Γνωμικά

Τα λουλούδια του αύριο κρύβονται μέσα στους σπόρους του σήμερα.

Πρόκειται για μία πολύ καλή και ποιητική περιγραφή του νόμου της Ανταπόδοσης: του Κάρμα και του Ντάρμα.
Θα μπορούσα να συμπληρώσω: Τα βάσανα του αύριο κρύβονται μέσα στις πράξεις του σήμερα.
Θέλετε ένα παράδειγμα;
Αν καπνίζετε κάποια στιγμή θα πάθετε καρκίνο του πνεύμονα. Τον φυτεύετε σήμερα και αυτός «ανθίζει» αύριο.
Έτσι, μην παραπονιόσαστε για τα σημερινά σας βάσανα. Εσείς οι ίδιοι τα επιδιώξατε και τα προκαλέσατε με τις πράξεις σας.
Το πρόβλημα γενικά δεν είναι τα βάσανα που έχετε σήμερα, αλλά τα λάθη που κάνετε σήμερα.
Τα σημερινά βάσανα κάποια στιγμή θα περάσουν, αν βέβαια ο λάθος σπόρος δεν είναι τεράστιος.
Αλλά γιατί να επιμένετε να φυτεύετε καινούρια βάσανα στον κήπο σας;
Δεν αξίζει τον κόπο να μάθετε να σταματήσετε αυτήν την επιζήμια συνήθεια;
Σκεφτείτε το λίγο…

Η αρχαία μπαταρία (της Βαγδάτης)

Το 1938, ο Γερμανός αρχαιολόγος Wilhelm Konig, ανακάλυψε στο Ιράκ την περίφημη «Μπαταρία της Βαγδάτης». Η «μπαταρία» αποτελείται από ένα πήλινο βάζο, έναν χάλκινο κύλινδρο και μια σιδερένια ράβδο στερεωμένα όλα μαζί με πίσσα.
Φυσικά η κατεστημένη «επιστήμη» απέρριψε αμέσως την πιθανότητα να υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια μπαταρία.
Δυστυχώς για αυτούς η μπαταρία της Βαγδάτης δεν έχει πάει σχολείο και έτσι δεν ξέρει ότι δεν πρέπει να υπάρχει.
Στο βίντεο θα δείτε πόσο απλό είναι να κατασκευάσετε μία τέτοια μπαταρία.

Φτιάξτε κάρβουνο μόνοι σας

Εφόσον έχετε κάποιο κήπο και λίγο χρόνο, μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας το δικό σας κάρβουνο. Το κόλπο είναι απλό. Μπορείτε μάλιστα να φτιάξετε μεγάλη ποσότητα ακόμα και για να πουλήσετε, αν βέβαια βρίσκεστε σε βολικό μέρος.
Δεν χρειάζεται να αγοράζετε ορυκτό κινέζικο κάρβουνο σε τουβλάκια ή εισαγόμενο «ελληνικό».
Αλλά το λιγότερο, θα μάθετε στα παιδιά σας ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός από τα σκουλαρίκια, τα τατουάζ, τα κινητά και τα τάμπλετ.

Στοίχημα για την τράπεζα Αττικής

Μετά τον τρομερό αγώνα του Τσίπρα για την δημοκρατία και την διαφάνεια (για αυτό δεν τον ψηφίσατε;), έχουμε μία από τα ίδια. Υπουργοί, στελέχη, επιχειρηματίες και τράπεζες έχουν δημιουργήσει μία δημοκρατικότατη νέα διαπλοκή, εκλεγμένη από τον λαό, για να φάνε και αυτοί κανένα φράγκο. Τι, μόνο η ΝΔ και το Πασοκ θα τρώνε;
Και όλοι μαζί αλληλοκατηγορούνται ποιος έφαγε τα περισσότερα: ο Σύριζα ή η ΝΔ και το Πασοκ; Και αφού οι «άλλοι» έφαγαν περισσότερα από αυτούς δεν δικαιούνται να φωνάζουν!
Και τώρα το στοίχημα.
Όπως έγινε και με το χρηματιστήριο πάτε στοίχημα ότι σε λίγο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα θυμάται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων που χάθηκαν στην μαύρη τρύπα της Άττικα;
Μην βάλετε γιατί θα χάσετε! ΗΔΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ…
Απλά θα σας βάλουν να τα πληρώσετε και αυτά.
Ά! Και μην ξεχάσετε να βγάλετε κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές το Ποτάμι ή κάποιο άλλο δημοκρατικό κώμα.
Να φάνε και αυτοί κάτι…

Το στριφνό βιβλίο (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία:

Ήτανε λέει κάποτε στην Μικρά Ασία οι Ζεϊμπέκηδες.

