Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Το σκάνδαλο της Νοβάρτις ξέσπασε [ή μάλλον ανακινήθηκε ως προπέτασμα καπνού για το Μακεδονικό] σχεδόν στην επέτειο ενός άλλου παλαιότερου σκανδάλου.
Στις 6 Φεβρουαρίου του 1976 διέρρευσε στα ΜΜΕ ότι η αμερικανική Λόκχιντ έδωσε 22 εκατομμύρια δολάρια [τόσα έγιναν γνωστά] για να «προωθήσει» τα προϊόντα της σε διάφορα κράτη. Οι «υψηλά ιστάμενοι» που τα τσέπωσαν ήταν από την Ολλανδία, την Σουηδία, την Ιαπωνία, την Τουρκία, την Ιταλία και το Μεξικό.
Από τότε και μετά έχουν ξεσπάσει δεκάδες παγκόσμια και ελληνικά σκάνδαλα.
Δεν μπορώ να τα αναφέρω γιατί δεν κρατάω αρχεία, αλλά μπορώ να σας πω τα εξής:
Πρώτον: Πάντοτε τα σκάνδαλα αποσιωπούνται. Γίνεται κάποια φασαρία, ο κόσμος ξεχνάει πολύ βολικά τα τρέχοντα προβλήματα και στο τέλος το σκάνδαλο είτε μπαίνει στο αρχείο είτε κουκουλώνεται στα γρήγορα αφού την πληρώσει κάποιος παρακατιανός, ο οποίος δεν είχε την εξυπνάδα να κρατάει στοιχεία για τους «συντρόφους». Πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Τσοχατζόπουλος.
Δεύτερον: Κάθε ελληνική κυβέρνηση ξεκινάει μία δικαστική έρευνα για ένα «σοβαρό» σκάνδαλο της προηγούμενης. Όταν πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ανέβει η ΝΔ, ο Μητσοτάκης θα εξαπολύσει και αυτός μία νέα δικαστική έρευνα για την «κάθαρση» της πολιτικής ζωής από τα συριζαίικα σκάνδαλα. Και όταν πέσει και ο Μητσοτάκης, ο επόμενος θα κάνει τα ιδία εναντίον του.
Τρίτον: Κανένας από τους φοβερούς, τρομερούς, αδέκαστους, μαχητικούς, αδιαπραγμάτευτους δημοσιογράφους δεν ασχολείται [αφού έχει και την σχετική δυνατότητα] να μαζέψει τα σκάνδαλα από τότε που έπεσε η χούντα μέχρι σήμερα και να δείξει αυτήν την αλυσίδα πανομοιότυπων γεγονότων.
Βλέπετε υπάρχει η περίπτωση να ξυπνήσουν οι χαχόλοι-υπήκοοι και να αρχίσουν να αναρωτιούνται.

Γνωμικά

Ο Ισοκράτης θεωρεί μορφωμένους:
-Αυτούς που ελέγχουν τις δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.
-Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τις συνδιαλλαγές τους.
-Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα. 
-Αυτούς που δε νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους.
-Αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους.

Πρόκειται για το μικρότερο σχόλιο που έκανα μέχρι σήμερα: Εσείς πιστεύετε ότι ο Ισοκράτης θα σας θεωρούσε μορφωμένους; 

Συλλ-αλητήρια και αλητήριοι

Τελικά τι κατάφεραν οι μερικές χιλιάδες μισαλλόδοξοι, φασίστες που δεν έχουν ιδέα τι καλό πάει να μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι πέτυχαν που άκουσαν τα παραμύθια της αντιπολίτευσης και αυτού του παλιοφασίστα του Μίκυ Θεοδωράκη;
Τίποτε δεν κατάφεραν. Εξάλλου είναι απόλυτα γνωστό ότι πάντοτε μία αριστερή κυβέρνηση [που στηρίζεται «αλα ΕΣΣΔ» από τις αυθόρμητες εκδηλώσεις των δημοκρατικών συλλογικοτήτων] ξέρει από συναδέλφωση των λαών και από ανοικτά σύνορα φιλίας.

