να μεθάτε με μπόμπες, να κουφαίνεστε στα κλαμπ.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να υιοθετείτε την νεοταξική καταστροφική υποκριτική ψυχολογία και την συμπεριφορά των Δυτικών.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να αδιαφορείτε για τα πάντα εκτός από εκείνα που ενοχλούν άμεσα τον εαυτούλη σας.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει πρόβατα για το σφαγείο, άβουλους καταναλωτές πολιτικών υποσχέσεων και αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΑΣ που σας κάνει να κρύβεστε πίσω από το ένδοξο παρελθόν, αντί να παραδώσετε την πατρίδα σας «πλείονα» από ότι την πήρατε.
Πού βρίσκονται τελικά οι σακάτηδες;
Στο Ρίο ή στο ελλαδιστάν;

Ο απατεώνας νους

Ο ήλιος ανατέλλει και δύει και γυρίζει γύρω από την γη.
Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι πίστευαν για χιλιάδες χρόνια. Και το πίστευαν γιατί αυτό «έβλεπαν» με τα μάτια τους.
Η πραγματικότητα βέβαια είναι άλλη. Αλλά η δύναμη της εντύπωσης είναι τέτοια ώστε συνεχίζουμε να λέμε «ο ήλιος πηγαίνει από την ανατολή προς την δύση».
Τώρα «είδαμε» ότι δεν γυρίζει ο ήλιος γύρω μας αλλά εμείς γύρω του. Και αρχίσαμε να μιλάμε για μία καινούρια ανακάλυψη της επιστήμης. Μέχρι να «δούμε» κάτι καινούριο.
Δυστυχώς έχουμε εκπαιδευτεί να πιστεύουμε σαν αληθινό αυτό που μας λέει ο νους μας. Όλος ο πολιτισμός μας είναι χτισμένος επάνω στον νου και τις διανοητικές αναλύσεις του σχετικά με τον κόσμο γύρω μας. Και αυτές οι αναλύσεις βασίζονται στις πληροφορίες των αισθήσεων. Και σας μπορώ να σας βεβαιώσω ότι οι αισθήσεις είναι ότι πιο αναξιόπιστο εργαλείο έχετε επάνω σας.
Δεν μπορώ να σας πείσω αλλά είναι έτσι.

Ακτινογραφία για όλες τις δουλειές

Είτε ψάχνετε βίδες και καρφιά στο εργαστήριο είτε κουμπιά ή βελόνες, είτε βάφετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία παλιά ακτινογραφία για να σας διευκολύνει στην δουλειά σας.
Φυσικά μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να χρησιμοποιήσετε κάποιο χαρτόνι ή άλλο κατάλληλο υλικό.

Η Ελληνική αυτοκρατορία

Το να ισχυριστείς ότι κάποτε οι Έλληνες κυριαρχούσαν στον κόσμο σου δίνει αυτομάτως τον τίτλο του γραφικού από τους πολύ-πολιτισμένους αγράμματους που ξέρουν μόνο ότι λέει το κόμμα τους.
Έτσι κι αλλιώς η αγραμματοσύνη (που δεν έχει σχέση με τους τίτλους σπουδών) είναι η πιο διαδεδομένη φυσική ιδιότητα/ικανότητα που έχουν οι άνθρωποι.
Ας κερδίσω λοιπόν τους δικούς μου τίτλους του γραφικού:
Πρώτος τίτλος: Κάποτε υπήρξε μία παγκόσμια αυτοκρατορία. Ήταν μια πραγματικά ελληνική αυτοκρατορία! Στην μυθολογία της (δηλαδή στην ξεχασμένη πια ιστορία) περιγράφονται τρεις κατακλυσμοί. Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ζωή της ήταν τεράστιας διάρκειας.
Δηλαδή, υπήρχαν έλληνες επικυρίαρχοι παντού στην υδρόγειο; «Στην Χαβάη για παράδειγμα»; θα ρωτήσετε…
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΑΝ!
 Διαφορετικά εξηγήστε τα παρακάτω στοιχεία. Παρακαλώ μόνο μην χρησιμοποιήσετε ανόητες δικαιολογίες όπως το τραβηγμένο από τα μαλλιά «τυχαίο».
Η περικεφαλαίες, ο μακρύς μανδύας, η Γοργόνα, η κυρίαρχη στάση των αγαλμάτων των ελλήνων θεών και φυσικά ο μαίανδρος είναι πράγματα γνωστά σε όλους σας.