Οι Zεϊμπέκηδες ήταν σκληροτράχηλοι, ανυπότακτοι και θαρραλέοι. Εξισλαμισμένοι Έλληνες.

Πιθανόν και από άλλες φυλές. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το θάρρος, η γενναιότητα, η παλικαριά, η ανδρεία και όλες αυτές οι ιδιότητες που κάνουν τους ανθρώπους να μοιάζουν και να μην τους χωρίζει η φυλή και το χρώμα τους.

Στα ζεϊμπέκικα χωριά λοιπόν, στα πανηγύρια, μαζευόντουσαν οι πολεμιστές και αγωνιζόντουσαν μεταξύ τους για να αποδείξουν την ανδρεία και την λεβεντιά τους. Έτσι σε έναν τέτοιο αγώνα πήρε μέρος και ένας γενναίος άνδρας, αρχηγός κάποιου χωριού.

Οι ζεϊμπέκηδες «πολεμούσαν» μεταξύ τους χορεύοντας και δείχνοντας την ευλυγισία και την ταχύτητά τους. Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός και δύσκολα μπορούσε να επικρατήσει κάποιος.

Τότε ένας γέρος σοφός πλησίασε τον ήρωα της ιστορίας και του είπε:

-Έλα να σου πω ένα μυστικό. Με αυτό θα χορέψεις έναν χορό τόσο λεβέντικο που κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να χορέψει σαν και σένα όσο και αν προσπαθήσει.

Και ο πολεμιστής άκουσε και όταν ήρθε η σειρά του να χορέψει στάθηκε στην μέση της πλατείας. Έμεινε ακίνητος.

Άκουσε την μουσική. Την αισθάνθηκε βαθιά στην καρδιά του.

Ξέχασε τους διαγωνισμούς και τις προκλήσεις. Τα βήματα του χορού και τον ρυθμό. Η ψυχή του πέταξε ψηλά και τα πόδια του την ακολούθησαν. Πήδηξε και στριφογύρισε. Σταματούσε και ξεκίναγε χωρίς σκοπό και χωρίς ρυθμό. Ανεβοκατέβαινε ακράτητος παρασυρμένος από το μεράκι της καρδιάς του.

Και όταν τελείωσε όλοι, με μια φωνή, τον ανακήρυξαν αρχηγό μένοντας έκθαμβοι από τον χορό που χόρεψε.

Και πράγματι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να μιμηθεί και να χορέψει εκείνον τον χορό.

Ούτε και αυτός ο ίδιος ακόμα.

Έτσι ξαναγεννήθηκε ο αρχαίος Ζεϊμπέκικος.

Γκαίμπελς ή Κατσίμη;