Μακεδονία, εθνικός διχασμός και πόλεμος

Είχα προγραμματίσει να κάνω την ανάρτηση με τίτλο «Νέο ατύχημα με πολεμικό πλοίο» αλλά τα γεγονότα με αναγκάζουν να τον αλλάξω.
Υποθέτω ότι όλοι καταλαβαίνετε ότι έφτασε η ώρα για την μοιρασιά των νότιων Βαλκανίων. Τα πετρέλαια στο Ιόνιο [που τα εκμεταλλεύονταν οι Γερμανοί επί Κατοχής!], η ανάγκη εισδοχής νέων κρατών-δούλων στην ΕΕ, η ανάγκη επέκτασης του ΝΑΤΟ με την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αμερικανική βάση στα Σκόπια, έκαναν όλους τους «φίλους» μας να ενδιαφέρονται ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ για την διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας.
Και αν δεν υπακούσουμε, θα έχουμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ εθνικό διχασμό και πόλεμο με τους γείτονες. Αυτό είναι ένα έργο παιγμένο και ξαναπαιγμένο. Να σας θυμίσω μόνο την Μικρασιατική καταστροφή και την Κύπρο. Και ήδη οι «δημοκρατικές συλλογικότητες» του ΣΥΡΙΖΑ απειλούν καθαρά με βία, αίμα και δολοφονίες, αφού έχουν αναλάβει εργολαβικά «να μας σώσουν από τον φασισμό». Απειλούν ακόμα και την ίδια τους την κυβέρνηση.
Το πρόβλημά μου δεν είναι ο πόλεμος. Αυτός έτσι κι αλλιώς θα γίνει. ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Το πρόβλημά μου δεν είναι οι ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ για εμάς εξωτερικές επεμβάσεις των «φίλων και συμμάχων» μας. Αυτές ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ βασισμένες στην καταπληκτική και διαχρονική αυτοκαταστροφική μας εγωπάθεια.
Το πρόβλημά μου είναι πόσοι φουκαράδες μάχιμοι θα σκοτωθούν χωρίς λόγο μέσα σε άθλιας ποιότητας πλοία, άρματα μάχης και αεροπλάνα. Μην ξεχνάτε τους νεκρούς που είχαμε πρόσφατα όταν έπεσε ένα ελικόπτερο που πέταγε από το 1960…
Μπορεί να είμαστε πράγματι μία τοπική υπερδύναμη, αλλά έχουμε ακόμα μία τεράστια ποσότητα από σακαράκες για πολεμικό υλικό. Τις συντηρούμε με το αίμα μας για να καταστραφούν πανεύκολα σε πρώτη ευκαιρία. Και  [πάω στοίχημα} ότι ακόμα υπάρχουν μόνιμοι του στρατού που μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν με τον παλιό λαϊκό τίτλο «καραβανάδες» με την έννοια ότι πρόκειται για άτομα ημιμαθή. Φυσικά σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκει το σύνολο των στρατιωτικών της χώρας. Ορίστε η μετονομασμένη ανάρτηση:

Πριν μερικές το αρματαγωγό Λέσβος παρασύρθηκε από τον αέρα και χτύπησε στην προκυμαία κάνοντας μία ρωγμή δύο μέτρων. Αν και προφανώς έφταιγε ο πολύ δυνατός άνεμος, ίσως να υπάρχει και μία άλλη μικρή, κρυφή αιτία που κάποτε ελπίζω να εκλείψει.
Τελικά περιμένατε κάτι καλύτερο από ένα σαπιοκάραβο που κατασκευάστηκε το 1942 και επισκευάζεται με μεταχειρισμένα ανταλλακτικά, από ημιμαθείς τεχνικούς;
Αν μάλιστα προσθέσουμε ότι μία μερίδα των μονίμων αξιωματικών [όχι όλοι βέβαια] είναι «καραβανάδες», με την έννοια ότι δεν είναι και τόσο έξυπνοι ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη ικανότητα, εφόσον ο καπετάνιος του ήταν τέτοιος τότε το ατύχημα ήταν αναμενόμενο.
Μιλώντας από δική μου πείρα θα σας διηγηθώ τέσσερα περιστατικά που δείχνουν ότι μία μερίδα μονίμων είναι ημιμαθείς, εγκληματικά αδιάφοροι και ανίκανοι.
Υπηρέτησα στον Αετό, ένα από τα «θηρία» που ναυπηγήθηκαν την ίδια περίπου περίοδο με το Λέσβος.  Μπορώ να τον χαρακτηρίσω «ντενεκέ μίας χρήσεως», αφού οι αμερικανοί ενδιαφέρονταν να φτιάξουν πολλά πλοία -όσο πιο γρήγορα γινόταν- για τις ανάγκες της εποχής.
1] Σε μία από τις περιπολίες κάναμε άσκηση πυρκαγιάς. Τα αγήματα ανέβηκαν στο κατάστρωμα, άπλωσαν τις μάνικες και εγώ στο μηχανοστάσιο εκκίνησα την αντλία πυρκαγιάς για να δώσω νερό στο δίκτυο. Ανέβασα την πίεση στις δέκα ατμόσφαιρες, σύμφωνα με τις οδηγίες. Τότε ήρθε έντρομος ο «καραβανάς» της βάρδιας και κατέβασε την πίεση στις δύο ατμόσφαιρες λέγοντας ότι το δίκτυο ήταν σάπιο και μπορεί να έσπαζε κάποια σωλήνα οπότε τι θα κάναμε μετά; Δεν ήθελε να έχει την ευθύνη αν έσπαζε κάποια σωλήνα, και προφανώς το μυαλό του δεν έφτανε να σκεφτεί τι θα γινόταν αν οι σωλήνες έσπαζαν εάν ξέσπαζε πραγματική φωτιά και δεν θα είχαμε νερό να την σβήσουμε.
2] Στην γενική συντήρηση που έγινε κάποια στιγμή, είχα αναλάβει να επισκευάζω διάφορα επιστόμια. Έλυσα λοιπόν το κεντρικό απομονωτικό επιστόμιο που έφερνε νερό από την θάλασσα, για ψύξη στο ηλεκτροστάσιο. Ανακάλυψα ότι μέσα δεν είχε «γλώσσα» άγνωστο από πότε. Για να μην σας ζαλίζω με τεχνικές λεπτομέρειες, αν έσπαγε η σωλήνα ψύξης μόνο αυτό το επιστόμιο θα εμπόδιζε την θάλασσα να κατακλύσει τον χώρο και να βγάλει εκτός μάχης το καράβι. Πήγα στον πρώτο μηχανικό και του το ανέφερα. Τελικά το επιστόμιο έμεινε ΧΩΡΙΣ να επισκευαστεί.