Έτσι λοιπόν έχουμε τα παρακάτω στοιχεία:
α) Όταν ο Κουκ ανακάλυψε την Χαβάη, κατέγραψε το γεγονός ότι οι Χαβανέζοι γνώριζαν τον σίδηρο και ότι έφεραν κάποια ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά (προφανές δείγμα πολύχρονης επιμειξίας με λευκά άτομα).
β) Ο μαίανδρος επικρατεί παντού στην Κίνα, αλλά και στους ναούς των ινδιάνων της Αμερικής.

Μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα σε πολλές περιοχές στο Μεξικό ονομάζονται από τους ντόπιους «Palacios de las Grecas» δηλαδή τα Παλάτια των Ελλήνων…

γ) Ο μυθικός βασιλιάς της Χαβάης, μιμείται την θεά Αθηνά. Το δόρυ του αναφέρεται στις φωτογραφίες σαν «παράξενο» επειδή στην Χαβάη δεν είχαν τέτοιες λόγχες.

δ) Το ελληνικό κράνος υπάρχει παντού από τα αγάλματα του βασιλιά και τα μουσεία μέχρι το οικόσημο της Χαβάης.

ε) Τα περίεργα καπέλα των βουδιστών μοναχών. Προσέξτε τις απομιμήσεις του ελληνικού κράνους, αλλά και το τεράστιο ελληνικό σκουφάκι του ενός στα αριστερά της δεύτερης εικόνας.

ζ) Βλέπετε επίσης την Αζτέκικη, χαβανέζικη, και ινδική εκδοχή του κεφαλιού της Γοργόνας.
Οι χαβανέζοι πολεμιστές, πριν την μάχη, προσπαθούσαν να τρομάξουν τον αντίπαλο μιμούμενοι την τρομερή Γοργώ, που χρησιμοποιούσε η Θεά Αθηνά στην μάχη.

Παραβλέπω δεκάδες άλλα στοιχεία όπως τοπωνύμια (πχ η Αγγλία έχει ένα νησί που λέγεται Μυκήνες!), ελληνικές και ελληνογενείς λέξεις στα πιο απίθανα σημεία του πλανήτη, αρχαιολογικά ευρήματα κλπ.
Παραμένουμε στην ουσία του θέματος και ήρθε η ώρα να κερδίσω το δεύτερο βραβείο γραφικού:
ΝΑΙ! Υπήρχε κάποτε ένας ελληνικός πολιτισμός, ο οποίος επικρατούσε σε παγκόσμιο επίπεδο. Απόρροια του πολιτισμού ήταν και η δημιουργία μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας που άφησε τα ίχνη της παντού στον κόσμο.
Όπως όμως οτιδήποτε υπάρχει στον Κόσμο, υπάκουε και αυτή στον Πρώτο και Απόλυτο Συμπαντικό Νόμο: «Ότι γεννιέται πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς, διαφορετικά πεθαίνει».
Από αυτόν τον νόμο δεν ξεφεύγει κανείς, ούτε το ίδιο το σύμπαν, πόσω μάλλον μία ανθρώπινη αυτοκρατορία.
Έτσι τώρα πια η αρχαία αυτοκρατορία έχει πεθάνει αλλά τα ίχνη της συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα, ενώ τα τελευταία υπολείμματα των  ένδοξων δημιουργών της εξαφανίζονται και αυτά στριμωγμένα στον στενό μητρικό χώρο από όπου πρέπει να ξεκίνησε κάποτε.
Ο τρομακτικά αναπτυγμένος αρχαίος ελληνικός πολιτισμός (μην μπερδεύετε την τεχνολογία με τον πολιτισμό) δεν ήταν παρά η σκιά της σκιάς του πρωταρχικού. Ήταν μία σπίθα από το τελευταίο κάρβουνο μίας τρομερής  πολιτιστικής πυρκαγιάς που κατέκλυσε κάποτε τον πλανήτη.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η μανία των αρχαίων να κάνουν εμφύλιους πολέμους.
Για όλα αυτά ένοχος είναι το «ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΓΩ». Οι άνθρωποι που λατρεύουν το θεοποιημένο και ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ, έχουν την παρακάτω συμπεριφορά:
ΕΓΩ έχω δίκιο και για να το αποδείξω θα σας σφάξω όλους.
ΕΓΩ θα επωφεληθώ με κάθε τρόπο ακόμα και προδίδοντας τους συμπολεμιστές και την πατρίδα μου.
ΕΓΩ κανονίζω τι είναι σωστό και τι όχι.
ΕΓΩ αποφασίζω για τα πάντα.
Αυτό το ΕΓΩ είναι που αποτελεί την δυναμίτιδα στα θεμέλια οποιουδήποτε πολιτισμού. Για να αναπτυχθεί ο οποιοσδήποτε πολιτισμός θα πρέπει να λιγοστεύει συνεχώς το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΓΩ. Όταν πάψει να το κάνει απλά εξαφανίζεται.
Έτσι και εμείς σαν Έλληνες εξαφανιζόμαστε.
Το μόνο που θα παραμείνει στον χώρο της πρώην κραταιάς Ελλάδας και νυν Ελλαδιστάν, θα είναι οι αρχαιολογικοί χώροι και μία σούπα από ημιμαθή, εξαθλιωμένα και παγκοσμιοποιημένα όντα που θα λατρεύουν δύο θεούς: το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ και το 4G κινητό τους.
Έχω άδικο; ΜΑΚΑΡΙ να έχω…