Δεν ξέρω αν είσαστε πολύ δημοκράτες και δεν αντέχετε τον Γκαίμπελς.
Εγώ είμαι πολύ δημοκράτης για να αντέξω την Μαριλένα Κατσίμη. Η οποία το παίζει «δημοκρατία» με πολύ αθώο ύφος, μόνο που με τον πολύπαθο αυτό όρο εννοεί οτιδήποτε βολεύει την ανθελληνική ιδεολογία και πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γκαίμπελς πρώτα-πρώτα ήταν τίμιος. Ήθελε να «φτιάξει» την Γερμανία σύμφωνα με τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη του (επί τη ευκαιρία ο εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ είναι παιδάκι του κομμουνισμού).
Έλεγε ασύστολα ψέματα για να πείσει τις μάζες και δεν κρυβόταν πίσω από «δημοκρατικές ευαισθησίες». Ποτέ δεν είπε για παράδειγμα «Καλέ, τι τους χρειαζόμαστε τους εβραίους με τόση ανεργία; Ας τους στείλουμε κάπου αλλού». Ήθελε να καθαρίσει την Γερμανία και το προσπάθησε.
Αντίθετα η Κατσίμη (που περιέργως δεν έχει γονείς αλλά φύτρωσε και αυτή σαν τον Τσίπρα) είναι πολύ δημοκράτισσα.
Και κόπτεται εκτός από τα δικαιώματα των ΛΑΘΡΟμεταναστών (όλοι ίδιοι και ίσοι είμαστε εξάλλου για τον νεοταξικό αριστερό χυλό), και για τα ελληνόπαιδα. Και είπε με το γνωστό αχρεία αθώο ύφος της: «Να καταργήσουμε τα αρχαία. Τι χρειάζονται; Τα παιδιά δεν μαθαίνουν τίποτε».
Αφήστε που τα αρχαία είναι νεκρή και ξεπερασμένη γλώσσα. Για παράδειγμα ποιος λέει σήμερα λέξεις όπως αλεξικέραυνο, τοξοβολία, κωπηλασία, άρση βαρών, άρτος και θεάματα, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, πολυκατοικία, ανελκυστήρας, αεροπλάνο, αγγειακή εμβολή, οικοδόμος και άλλες τέτοιες εθνικοφασιστικές λέξεις;
Όλοι λέμε διωξοκέραυνο, τοξο-ρίξιμο, κουπο-τράβηγμα, σήκωμα βαρών, ψωμί και θεάματα, μάτι αντί για μάτι, πολυσπίτι, πανωτραβηχτής, αεροπεταχτήρι, σωληνικό βούλωμα, σπιτοφτιάχτης.
Καλή ιδέα αυτή η κατάργηση! Και μαθηματικά δεν μαθαίνουν τα παιδιά, και φυσική δεν μαθαίνουν και γεωγραφία δεν μαθαίνουν και ιστορία δεν μαθαίνουν, και τίποτε από όσα διδάσκονται στα σχολεία δεν χρειάζεται στην επερχόμενη (και νεοταξική) κοινωνία του προλεταριάτου που ονειρεύεται η Κατσίμη. Άρα μπορούμε να καταργήσουμε τα πάντα!!!
Στο σχολείο θα διδάσκεται μόνο απλοϊκή γραφή και ανάγνωση για να μπορούν οι μαθητές να μαθαίνουν για την ζωή και τα έργα του Στάλιν, και των άλλων δημοκρατών που τόσο μόχθησαν για τους καταπιεσμένους «αγρότες, εργάτες και φοιτητές».
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ η Κατσίμη δεν θα έχει αντίρρηση να μαθαίνουν τα παιδιά τούρκικα, έτσι για να «εξοικειώνονται με διαφορετικά επίπεδα και είδη λόγου». Εξάλλου τα τουρκικά χρησιμεύουν πάρα πολύ στην καθημερινότητά μας όπως όλοι ξέρετε.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΥΣΙΚΑ ούτε λόγος να γίνεται για την απλοποίηση των «δύσκολων» γραμμάτων της τουρκικής που είναι γεμάτα τόνους. Μόνο τα ελληνικά «δύσκολα» γράμματα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ προς όφελος της παιδείας.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε για τα «δύσκολα» τούρκικα γράμματα (τα εισαγωγικά χρυσώνουν το χάπι) και μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ το Φύλλο της Εφημερίδας της κυβερνήσεως.
Τι κι αν όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια σε παγκόσμιο επίπεδο διδάσκουν αρχαία ελληνικά;
Τι κι αν ακόμα και οι Τούρκοι διδάσκουν στο πανεπιστήμιο αρχαία ελληνικά;
Τι κι αν οι αξιωματικοί του στρατού των αμερικανών διδάσκονται τους αρχαίους συγγραφείς από το πρωτότυπο;
Κάποτε πρέπει να τελειώσουμε με αυτήν την παρωχημένη εθνικο-φασιστική υστερία.