3] Μία τουλάχιστον φορά τον μήνα λύναμε την κινητήρια μηχανή γιατί παρουσίαζε διαρροή. Αλλάζαμε το τρύπιο χιτώνιο χρησιμοποιώντας άλλο μεταχειρισμένο, από εκείνα που είχαν βγει από άλλες παλιές κατεστραμμένες μηχανές αποσυρμένων πλοίων. Πολλές φορές μάλιστα τα χιτώνια ήταν ήδη τρύπια και κάναμε τελικά διπλή δουλειά. Έτυχε να μείνουμε στο μηχανοστάσιο δουλεύοντας συνεχώς για 18 ώρες για μία και μοναδική διαρροή, αφού ακόμα και τα εργαλεία που είχαμε ήταν άθλια σε ποιότητα. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι το ψυγείο της μηχανής ήταν τρύπιο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έμπαινε θάλασσα και προκαλούσε πολλές διαβρώσεις, εξ ού και τα τρυπήματα των χιτωνίων. Το ανέφερα και αυτό στον πρώτο μηχανικό, αφού ήμουνα υπεύθυνος μηχανοστασίου. Αυτός έγραψε το θέμα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ποιος ξέρει πόσο χρήμα και κόπος πήγε στράφι λόγω αυτού του ψυγείου και φυσικά λόγω της «υπευθυνότητας» του μονιμά.
4] Κάποτε πήγαμε να «δέσουμε» σε ένα νησί του Αιγαίου, δεν θυμάμαι πλέον πιο. Η θάλασσα ήταν λάδι και επικρατούσε παντελής άπνοια. Ο Αετός είχε δύο έλικες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσε να «παρκάρει» πολύ εύκολα. Δείτε στο σκίτσο για να καταλάβετε.
Πάνω μέρος της εικόνας:
Το καράβι έπρεπε να δέσει έναν κάβο [καραβόσχοινο] στην σημαδούρα. Έπειτα με όπισθεν πλησιάζει στην προκυμαία και εκεί δένει με έναν ή και δύο κάβους, ανάλογα με την κατάσταση. Πρόκειται για έναν χειρισμό που σε τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες δεν απαιτούσε πάνω από είκοσι λεπτά, άντε μισή ώρα για να γίνει «προσεκτικά».
Κάτω μέρος της εικόνας:
Ο δικός μας κυβερνήτης έκανε το εξής: πρώτα έδεσε το καράβι στην σημαδούρα με τον κάβο. Έπειτα πέρασε από το βαρούλκο που υπήρχε στην πλώρη έναν άλλον κάβο και τον άπλωσε μέχρι το πίσω μέρος του καραβιού. Ο κάβος δέθηκε με δεύτερο κάβο χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο ναυτικό κλειδί. Έπειτα η βάρκα μας έδεσε τον δεύτερο κάβο στην προκυμαία. Κατόπιν με τεράστια δυσκολία φέραμε το καράβι στην θέση του τραβώντας αργά-αργά με το βαρούλκο, αντί να χρησιμοποιήσουμε τις μηχανές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χρειαστήκαμε τρεισήμισι ώρες για να κάνουμε κάτι που ένας καλός καπετάνιος θα έκανε σε δεκαπέντε λεπτά.
Χωρίς ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ να θεωρώ τέτοιου επιπέδου όλους τους μόνιμους αξιωματικούς, προφανώς το φαινόμενο δεν έχει εκλείψει. Τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τέτοια χαζά ατυχήματα δεν θα πάψουν ποτέ να συμβαίνουν.