Το στριφνό βιβλίο (ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ)

Η δουλειά μου τελείωσε.

Βρώμικος και σκεπασμένος σκόνη, πασαλειμμένος μαύρο γράσο κουβαλάω τα εργαλεία μου. Μπροστά στην καντίνα κόσμος παίρνει φαγητό.

Επαίτες σκύλοι, φασαρία, και μυρωδιές από σάντουιτς. Κάποιοι πετούν κομμάτια ψωμί στα ζώα που κάθονται και, που κουνώντας με λαχτάρα τις ουρές τους, περιμένουν.

Ένα σκυλάκι άρχισε να με πλησιάζει.

Μοιάζει σαν καρικατούρα. Με πόδια σκεβρωμένα και κοντά.

Τα κόκαλα, όμοια σπασμένα καλάμια, προβάλουν δεξιά και αριστερά. Αηδιαστικά στρεβλά.

Έχω δει και άλλα τέτοια.

Κάθε τόσο γεννιέται και ένα παρόμοιο. Ίσως να φταίει κάποιο γονίδιο. Ίσως οι ακτινοβολίες των μετασχηματιστών. Ίσως και κάποιο από τα άπειρα και επικίνδυνα χημικά που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο.

Το σκυλί χαρούμενο, σαν γελοιογραφία, πηδούσε δίπλα μου κάνοντας χαρές.

Λαχάνιαζε και χτυπιόταν.

Κούναγε την ουρά και γάβγιζε.

Στριφογύριζε μυρίζοντας και ξερογλειφόταν.

Νόμιζε ότι τα σίδερα που κρατούσα ήταν φαγητό. Με λίγη προσπάθεια, ήλπιζε, ίσως να του έδινα κάτι.

Κοίταξα με φρίκη το παραμορφωμένο κορμί.

Και αισθάνθηκα λύπη για την μοίρα του.

Κανονικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερος.

Να γυρνάει στα λιβάδια.

Να τρέχει.

Περήφανος.

Να δίνει μάχες με τους άλλους σκύλους.

Να κυνηγά με την αγέλη του στα δάση.

Και να είναι ελεύθερος.

Και να πεθάνει ελεύθερος.

Με τιμή.

Σαν αληθινός σκύλος.

Τι κατάντια!

Τώρα εδώ, μέσα στη σκόνη και στις σκουριές, βρώμικος και ελεεινός, ανάπηρος και αγνοημένος, κακάσχημος ζήτουλας, ικετεύει για ένα ξεροκόμματο διακινδυνεύοντας να φάει κλωτσιές.

Ο άθλιος σακάτης με πλησίασε και με ένα τελευταίο σκέρτσο αναπήδησε κοιτώντας με.

Έμεινα αποσβολωμένος.

Τα μάτια του παιχνιδιάρικα, καθαρά και αθώα τρύπησαν την ψυχή μου και με δηλητηρίασαν με όλη την σκυλίσια τους αγνότητα.

Και για μια στιγμή εγώ, ο σπουδαίος άνθρωπος, ο παντοδύναμος, με όλο τον τεχνολογικό μου πολιτισμό και τα επιτεύγματά μου ευχήθηκα να μπορούσα να αποκτήσω τα μάτια του.

Έστω και αν τα πόδια μου θα ήταν στρεβλά σαν τα δικά του.