Γνωμικά

Η ευτυχία δεν είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας για την επίτευξή της. Η ευτυχία είναι περισσότερο παραπροϊόν άλλων δραστηριοτήτων.

Για αυτό πρέπει να ξέρετε ότι κανένας και τίποτε δεν πρόκειται ποτέ να σας φέρει την ευτυχία «γιατί έτσι».
Άλλοι την κυνηγάτε στις υλικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να αποκτήσετε, όσα και να καταναλώσετε, όσο και να μεγαλώσει η περιουσία σας ή φήμη σας μεταξύ των ανθρώπων, η ευτυχία θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Άλλοι την κυνηγάτε στις πνευματικές απολαύσεις. Αλλά όσα και να μάθετε, όση μουσική και να ακούσετε, όσα θέατρα και αν πάτε, όσα βιβλία και αν διαβάσετε, σε όσες θρησκείες και αν γίνετε οπαδοί, θα ξεγλιστράει συνέχεια από τα χέρια σας.
Όλα τα παραπάνω έχουν σχέση με το να περνάτε ευχάριστα ή δυσάρεστα τον χρόνο σας. Αλλά η ευτυχία δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Μόνο το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας ΕΓΩ έχει σχέση με τον χρόνο. Και απαιτείται πολύς χρόνος για να εξηγηθεί αυτό καλύτερα.
Σκεφτείτε το λίγο.

Το στριφνό βιβλίο (ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ)

Με μάτι κακόβουλο. Και φαρμακερό (σαν πάνθηρας).  Αγριεμένο.

Σαν αρπακτικό που παραμονεύει για λεία.

Ρυθμοί, όπως σε ντοκιμαντέρ, αργοί. Καρέ, καρέ ο ιδιότροπος, κυλάει, χρόνος.

Αδρεναλίνη και σβέλτα αντανακλαστικά.

Αισθάνεσαι την γύρω χαρά. Την λύπη. Τον πόνο.

Ψυχοπλάκωμα.

Δεν ξέρεις αν αυτό που νοιώθεις είναι πραγματικό.

Μπα! λες: «της φαντασίας μου είναι».

Αλλά η στάση του άλλου δίνει μια περίεργη γεύση θλίψης.

Καταπιεστικής.

Και δεν μπορείς να κοροϊδεύεσαι άλλο. Αυτό είναι!

Ο πόνος!

Γίνεται δικός σου από μια περίεργη ιδιοτροπία της αντίληψης. Έστω και αν δεν ξέρεις την αιτία.

Νοιώθεις το ατελείωτο κύμα από μιζέριες και αγωνίες να εκπέμπεται από το ανθρώπινο κοπάδι.

Πόσοι στόχοι!

Ένας τρίχινος κόμπος πνίγει τον λαιμό και η ανάσα βγαίνει σφυριχτή.

Νύχια και τένοντες συσπώνται σε θανατερή έκταση.

Δόντια αποκαλύπτονται, μυτερά, σε φοβερό χαμόγελο.

Τα ρουθούνια ανιχνεύουν την μυρωδιά του θύματος.

Το ένστικτο σε κυριεύει και θες να επιτεθείς.

Με γοργόφτερο χέρι να κόψεις τον ομφάλιο λώρο που τροφοδοτεί με αγωνία τον καταπιεσμένο.

Όμως η εμπειρία μέσα στο χρόνο είναι αποκαρδιωτική.

Το θύμα θα αρνηθεί την αλήθεια σου.

Θα φοβηθεί την ελευθερία του.

Θα σφίξει και άλλο τα δεσμά του.

Και το χειρότερο θα ξεχάσει ότι προσπάθησες να τον ελευθερώσεις.

Και το χειρότερο θα διαστρέψει αυτά που του είπες σε φρικτό ψέμα.

Η μυρωδιά του ύπνου κάτω από τον πόνο στο φανερώνει αυτό.

Και το άγριο ζώο μέσα σου κουλουριάζεται… απελπισμένο… εγκαταλείποντας το κυνήγι.

Και ο τρίχινος κόμπος λύνεται σε ένα δάκρυ.