Το ξέρατε ότι το 2017 ήταν αφιερωμένο στον Νίκο Καζαντζάκη;

Σιγά μην το ξέρατε και σιγά μην αφήνανε τα κανάλια την μαγειρική, τα χαζά τηλεπαιχνίδια και τα λαχεία για να ασχοληθούν με τον Καζαντζάκη.
Εξάλλου σε τί θα μας ωφελούσε; Δεν είχε καν ένα τατουάζ. Δεν έγραψε ούτε καν μία συνταγή μαγειρικής…

Εβραϊκή πλέον η Μακεδονία;

ΦΥΣΙΚΑ δεν μπορώ να γνωρίζω τις προθέσεις των Εβραίων, αλλά προσωπικά [ειδικά με την τόση πρεμούρα που έπιασε ΝΑΤΟ και ΕΕ να λυθεί το σκοπιανό] θεωρώ λογικό ότι δεν θα είναι και τόσο υγιεινές για το Ελλαδιστάν ή Ψωροκώσταινα ή ΠΡΩΗΝ Ελλάδα [αν προτιμάτε]. Στις παρενθέσεις {} μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά άρθρα.
1] Στις 24 Οκτωβρίου 2017, ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Jacob Maor έκανε ολόκληρη περιοδεία στην βόρεια Ελλάδα και μελέτησε την ιστορία των εβραίων και ειδικά αυτήν της Θεσσαλονίκης για την οποία οι εβραίοι αναγνώστες «διψούν να διαβάζουν». {ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ}
2] Η Θεσσαλονίκη αναφέρεται σαν «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων». {Η Θεσσαλονίκη είναι για εμάς η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων}
3] Τελείως συμπτωματικά σαν «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων» [αν και για διαφορετικό λόγο] αναφέρεται από το Lonely Planet και η Οχρίδα σαν τουριστικός προορισμός για το 1917! {Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων Μια πόλη της FYROM στις 10 καλύτερες του κόσμου για το 2017}
4] Στις 19 Φεβρουαρίου 1918, το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος «εγκαινίασε με χαρά» την νέα ψηφιακή εφαρμογή πολυμέσων με τίτλο «Οι Εβραίοι της Ελλάδας, 2300 Χρόνια Ιστορίας και Παράδοσης/ The Jews of Greece, 2300 Years of History and Tradition». ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ!!! Οι εβραίοι κατοικοεδρεύουν στην Θεσσαλονίκη από το 282 προ Χριστού περίπου!!! {Οι Εβραίοι της Ελλάδας, 2300 Χρόνια Ιστορίας και Παράδοσης}
5] Με το σκοπιανό ζήτημα να βράζει έρχεται στο Ελλάντα ο πρόεδρος του Ισραήλ Ρούβεν Ρίβλιν, εκτός των άλλων και για να μοιράσει μπόλικα βραβεία στον Γαπ και άλλους. {Έφτασε στην Αθήνα ο Πρόεδρος του Ισραήλ Δείτε το πρόγραμμά του}
6] Οι Εβραίοι σχεδιάζουν από χρόνια να κατασκευάσουν Μνημείο Ολοκαυτώματος στην Θεσσαλονίκη «για την εκπαίδευση των νέων στα ιδανικά και τις αξίες της ελευθερίας και της ειρήνης απέναντι στον φασισμό, το ναζισμό, την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό» όπως πρότεινε και ο τόσο δημοκράτης Μπουτάρης. Τα λεφτά θα τα βάλουν οι Γερμανοί και το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το φιλέτο-οικόπεδο εμείς τα κορόιδα. Οι Εβραίοι ΦΥΣΙΚΑ δεν πληρώνουν τίποτε, αφού αυτοί έβαλαν μόνο τα δικά τους κορόιδα πολλά χρόνια πριν. {Θεσσαλονίκη Τον θεμέλιο λίθο του Μουσείου Ολοκαυτώματος θα τοποθετήσουν Τσίπρας Ρίβλιν}
7] Θα στηθεί την αυλή της Βίλας Καπαντζή, στην Θεσσαλονίκη, μνημείο για τους σαράντα εβραίους μαθητές που πήγαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η βίλα ήταν τότε σχολείο. Το σχετικό δημοσίευμα αποφεύγει να πληροφορήσει πόσα θα πληρώσουν στον καλλιτέχνη για το «μνημείο» οι υπήκοοι του Μπουτάρη, ο οποίος έχει βραβευτεί από το 1916 με το βραβείο «Δαμασκηνός» που του απένειμαν οι «Φίλοι του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδας». {Θεσσαλονίκη Νέο μνημείο θα κοσμεί την αυλή της Βίλας Καπαντζή}
8] Μόλις τον Νοέμβριο του 2017 θυμήθηκαν να βραβεύσουν την Βασιλική Αθυρίδη με το βραβείο του Μουσείου Μνήμης του Ολοκαυτώματος Yad Vashem, επειδή βοήθησε κάποια εβραϊκή οικογένεια το 1944. {Στους Βασιλική και Κώστα Αθυρίδη απενεμήθη ο τίτλος του Δικαίου των Εθνών}
9] Έχει πιάσει τέτοια πρεμούρα τους Εβραίους με τις βραβεύσεις, που φανταστείτε αφού τους τελείωσαν οι ζωντανοί, τώρα έχουν αρχίσει να βραβεύουν και πεθαμένους. Στις 10/1/1918 βράβευσαν τον εκλιπόντα Νίκο Μανιά και το βραβείο το παρέλαβε ο εγγονός του. {Νίκος Μανιάς Τιμήθηκε ο Δίκαιος των Εθνών που έσωσε Εβραίους στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη}

 Οι πολλές «συμπτώσεις» οι οποίες κυρίως εμφανίζονται σχεδόν ταυτόχρονα κάνουν τα αρθριτικά μου να πονάνε και να με προειδοποιούν για εθνική κακοκαιρία! Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος, γιατί αν και δεν το πιστεύετε «υπάρχει και θεός». Αν είναι ιδέα μου παρακαλώ να μου το πείτε για να πάω σε κάποιον ορθοπεδικό…

Ώρα να αποχαιρετίσουμε και την Ήπειρο;

Οι «φίλοι» μας οι Αλβανοί έχουν ανέκαθεν διεκδικήσεις στην Ήπειρο. Δεν φτάνει που ψοφάνε της πείνας, ονειρεύονται και την Μεγάλη Αλβανία. Και η Μεγάλη Αλβανία περιλαμβάνει την Ήπειρο ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ την υφαλοκρηπίδα με τα πετρέλαια. Και ΠΑΛΙ ΦΥΣΙΚΑ τον λογαριασμό -εκτός από εμάς- θα τον πληρώσουν οι Αλβανοί ενώ τα πετρέλαια θα τα φάνε οι αμερικανικές πολυεθνικές, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Σημασία έχει ότι οι Αλβανοί διεκδικούν ανακινώντας θέματα σαν το Τσάμικο. Και το τσάμικο δεν είναι μόνο χορός. Είναι και ένα «αλυτρωτικό» κίνημα. Κάποτε οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους Ναζί [ξέρετε τους γερμανούς φίλους και συμμάχους μας] στην ερήμωση της Ελλάδας. Για να αποφύγουν τυχόν αντίποινα έφυγαν και πήγαν στην Αλβανία, αφού ίσως ανακάλυψαν ότι είναι δημοκράτες και κομουνιστές όπως οι Αλβανοί. Άλλο που δεν ήθελαν τα αλβανάκια και από τότε φωνάζουν για τα δίκια των Τσάμηδων, για περιουσίες, αποζημιώσεις και άλλα τέτοια.
Και τώρα βγαίνει ο Κοτζιάς και δηλώνει πολύ πατριωτικά: «Δεν υφίσταται τσάμικο ζήτημα ούτε το συζητάμε».
Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει και η υπόθεση όταν τελικά έγιναν γνωστές οι διεκδικήσεις των Σκοπίων, με δήθεν σκληρές δηλώσεις για δήθεν αδιαπραγμάτευτο όνομα, και τώρα όπως πάει σε λίγο θα πρέπει να αλλάξουμε όνομα στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, στο αεροδρόμιο και το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και σε ότι άλλο φέρει το «εθνικό» όνομα των Σκοπιανών.
Μπάι-μπάι Ήπειρος. Και να μας γράφεις.

Εβραϊκή προπαγάνδα

Αν μη τι άλλο παραδέχομαι τους Εβραίους, οι οποίοι είναι απόλυτα μαχητικοί όσον αφορά την υπεράσπιση των πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων τους εντός και εκτός συνόρων.
Καμία σχέση με το Ελαντιστάν που εγκαταλείπει με θρησκευτική ευλάβεια κάθε ελληνική μειονότητα σε όλες τις γύρω περιοχές. Πχ έπρεπε να γίνει πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας για να ακουστεί στα ΜΜΕ [και αυτό από λάθος μάλλον] ότι στην Ουκρανία υπάρχουν κάπου 200.000 Έλληνες ομογενείς .
Στο Ευρωπαϊστάν οι Εβραίοι έχουν μία συνεπή πολιτική προπαγάνδας. Παράγουν συνέχεια κινηματογραφικά έργα, με σενάρια τραβηγμένα από τα μαλλιά, και με κύριο θέμα «τους καημένους τους εβραίους του ολοκαυτώματος». Η νέα ταινία «The No5 War» που πρέπει να έκανε ήδη πρεμιέρα στο φεστιβάλ Εβραϊκών ταινιών στην Ιερουσαλήμ, έχει σχέση με την Κοκό Σανέλ, η οποία υποτίθεται ότι ήταν συνεργάτης των Γερμανών. Στην ταινία υποστηρίζεται ότι η Σανέλ συνεργάστηκε με τους Ναζί και αξιοποίησε τον νόμο περί φυλετικών διακρίσεων ώστε να απαλλαγεί από τους Εβραίους συνεργάτες της.
Σε αυτήν την ανάρτηση δεν με ενδιαφέρει αν η Κοκό ήταν ή δεν ήταν συνεργάτις [συνεργάτις: το θηλυκό του συνεργάτης] των Γερμανών. Εδώ οι μισοί πολιτικοί μας έχουν κάνει καριέρα επειδή ο μπαμπάς τους ήταν δοσίλογος των Γερμανών στην Κοκό θα κολλήσουμε; Με ενδιαφέρουν μερικές λεπτομέρειες στην όλη ιστορία η οποία φαίνεται να περιέχει πολύ παραμύθι. Ορίστε σπονδυλωτά τα βασικά στοιχεία που θέλω να προσέξετε:
1) Η Κοκό συστήνει το 1924 εταιρεία για την παραγωγή του αρώματος Νο5 και βάζει μετόχους τα αδέρφια Πιερ και Πολ Βερτχάιμερ.
2) Η συμφωνία προέβλεπε 10% των κερδών στην Κοκό, 20% στα καταστήματα Galeries Lafayette, και 70% στους Βερτχάιμερ! [τυπική εβραϊκή τοκογλυφία]
3) Η Κοκό τα κάνει πλακάκια με τους Ναζί, γιατί νοιώθει προφανώς ότι την κατακλέβουν, αλλά τα αδέλφια «καταφέρνουν» να διαφύγουν στις ΗΠΑ έχοντας μαζί τους [κλέβοντας δηλαδή] την συνταγή του αρώματος.
4) Τα αδέλφια, πριν διαφύγουν, άκουσον άκουσον, «είχαν προλάβει» να πουλήσουν την εταιρεία στον Φελίξ Αμιό, έναν Χριστιανό φίλο τους που συνεργαζόταν με τους Ναζί για την κατασκευή στρατιωτικών αεροσκαφών!!!!!!!!
Αν τώρα όλα αυτά σας φαίνονται λογικά και φυσιολογικά, εγώ πάω πάσο…