Και εσύ καμώνεσαι πως σκόνη, τάχατες, μπήκε στα μάτια σου.

Για να μην σε νομίσουν για τρελό που κλαίει αναίτια…

Η απάτη του χρέους

Έχετε ακούσει για τον Ζόλταν Πογκάτσα;
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένα «έγκυρο» κανάλι δεν θα τον αναφέρει ποτέ.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «μαχόμενος» δημοσιογράφος δεν θα ασχοληθεί μαζί του.
ΦΥΣΙΚΑ κανένας «ειδικός» στην οικονομία, κανένας υπουργός, κανένα κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία από το βιβλίο του.
Και ξέρετε γιατί;
Ο Zoltán Pogátsa είναι Ούγγρος πολιτικός οικονομολόγος και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας. Ασχολείται κυρίως με τα «οικονομικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και την οικονομική ανάπτυξη. Έχει δημοσιεύσει έξι βιβλία και πολλά άρθρα. Είναι τακτικός σχολιαστής στα ουγγρικά και διεθνή ΜΜΕ.
Το 2013 πέρασε έναν χρόνο με μια ελληνική κρατική επιχορήγηση έρευνας στην Αθήνα. Η ΕΡΕΥΝΑ ΑΥΤΗ ΕΜΦΑΝΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ. Συνόψισε τις έρευνές του για την ελληνική κρίση σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο με τίτλο «Η Πολιτική Οικονομία της ελληνικής κρίσης» (Corrupt lazy Greeks? debunking ethnic stereotyping substituting economics).
Αναφέρει ότι ενώ είχαμε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, μόλις μπήκαμε στην ΕΟΚ, διαλυθήκαμε από κάθε άποψη.
Το κείμενο αυτό έχει αγνοηθεί πλήρως από την επιστημονική κοινότητα, και δεν έχει ποτέ αναφερθεί ακαδημαϊκά.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του στα αγγλικά με τίτλο «Διεφθαρμένοι, τεμπέληδες Έλληνες; Απομυθοποιώντας τα εθνικά στερεότυπα που αντικαθιστούν τα Οικονομικά» (Corrupt, lazy Greeks? Debunking Ethnic Stereotyping substituting Economics).
Περιέχει όλα τα στοιχεία που λίγο πολύ τα γνωρίζουμε όλοι και που δείχνουν ότι το χρέος μας είναι μία τεράστια ευρωπαϊκή (και προφανώς και ντόπια) κομπίνα.
Αναφέρει όλους τους μύθους που τόσα χρόνια τώρα πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι οικονομικοί επικυρίαρχοι και τα ντόπια τσιράκια τους.
Και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στις επερχόμενες εκλογές τον νέο εθνοσωτήρα μας τον ΔουΝουΤάκη, εεεμμμ Μητσοτάκη ήθελα να πω.

Γιγάντια φρούτα

Αν και κινδυνεύουμε να μας σώζει ο Μητσοτάκης σε μερικούς μήνες, δεν μπορούσα να μην κάνω μια ανάρτηση για αυτά:
1) Από μία συκιά, σε ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, μάζεψα μερικά σύκα που είχαν ξεραθεί επάνω στο δέντρο. Αυτό είναι το μικρότερο από όλα. Μάλλον πρόκειται για το μικρότερο σύκο παγκοσμίως. Που πρέπει να μπει στα Ρεκόρ Γκίνες. Ήταν πεντανόστιμο.
2) Αγόρασα από έναν γεωργό εδώ δίπλα μερικά πεπόνια. Με κάποιον τρόπο είναι υβρίδιο πεπονιού με κολοκύθα. Είναι μικρά, με περίεργο χρώμα, ωραίο άρωμα και γλυκιά γεύση. Θυμίζουν «κάτι» από κολοκύθι όταν τα τρως.
Δεν μπορώ να πω. Παρά τα παγκόσμια προβλήματα που δημιουργεί η ακραία ηλιθιότητά μας, η Φύση συνεχίζει να έχει κέφια. Εξάλλου δεν θα πέσουν στο δικό της κεφάλι οι επιπτώσεις…