Η πλέρια δημοκρατία στην πιο αγνή της έκφανση

Διάβασα ότι ο Νίκος Παππάς [αφού δεν είχε να κάνει κάποια δουλειά στο Ελλαδιστάν] πήγε και στην Πολωνία για να επισκεφτεί το Άουσβιτς. μετά συγκινημένος με τις σφαγές των ναζί [ως γνωστόν οι κομμουνιστές δεν κάνουν τέτοια πράγματα] αποφάσισε να δείξει την αγνή, διεθνιστική ιδεολογία του με μία ανάρτηση στο Τουίτερ: «Καμία ανοχή σε αυτούς που έχουν την σβάστικα στο μπράτσο, στο μυαλό ή στην γλώσσα» έγραψε συγκινημένη η υπουργάρα μας!
Τώρα αν αναρωτιέστε [αν βέβαια αναρωτιέται κανείς] με ποιόν τρόπο θα προσδιορίζεται «ποιος είναι ναζί στο μυαλό και στην γλώσσα» είναι απλό:
Όποιος διαμαρτύρεται για τα δημοκρατικά πεπραγμένα του Σύριζα [και κάθε κόμματος που ψηφίζουν οι υπήκοοι] δεν μπορεί παρά να είναι ναζί, φασίστας και εχθρός της ανθρωπότητας και της δημοκρατίας.
Και εγώ που λέω ότι η δήλωση του υπουργού «είναι η φασιστική έκφανση της νεοταξικής κομουνιστικής ιδεολογίας», επειδή ανησυχώ για την προσπάθεια να μετατραπεί ακόμα και η σκέψη σε έγκλημα, δεν μπορεί παρά να είμαι ναζί και φασίστας.
Πλέριους δημοκρατικούς χαιρετισμούς...

Για ποιόν ακριβώς λόγο αισθάνεστε σπουδαίοι;

 Ως γνωστόν όλοι οι άνθρωποι [φυσικά και εγώ] αισθάνονται ότι είναι τρομεροί, σημαντικοί, σπουδαίοι, ότι με λίγα λόγια ένα είδος «κέντρου του σύμπαντος».
Δεν έχει σημασία τι λέτε στους άλλους. Μπορεί να αυτοδιαφημίζεστε σαν ταπεινοί, ασήμαντοι κλπ. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι αυτό που αισθάνεστε βαθιά μέσα σας και όχι αυτό που δηλώνετε.
Έτσι, ο καθένας αισθάνεται «σπουδαίος», ότι αυτός «ξέρει καλύτερα», ότι αυτός δεν κάνει λάθη, ότι η γνώμη του «μετράει» κλπ.
Αυτή η βαθιά κρυμμένη αυτοσπουδαιότητα [μεταμφιεσμένη τις περισσότερες φορές σε ταπεινότητα] είναι τελικά η αιτία των δεινών που βιώνει η ανθρωπότητα «από γενέσεως κόσμου».
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι κυριολεκτικά δεν αξίζουμε ούτε όσο ένας κόκκος σκόνης. Είμαστε ουσιαστικά ανύπαρκτοι. Δεν ζούμε ούτε μία στιγμή αν συγκριθούμε με την «ζωή» της γης ή του σύμπαντος. Οι πράξεις μας δεν επηρεάζουν τίποτε εκτός ίσως από μερικά ακόμα «τίποτε» για κάποιο μικροκλάσμα του συμπαντικού χρόνου.
Είναι δύσκολο να αποδεχθεί κανείς την μηδαμινότητα του εαυτού του, των σκέψεών του, των πεποιθήσεών του κλπ.
Ο μόνος τρόπος να καταδειχθεί αυτό είναι μέσω των αριθμών. Για αυτό θα κάνω μία μικρή προσπάθεια. Και επειδή τα μεγέθη των αριθμών είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά από τον νου μας δεν θα χρησιμοποιήσω εκθέτες για να έχετε τουλάχιστον μία οπτική αναπαράσταση. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Θα πάρουμε κατ’ αρχήν σαν συμβατική διάρκεια ζωής τα εκατό χρόνια και σαν συμβατικό βάρος τα εκατό κιλά, για να είναι απλούστεροι οι υπολογισμοί.
Επίσης θεωρώ ότι οι αριθμοί που δίνονται από τους τρομερούς επιστήμονές μας είναι ΑΘΛΙΑ μικροί, στηριζόμενοι σε θεωρίες, αλλά και πάλι θα τους πάρουμε σαν βάση.
1) Το σύμπαν θεωρητικά «ζει» εδώ και 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό φυσικά είναι μία απλή αναπόδεικτη θεωρία [έστω και αν ΚΑΝΕΝΑΣ δεν σας μιλάει για αυτήν την «ασήμαντη» λεπτομέρεια]. Προσωπικά θεωρώ άθλια μικρό αυτόν τον αριθμό, αλλά ας το πάρουμε σαν βάση. Μία απλή διαίρεση θα μας δώσει το παρακάτω συμπέρασμα:

1) Η γη θεωρητικά «ζει» εδώ και 4,54 δισεκατομμύρια χρόνια. Και αυτό επίσης είναι μία απλή αναπόδεικτη θεωρία. Μία απλή διαίρεση θα μας δώσει το παρακάτω συμπέρασμα:

Μία ανθρώπινη ζωή δεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από μία σπίθα στο γήινο τζάκι, αφού η γη έχει ήδη «ζήσει» όσο ζουν 45.400.000 άνθρωποι.

Μία ανθρώπινη ζωή δεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από μία σπίθα στο συμπαντικό τζάκι, αφού το σύμπαν έχει ήδη «ζήσει» όσο ζουν 138.000.000 άνθρωποι. 

2) Η γη ζυγίζει 5.973.600.000.000.000.000.000.000 κιλά. Και πάλι μία απλή διαίρεση δείχνει ότι η γη ζυγίζει όσο 59.736.000.000.000.000.000.000 άνθρωποι.
Τώρα σκεφτείτε: Πάνω σε έναν ανύπαρκτο [για τα συμπαντικά μεγέθη] κόκκο σκόνης, ζει «κάτι» που ζυγίζει το ένα δια 59.736.000.000.000.000.000.000 αυτού του κόκκου και αντίστοιχα η διάρκεια ζωής του είναι το ένα δια 138.000.000 της σημερινής θεωρητικής ηλικίας αυτού του κόκκου σκόνης.
Αντιλαμβάνεστε καθόλου την μηδαμινότητα της ύπαρξής μας;